Korte historische informatie over Vlierden

Vlierden heeft al in de Germaanse tijd bewoners gehad, wat o.a. kan blijken uit gevonden graf-urnen en stenen werktuigen. Het eerste document waaruit het bestaan van Vlierden blijkt is een schenkingsactie, bewaard in het "Liber Aureus Echternacensis", waarin de goederen van Sint Willibrordus staan opgetekend: op 12 december 721 schenkt Herelaef, een rijke Angelsaksische Frank, een "asatum"(landhuis) te "Fleodrodum" aan Sint Willibrord, misschien op de Rakt of Rijpelberg: van Bakel uit gerekend aan de overzijde van de Bakelse Aa.

Nieuwe geschiedkundige feiten duiken pas weer op tussen 1232 en 1246 toen keizerin Maria, weduwe van keizer Otto IV van Duitsland en de dochter van Hendrik I van Brabant en Mechteld van Boulogne, een "kapel" stichtte te  Vlierden ter ere van de H. maagd Maria, die hier vereerd werd als "Onze Lieve Vrouw ter schoot" (S. Maria "in puerperio" of "in labore partus", O.L.V. in barensweeën.)
De kapel werd een druk bezochte bedevaartsplaats. Veel schoons is verloren gegaan bij de heiligschennende roof in 1541.
De kapel moet gestaan hebben ter plaatse van het "schoolhuis", nu de woning van de fam. van Baars aan de Kapelweg. Een afbeelding uit het jaar 1738 is nog bekend.
Daarnaast schijnt een parochiekerk te zijn opgericht, waarvan de toren en laatste overblijfselen in 1904 gesloopt werden. Er is nog een foto, gemaakt door de latere pastoor Peters uit Deurne in zijn seminarietijd. Volgens de bouwtrant moet deze kerk dateren uit ca. 1450.
In 1648 was de parochiekerk in handen geraakt van de protestanten, evenals de kapel. In de gehele Meijerij werd geen Roomse kerk meer geduld. De kerkschatten zijn vermoedelijk in veiligheid gebracht te Venray.

In 1672 vond een inval van de Fransen plaats. De katholieken konden herademen. Die van Vlierden sloegen ter plaatse, waar de tegenwoordige kerk staat, een schuur op, die zij als kerk inrichtten. De plek lag meer in het centrum van de gemeente. Deze schuur(schuil)kerk, waaraan in de loop der tijden veel werd verbeterd, heeft als kerk gediend tot de huidige kerk in 1846 in gebruik werd genomen.
In 1844 al was door bouwpastoor I. Bruysten een pastorie gebouwd: het huis recht tegenover de kerk nu.
De kerk van 1846 was een eenvoudig, eenbeukig "waterstaatkerkje". Het was al in 1874 bouwvallig. Grote trekstangen moesten worden aangebracht omdat de linkerzijgevel danis uit het lood raakte.
In 1930 is de kerk volgens de mode van die tijd uitgebreid. De fraaie voorgevel viel ten offer. Ook bij de herstelwerkzaamheden van 1957 werd toegegeven aan de (wan)smaak van de tijd.

Vermeldingswaard is nog, dat in 1879 het orgel is aangebracht, 'n geschenk van de familie Maurissens.
Het barok-altaar dat aanvankelijk de kerk sierde, is in 1948 verwijderd moeten worden omdat het zo zeer door de houtworm was opgevreten dat herstel onmogelijjk was. 
Verder heeft de kerk nog schenkingen uit de beginjaren zoals een missaal uit 1842, aangeboden door Allegonda, weduwe van Petrus Fransen, zoals op de voorzijde te lezen staat, met achterop een zilveren beslag met beeltenis van St. Willibrordus.
Uit die tijd zijn ook: een ciborie, een zilveren schaal met bijbehorende ampullen, allen gedateerd, alsook het wierooksvat met standaard en scheepje. Allemaal giften.
Maar ook in onze tijd willen mensen soms iets schenken aan de kerk. Zo ontving de kerk in 1987 een modern hostie-schaaltje voor de eredienst

We kunnen tot slot meedelen dat we juist in 1989, het feestjaar van St. Willibrordus, een renovatie van de kerk hebben afgesloten, zodat we momenteel een fraai en waardig kerkgebouw hebben, om God te loven en te prijzen, te danken en te smeken.