De Cantharel en de inservice-opleiding
Tot 1 januari 1952 kon in de verpleging zonder lekenhulp worden gewerkt, maar daarna werden regelmatig leerling-verpleegsters en verpleeghulpen aangenomen. Het sanatorium werd door het Staatstoezicht op de Volksgezondheid erkend als inrichting voor opleiding van leerling-verpleegsters voor het diploma-A ziekenverpleging.
Op 1 mei 1952 startte de eerste cursus met 12 leerlingen. Tevens werd voor verpleeghulpen die in verband met een te geringe vooropleiding niet tot de cursus konden worden toegelaten, een zgn. vooropleiding begonnen van 1 jaar. Bij voldoende resultaten werden deze kandidaten alsnog tot de eigenlijke verpleegstersopleiding toegelaten.
2e van rechts: Zr. Christa, de huidige Overste van de religeuzen.
Met de toename van leerling-verpleegsters - allen intern wonend - kwamen de huisvestingsproblemen. Er was een groot gebrek aan slaapkamers, terwijl ook een recreatieruimte buiten de muren van het sanatoriumgebouw zeer wenselijk was, met het oog op de in het sanatorium gewenste rust.
Aanvankelijk konden de huisvestingsproblemen provisorisch worden opgelost - o.a. door tijdelijke huisvesting bij particulieren in Bakel - maar resulteerden uiteindelijk in de bouw van een personeelsgebouw op het terrein van Sint Jozefsheil.
De bouw - in 1953 begonnen - kwam medio 1954 gereed. Het personeelsgebouw werd opgetrokken in de stijl van Sint Jozefsheil en ging plaats bieden aan 50 lekenverpleegsters en 25 vrouwelijke huishoudelijke hulpen.
Op de voorgrond de ingang voor de verpleegsters, op de achtergrond de recreatieruimte voor het vrouwelijk huishoudelijk personeel.
Het personeelsgebouw kreeg de naam "de Cantharel". Deze paddenstoelensoort groeide voorheen zeer weelderig op deze plaats. In 1966 werd de Cantharel met een 2e verdieping uitgebreid.
In ontspanningsmogelijkheden, speciaal voor de grote groep intern wonende personeelsleden, werd op het terrein voorzien door de aanleg van een tennisbaan die in 1957 gereed kwam. In 1972 werd in de nabijheid van de Cantharel een zwembad gerealiseerd. Beide voorzieningen kunnen overigens ook worden gebruikt door andere (niet intern wonende) personeelsleden.
De bewoonsters van de Cantharel beschikten over een eigen slaapkamertje en verder over gemeenschappelijke ruimten als recreatie- en eetzaal. De ruimten voor verpleegkundig en huishoudelijk personeel waren destijds van elkaar gescheiden. Beide groepen beschikten over een aparte entree en aparte gemeenschappelijke voorzieningen.
Doordat in het begin van de zestiger jaren de opname van verpleeghuispatiënten sterk toenam werd in 1963 besloten geen nieuwe cursus voor het A-diploma meer te starten, maar over te gaan tot opleiding voor het diploma ziekenverzorging. Tot op heden beschikken de verpleeghuizen over deze inservice-opleiding, die vanaf 1972 is gehuisvest in een nieuw lesgebouw, dat direct aan de Cantharel is gebouwd.
Nadat de verplichting om tijdens de opleiding intern te wonen was vervallen, ontstond een teruggang in het bewonersbestand van de Cantharel. Dit nam zodanige vormen aan dat de directie zich genoodzaakt zag zich te beraden over een andere bestemming voor het personeelsgebouw.
Uit een onderzoek onder partners van patiënten/bewoners bleek dat er belangstelling was voor tijdelijke huisvesting in de nabijheid van een opgenomen familielid.
Ook personeelsleden bleken belangstelling te hebben voor het wonen in het gebouw, als de accommodatie meer aan de eisen van deze tijd zou worden aangepast.
De direktie ontwierp een plan voor een gedeeltelijke verbouwing van het gebouw tot een flatgebouw, met op de begane grond appartementen voor gezonde partners van opgenomen patiënten en op de verdiepingen wooneenheden voor personeelsleden.
Stichting "Mee naar Bakel".
De plannen voor de verbouwing lagen klaar, maar de financiële middelen ontbraken nog. Dankzij de aktie "Mee naar Bakel", een initiatief van de Rotaryclub Gemert/Beek en Donk/Lieshout, werd realisering van de wooneenheden voor gezonde partners van opgenomen patiënten mogelijk.
Via inzamelingsacties in de regio Helmond lukte het de benodigde financiële middelen voor 11 wooneenheden - f 350.000,-- - in ruim een jaar bijeen te krijgen.
Net als 35 jaar geleden - toen voor de bouw van Sint Jozefsheil via acties geld werd ingezameld - bleken ook nu weer bedrijven, instellingen, verenigingen, scholen en particulieren bereid te helpen.
Het niet aflatend enthousiasme en de persoonlijke inzet van de bestuursleden van de voor dit doel opgerichte stichting "Mee naar Bakel" maakte de actie mede tot een succes.
Intussen had de directie in nauwe samenwerking met de gemeente Bakel en Milheeze van het Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer toestemming gekregen de 1e en 2e etage van de Cantharel te verbouwen tot HAT- eenheden, te verhuren aan personeelsleden, veelal leerling-ziekenverzorgenden.
De wooneenheden voor gezonde partners en voor personeelsleden zullen gelijktijdig worden gebouwd. Ambtelijke procedures die veel tijd vragen hebben de aanvangsdatum van de verbouwing inmiddels flink vertraagd.
Om te laten zien dat van uitstel geen afstel komt, zijn inmiddels 3 modelflats in eigen beheer gebouwd en ingericht: 2 voor jongere en 1 voor oudere bewoners. De modelflats kwamen net voor Kerstmis 1985 gereed en werden op feestelijke wijze geopend. De modelflat voor gezonde partners van patiënten kreeg daarbij de grootste aandacht.
De activiteiten van de Stichting "Mee naar Bakel" hebben inmiddels ook landelijk de aandacht getrokken. De N.C.R.V. besteedde begin 1986 in haar televisieprogramma "Wijzer" uitgebreid aandacht aan de activiteiten van deze stichting en de specifieke woonvorm.
De Universiteit in Nijmegen doet komende jaren onderzoek naar de ervaringen met deze unieke woonvorm, de eerste in het land.