1980-1998

1980

In januari 1980 speelde Musis Sacrum samen met harmonie ‘Excelcior’uit Gemert een concert. Huub Brouwer werd als dirigent bij Musis Sacrum erg in de watten gelegd. Zo werd tijdens de repetitie zijn auto gewassen. Iemand bracht aardappels mee, zijn tuin werd onderhouden en ga zo maar door. Het fanfareleven ging zo zijn gangetje. 's Zomers was er sinds 1976 in Bakel de zogenaamde 'Van Alles Wa week’, een cultureel feest met veel plaatselijke verenigingen die optredens verzorgden, markten, optredens van bekende artiesten, ludieke wedstrijden enzovoorts. De fanfare was er elk jaar bij betrokken. In december 1980 dirigeerde Huub Brouwer zijn laatste kerstconcert. Hij zou in het voorjaar van 1981 bij Musis Sacrum vertrekken. De majorettes gingen in 1980 voor de eerste keer op concours en wonnen een eerste prijs in de derde divisie. Voorzitter Jan van den Besselaar trad in 1980 af en Wim van Lierop volgde hem op.

1981

In 1981 was het een topjaar voor solisten. Diverse solisten keerden naar Bakel terug met bekers, hoogste aantal punten en uitnodigingen voor kampioenswedstrijden. Zowel bij de drumband, fanfare als bij de majorettes. Op zoek naar een nieuwe dirigent kwam men terecht bij Melle Dijkstra uit Deurne. Hij dirigeerde zijn eerste concert in Milheeze. De fanfare ging in 1981 op concours. Er werd druk gerepeteerd. Het verplichte werk was erg moeilijke moderne muziek. De fanfare was inmiddels een divisie gedegradeerd en speelde in de ere-afdeling. In het bestuur werd in 1981 ook gewisseld. Secretaresse, mevrouw Diepstraten, stopte en droeg haar functie over aan André van de Warenburg. Piet van Lieshout vertrok uit het bestuur. In zijn plaats kwam Riet van de Heuvel. Frans Goossens was in 1981 50 jaar lid van Musis Sacrum en ontving een koninklijke onderscheiding. Op het concours in Goirle gebeurde iets opmerkelijks. Tijdens het dirigeren van het bewuste modern stuk gaf dirigent Melle Dijkstra een grote groep blazers enkele maten te vroeg aan dat men moest beginnen. Het resultaat was dat het normaal al erg moderne stuk, steeds modernere begon te klinken. De jury ontdekte de fout ook en begon te bellen. Ze belden en ze belden, maar Melle Dijkstra speelde gewoon door totdat hij de bel ook hoorde en afsloeg. Jurylid J.P. Laro notabene, de oude chef van Melle Dijkstra (Laro was de directeur van de Marinierskapel geweest en Dijkstra muzikant) zei tegen hem: "Mijnheer Dijkstra, u mag nog een keer opnieuw beginnen". Waarop hij antwoordde: "Juist ja, dank u". Hij draaide zich om en zonder dat de muzikanten zich konden voorbereiden hief hij zijn armen en begon meteen. Het resultaat was een tweede prijs. In de wandelgangen werd door leden van zusterverenigingen gekscherend verteld dat de jury Bakel zo goed vond dat ze vroegen of ze het nog een keer wilden spelen. Zo kent een vereniging zijn ups en downs. Dat ervaarde de drumband op concours in St.Oedenrode ook. Zij behaalde in de eerste divisie slechts een tweede prijs. De drumband verleende in 1981 haar medewerking aan de Brabantse muziekfeesten in Beek en Donk ter ere van het 50-jarig bestaan van de muziektuin. Ze gingen voor een tweede keer op concours in Stiphout. Resultaat: een eerste prijs. De ondernemers in Bakel hielden rond de feestdagen een winkeliersactie die werd geopend met een concert van de fanfare. In Bakel werden onder andere de sporthal en de tennisbanen met fanfaremuziek geopend. Melle Dijkstra had bij zijn aantreden al gezegd de dirigentfunctie tijdelijk te willen vervullen. Hij was al op leeftijd en wilde zich niet binden. Hij was al dirigent van fanfare Wilhelmina uit Vlierden. Begin 1982 vond Musis Sacrum een opvolger.

