Bijdrage beschermvrouwe Sint Willibrordusgilde

Een geweldig weekend onder een zonnige hemel!

700 jaar bestaan, dat is wel iets om bij stil te staan, om samen te vieren. Ze eens in het zonnetje te zetten dit eensgezinde team, dat zelf zo vaak acte de présence geeft op festiviteiten van anderen.

Onze eerste meer persoonlijke kennismaking met het gilde dateert uit 1980. Harrie Bankers (van Tilly) belde op om te vragen of "ze 'ns langs konden komen". "Okay" dachten wij, "ze zullen wel 'n uniform of zo nodig hebben".
Maar op die bewuste avond stond het hele bestuur op Hoekendaal 12 op de stoep, keurig in het pak, compleet met stropdas en gepoetste schoenen. "O jee, dit zal toch wel om iets anders gaan", dachten wij en jawel hoor, bij de tweede kop koffie kwam de vraag of Wim Gildeheer wilde worden.
Wim vroeg: "Zijn alle leden voor?" en het antwoord luidde: "Ja, je hebt alleen maar witte bonen in de hoed gekregen". Het gilde stemt op een plezierige methode, met witte en zwarte bonen. De hoed gaat rond. Ben je vóór, dan gooi je er een witte boon in, ben je tegen, dan gooi je er een zwarte in.
Dus nam Wim deze erebaan aan op voorwaarde dat hij niet mee hoefde te lopen bij het uittrekken.

Op 7 november 1980 waren wij voor de eerste keer op de gezellige teerdag. Er heerste een ongecompliceerde hartelijke sfeer die zo kenmerkend is voor de broeders van het gilde. Uiteraard was er voedsel en vocht in overvloed, want een gildefeest is pas af als er samen gegeten en gedronken wordt.

Was het dan toeval, dat Wim op 7 september 1982 (158-ste schot) de vogel van de schutspaal schoot? Traditiegetrouw moest hij nu wel met het gilde door Bakel trekken, langs alle cafés, met de koperen moor.

Op 17 mei 1991 kwam het gilde met dames naar Brasschaat. Compleet met kruiwagen waarop een enorme rode beuk. Deze werd met enig ceremonieel en "veel vocht" geplant en kreeg de naam "Willibrordje"
Voor ze al trommelend naar "het Laiterieke" trokken, zei Toon Sleegers: "Zeg Wim, brengde gij die kruiwagen even terug" Toen bleek dat het gilde die van tevoren bij een bouw over de schutting heen weggepakt had. Dus brachten ze hem toen zelf maar terug.
Ze hebben, geloof ik, ook nog even nagevraagd of de vlag, die ze in 1957 in Brasschaat kwijtgeraakt waren, soms ergens teruggevonden was. Maar helaas!

In die zwarte week van 5 april 1993 zagen we hoe de gezichten van deze stoere mannen met droefheid getekend waren toen ze afscheid moesten nemen van hun Gildeheer en vriend.

Het bestuur bleef regelmatig op bezoek komen en zo'n twee jaar later kwam de vraag of ik Wim zou willen opvolgen.
Daar de Koppens familie veel sympathie voor het Sint Willibrordusgilde heeft, heb ik dit op "tijdelijke" basis aangenomen en als eerste actie één van de wensen van Wim uitgevoerd, nl. het Gilde op de foto "à la Rembrandts De Nachtwacht". Iedereen poseerde voorbeeldig, zelfs "Pol".
Nu kijken we met z'n allen uit naar het door het werkcomité -dat echt veel werk gehad heeft- georganiseerde gildefeest en we hopen dat het een grandioze happening zal worden. Vrijdags 's avonds beginnen we met de huldiging van Harrie Bankers (Tilly) en Cub Swinkels, beide 50-jarige jubilarissen, en Herman Bouwmans, die 25 jaar lid is van het gilde.
Harrie, Cub en Herman, van harte proficiat!
Ook bestuur en alle leden van het gilde gefeliciteerd met de drie jubilarissen en met jullie 700-jarig bestaan. Moge het een geweldig weekend worden onder een zonnige hemel, is de wens van

Nelleke Koppens-Verschuuren
Beschermvrouwe Sint Willibrordusgilde