"Baokel"

Toen Baokel in de Peel
nog lang geen "Baokel" hiette,
en d'eerste kerk in 't dörp
al op begos te schieten,
jao, haost al verrig waar,
toen kuierde den Dikke,
den Börger van et dörp
vol slimme dommerikken,
'ns rond die kerk en zaag
et gras al volop groeien
op 't dak en iin de geut.....
"Goei voeier veur de koeie",
zoo mompelde den baos,
"mar laastig om te maaie;
ik zal er dus et best
'n koei op laote waaie;
die zal d'r al dè gras
wel mee plezier afgraoze!"
Den Dikke, nie veur niks
den börger van die dwaozen,
liet dus 'n koei omhoog
katrollen deur Van Dooren,
de metseleer van 't dörp.....
want boven aon den tooren
hong nog katrol en touw
tot sieraod van de kerk,, en
tot teeken dè den bouw
eens verrig kwaam deur wérken!
et Koeike kreeg 'n touw,
dè zeker nie zu knappen,
goed om de nek gekneupt.....
Naa kunde hendig snappen
dè-d-al de boeren en
d'r knechten gaaw 'n hendje
mee kwmane helpen, - och,
mar toen de koei 'n endje
omhoog geheschen waar,
toen maokte ze spektaokel
en bölkte, erg benauwd:
"Bao-bao-bao-baoke-Baokel!"
En al et slim geboert
riep: "Stop, want aanders stikt ze!
"Laot stikken!" riep den baos
van 't dörp, "mar zuiver spreekt ze
den naom van 't dörpken uit:
we noemen et vort "Baokel!"
Zoo wierd et leste woord
van 't koeike een miraokel!
En dè-d-ocherm die koei
er 't leeven bij moes laoten,
daorover heurde in 't dörp
toe heden toe nie praote!
En dè ge 'r toe vandaog
et gras volop ziet groeien
op 't dak en in de geut.....
daor moete oe nie mee moeie,
want Baokel héé z'n kerk,
dè's al 'n heel miraokel,
en 't dörpke héé 'ne naom,
ge moet 'm loeie: "Baokel!"