1982

De nieuwe dirigent werd Gert van Kraaij uit Aarle-Rixtel. Een erg energieke dirigent die zich in Bakel goed thuisvoelde. Hij was tweede dirigent bij Phileutonia en stond daar op het punt om eerste dirigent te worden. Op 20 maart speelde Musis Sacrum al haar eerste concert onder leiding van Gert van Kraaij tijdens de uitwisseling met zustervereniging ‘De Goede Hoop’ uit Aarle-Rixtel. Op 17 april was het afscheidsconcert van Melle Dijkstra, samen met de fanfare uit Vlierden. De drumband ging op concours in Hamont - België - en won diverse prijzen, wat in België gebruikelijk is. Rekken vol met bekers, medailles en gedenkborden waren er te winnen. De fanfare wilde na die afgang in 1981 toch weer op concours om het moreel weer wat gestalte te geven. Van Kraaij repeteerde vol vuur en behaalde in St.Michielsgestel een eerste prijs in de ereafdeling. Bij de majorettes vertrok instructrice Petra van Kraaij. Ze had een stevige basis gelegd voor de majorettes. Ze werd opgevolgd door mevrouw Helligers uit Venray. De onderlinge solistenconcoursen van Musis Sacrum kwamen ook van de grond. Een mooi moment voor elke muzikant om het persoonlijk kunnen te tonen! Het St.Willibrordusgilde toonde in 1982 haar oude bezittingen en zilver aan het publiek tijdens een tentoonstelling in het parochiehuis. Het fanfarebestuur bezocht deze tentoonstelling en vroeg zich af of de fanfare ook nog zaken bezat uit het verre of recente verleden. De secretaris vertelde: "Ja, ik heb wel wat. Dat zit allemaal in dozen bij mij op zolder maar dat moeten we eens sorteren".

1983

De fanfare had tijdens de carnavalsoptochten altijd de leden hun eigen kostumering laten regelen en het was een bonte stoet. Rond 1983 was men in de gelegenheid om het hele korps in dezelfde carnavalskostuums te steken. Zusterverenigingen uit Helmond en Gemert boden die te huur aan. En elk jaar is het weer een verrassing hoe het gezelschap is uitgedost. De fanfare geeft voortaan net voor de vakantie een pleinconcert op het Wilbertsplein (op het gedeelte tegenover clubhuis Vermulst, wat jarenlang een grasveld was). In oktober gaf Musis Sacrum een concert met stadsharmonie ‘Phileutonia’ uit Helmond, waarvan Gert van Kraaij inmiddels ook eerste dirigent was. De drumband had de smaak van de Belgische concoursen te pakken en ging op concours in Zonhoven. De eigen opleiding van de fanfare zorgde, net als vroeger, de muziekschool deed, voor de zogenaamde voorspeelavonden. Tijdens de jaarvergadering plaatste het bestuur een oproep om het archief van de fanfare eens te sorteren, op te ruimen en enige orde te scheppen in de oude bezittingen van Musis Sacrum. Het verzoek leverde een drietal mensen op die zich in de stoffige dozen zouden gaan verdiepen te weten: secretaris André van de Warenburg, fanfarelid Marinus van de Eikhof en drumbandlid en latere archivaris Ad Janssen. Ze bleken bijna drie winters werk te hebben aan het sorteren en ordenen.

1984

1984 was alweer een feestjaar voor de vereniging. De feesten komen natuurlijk snel achter elkaar als je elke vijf jaar iets te vieren hebt. 110 jaar fanfare, 30 jaar drumband en 5 jaar majorettes. Het feestjaar werd geopend met een groot concert in maart. De drumband organiseerde in april een tamboerconcert, waar veel korpsen uit de omgeving van Bakel aan deelnamen. Hier waren al ontwikkelingen te horen die jaren later de slagwerkmuziek tot boeiende luistermuziek zouden maken. Voor de majorettes was er op 24 juni op de 'Groene Long' een ‘Majoretten Showfestival’. Diverse majorettekorpsen en drumfanfares namen deel. De fanfare zit altijd om instrumenten verlegen dus organiseerde men een grote jubileumloterij om die instrumenten te kunnen bekostigen. In november, tijdens het grote culturele feest, was de trekking. Dat culturele feest was in de grote feesthal aan de Roessel, waar alle culturele verenigingen uit Bakel aan deelnamen. De fanfares uit Bakel en Milheeze sloten het feestjaar af met een mooi concert. De instructie van de majorettes wisselde weer en kwam onder leiding van een man: Gerard Huberts.

1985

Maart 1985 overleed eredirigent Martin van de Laar. Hij werd onder begeleiding van fanfaremuziek begraven. Er waren in 1985 veel gouden paren waar de fanfare traditiegetrouw een serenade bracht. Ook was er een uitwisselingsconcert in Berghem bij Oss. In juni ging de fanfare op bezoek in het recreatiepark ‘De Beekse Bergen’. Het was best gezellig zo'n uitstapje en weer eens wat anders dan het geijkte kringetje van jaarlijks terugkerende activiteiten die men op den duur wel kon dromen. De fanfare verloor in 1985 haar voorzitter, Wim van Lierop. Hij had de strijd tegen een slopende ziekte verloren en werd slechts 58 jaar. In Wim verloor de fanfare een man met enorm hart en ziel voor de fanfare. Hij was erg populair en wist menig lid of donateur te motiveren. Na een speciale uitvaartdienst met korpseer werd Wim begraven. In een aparte ledenvergadering werd vice-voorzitter Jan Lambregts tot zijn opvolger gekozen. Samen met Wim van Lierop had Jan al jaren aan de weg getimmerd en ze waren al jaren een succesvol duo voor de club. Het Tiroler Festijn kwam door hen van de grond. De drumband nam deel aan het concours in Milheeze en won een eerste prijs. De leden hadden flink gerepeteerd en het resultaat viel een beetje tegen. Toen de drumband later dat jaar een tweede poging waagde, had ze meer succes. In Sterksel behaalde ze een eerste prijs met promotie en gingen naar de eredivisie. De fanfare organiseerde een open dag bij Vermulst en hield een tentoonstelling van het bezit aan oude spullen van de fanfare. Het archief werd na die tentoonstelling veilig ondergebracht in de brandvrije kelder van het gemeentehuis.

"Het dirigeerstokje"

Zoals eerder in dit boek is beloofd volgt hier dan het verhaal van het dirigeerstokje. Toen Janus van de Poel in 1938 50 jaar lid was van Musis Sacrum kreeg hij van de fanfareleden dat rijk versierde dirigeerstokje. In 1985 kreeg archivaris Ad Janssen een telefoontje met het verzoek eens langs te komen bij oud-dirigent Martin van de Laar, omdat hij nog wat spullen voor het archief had. Tijdens dat bezoek vertelde Martin een hele reeks belevenissen uit zijn periode met Musis Sacrum. Plotseling liep hij naar de kast en pakte het dirigeerstokje van Janus van de Poel en zei: "Neem maar mee, want dat is eigenlijk van jullie". Zijn vrouw was het er helemaal niet mee eens en zei "Je geeft alles zomaar weg". Martin vertelde dat hij het stokje had gekregen van Janus van de Poel toen die oud en ziek was. Enkele dagen later overleed Janus. Het was een lang en rijk interview met Martin van de Laar. Een week na het interview kwam het bericht dat Martin van de Laar was overleden. Tijdens de tentoonstelling van oude spullen kwamen we in contact met Dora Slootmans-van de Poel, een nicht van Janus van de Poel, die nog een hele boel oude spullen bleek te bezitten van ome Janus die we mochten hebben, op voorwaarde dat ze het dirigeerstokje van ome Janus mocht lenen. Het bestuur ging akkoord. Er werd afgesproken dat mevrouw Slootmans met haar kinderen zou afspreken dat na haar dood het stokje bij Musis Sacrum zou terugkeren. Jaren later kreeg de voorzitter, Jan Lambregts, een telefoontje uit Eindhoven van een zekere heer Slootmans, die vertelde nog wat spullen te koop te hebben van de fanfare. Na een goed gesprek kregen we godzijdank ons dirigeerstokje weer terug en zelfs nog een medaille van het 25-jarig lidmaatschap van Janus van de Poel. Sindsdien lenen we van het archief niets meer uit.

1986

Een oude traditie werd in 1986 weer eens uit de kast gehaald, namelijk concert met toneel, op de zogenaamde nostalgische avond. In mei opende de fanfare met haar muziek de K.P.J. sportdag. Altijd weer een vrolijk gezicht, al die fanatieke sporters die de eer van hun dorp hoog houden met rare sporten als bijvoorbeeld piramide bouwen! Bij Vermulst is het wekelijks kienen wat in jaarlijks te verdelen tijden bestemd is voor onder andere de fanfare. Het bezoek aan een recreatiepark was goed bevallen in 1985, dus onderzocht men de mogelijkheden en ging in juni met het hele gezelschap naar de ‘Efteling’ in Kaatsheuvel. In 1986 was er nog een gebruik wat men in Bakel al jaren niet had gezien, namelijk een priesterwijding. Deze was van Huub van Neerven. In september trad de jeugdfanfare op tijdens het ziekentridium. Die jeugdfanfare was opgeleid door onder anderen Cor Nooijen en Gerard Beijers. De groep die het archief op poten had gezet werd ontbonden en alleen Ad Janssen ging als archivaris verder met verzamelen van fanfarespullen uit vroeger tijd. Fanfarelid Frans Vermulst ontving in 1986 een Koninklijke onderscheiding wegens zijn vele verdiensten tijdens zijn 60-jarig lidmaatschap van Musis Sacrum. Het vaandel van Musis Sacrum dateerde uit 1939 en was al diverse keren opgeknapt, maar de glans was er af. Achter de schermen was al vele jaren de zogenaamde ‘club van honderd’ actief, een gezelschap dat de fanfare een warm financieel hart toedroeg, maar op een iets lichter niveau dan de commissarissen. Toch stonden ze voor een leuk bedrag. Op 15 november ontving Musis Sacrum een nieuw vaandel uit handen van de voorzitter van de ‘club van honderd’, Jan Vogels. Het vaandel was een ontwerp van Ad Janssen en stelt voor de drie instrumenten hoorn, trommel en baton rond de Bakelse kerk als teken dat Musis Sacrum zo ongeveer haar hele leven rond die kerk heeft doorgebracht. Het geheel omgeven door een liervorm van bladeren, doelend op muziek en de natuur die Bakel omringt. De leeuw die al sinds 1884 de stok van het vaandel siert, was eigenlijk hard aan vervanging toe, maar onderging bij het archief een grote restauratie, zodat hij weer enige tijd meekon. Tijdens een muzikale wandeling viel iemand die langs de kant stond op dat Musis Sacrum zo'n gave leeuw op het vaandel had staan. Die persoon was werkzaam bij klokkengieterij Eisbouts in Asten en vroeg of die de leeuw mocht lenen om een gietmal te maken voor klokornamenten. Het bestuur stemde toe. Enkele weken later kregen ze de leeuw weer terug en daarbij als dank een eerste afgietsel uit de nieuwe mal om op het vaandel te zetten. De leeuw was van brons. Tijdens de volgende muzikale wandeling ging de nieuwe leeuw boven op de stok en mee de straat op. Wat echter werd onderschat was het gewicht van zo'n bronzen leeuw, die het vaandel met drager en al in een tuintje in de Viltstraat deed belanden. De bronzen leeuw werd voortaan alleen bij binnenactiviteiten gebruikt en verdween in de vaandelkast in café Vermulst, die Vermulst na de verbouwing van zijn café speciaal voor het vaandel had laten maken. Met die kast was ook iets aan de hand. Jan Thijssen, de vaandeldrager, had na de verbouwing zijn vaandel in de kast zien hangen en vroeg bij de eerstvolgende serenade om de sleutel, pakte het vaandel, zette het na de serenade weer terug en sloot de kast. De fanfare lag krom van het lachen, want in de deur zat nog geen ruit, zodat hij zijn vaandel ook zonder sleutel had kunnen pakken. Dirigent Gert van Kraaij nam afscheid van Musis Sacrum. Als part-time leraar kreeg hij zicht op een volledige baan en kon daarom 's avonds geen twee korpsen blijven dirigeren. Hij bleef bij ‘Phileutonia’ in Helmond. Bij zijn afscheid bood Gert van Kraaij een geschilderd portret aan van overleden voorzitter Wim van Lierop, met wie hij goede vriendschapsbanden had gehad. Gerard Beijers, al jarenlang lid van Musis Sacrum, volgde Van Kraaij op als dirigent. Hij was werkzaam als muziekleraar en dirigeerde enkele korpsen meer, zoals Beugen en Cuyk.

1987

Altijd uit op een idee voor een nieuwe activiteit werden in 1987 voor het eerst de zogenaamde skelterweekenden gehouden op de speelplaats van de St.Willibrordusschool aan de Wilhelminastraat te Bakel. Het hele gezelschap ging voor de tweede keer naar de ‘Efteling’ voor een optreden. De drumband nam weer deel aan een concours in Zonhoven, België, en won daar zo'n enorme wisseltrofee, dat hij in geen enkele prijzenkast paste. Ook waren er weer gildefeesten met natuurlijk de traditionele voetbalwedstrijd op de ‘Groene Long’ tussen het gilde en de fanfare om een ton bier (waar anders om?). Al enkele jaren werden er tijdens het haanschieten op kermisdinsdag ludieke grappen uitgehaald met de haan. Het begon rond 1982, toen iemand had ontdekt dat de leden van het gilde hun haan op maandag reeds op de schutsboom plaatsten. ‘s Nachts haalde men de haan naar beneden en zaagde hem door, waarna men hem weer met twee kleine spijkers aan elkaar bevestigde en terugzette op de boom. U begrijpt de hilariteit toen de haan de volgende dag bij het tweede schot al naar beneden viel. In die serie grappen zat onder andere een reuze-ei op de schutsboom en een echte haan in een kooitje. In 1987 had het gilde inmiddels geleerd dat de haan pas op dinsdag op de schutsboom moest. Toch kon men niet voorkomen dat iemand de haan even leende en hem perfect nabouwde met als extra een ingebouwde grap. Een mechanisme met een draad en een stekker die ervoor zorgde dat de haan hevig begon te roken na het eerst schot van de pastoor. St. Jozefsheil begint met de organisatie van het zogenaamde jaarfeest, een spektakel waar duizenden mensen op af komen en waar de fanfares uit Bakel, Milheeze en de Rips om de drie jaar hun medewerking aan verlenen. In november 1987 ging Gerard Beijers voor de eerste keer met Musis Sacrum op concours in Hoogeloon en behaalde een eerste prijs.

1988

Na 25 jaar als instructeur voor de drumband te hebben gestaan, neemt Friedie Coolen afscheid van Musis Sacrum. Hij wordt bij zijn afscheid benoemd tot ere-instructeur. Onder zijn leiding groeide de drumband van de laagste naar de hoogste divisie en behaalde hij twee keer de Brabantse titel met de drumband uit Bakel. Hij werd opgevolgd door Harrie Klaus, al jaren bezig als instructeur van de Ripse drumband. Harrie leerde het trommen van Toon Martens, de eerste instructeur van de Bakelse en Ripse drumband. Dat Musis Sacrum een belangrijke rol vervult in het maatschappelijke en culturele leven van Bakel blijkt maar weer eens doordat men in 1988 maar liefst 20 serenades bracht. Het ‘Autotron’ in Rosmalen was het volgende pretpark wat de fanfare bezocht. In de Bakelse kerk stond op het koor een kerkorgel wat al jaren werd bespeeld door fanfarelid Frans Goossens. Dat orgel bevond zich in erbarmelijk slechte staat. Het tin van de pijpen was zodanig aangetast dat redding niet meer mogelijk was. Er werd flink actie gevoerd voor een nieuw orgel, waaraan de fanfare natuurlijk haar medewerking verleende. Onvergetelijk was het moment waarop de ter veiling aangeboden trouwjurk werd gekocht door pastoor van Vijfeijken. Na het bijeenbrengen van de benodigde gelden verscheen er achter het altaar in de Bakelse kerk een prachtig nieuw orgel, gebouwd door de gebroeders van Vulpen uit Utrecht. Het orgel werd al snel beroemd om haar bijzonder frisse klank en de muziekschool begon met de opleiding "organist" op het Bakelse orgel. Op de jaarvergadering van de fanfare vroeg concerttamboer Frans Manders om de oprichting van een clubblad. Het bestuur stemde toe en in de loop van 1988 verscheen de eerste editie van het clubblad, wat later ‘De Triangel’ zou gaan heten. De voorzijde werd gesierd met een afbeelding van het vaandel.

1989

Dat een fanfare haar ups en downs kent bleek in 1989. Toen men ter ere van het huwelijk van drumbandlid Thea Beekmans in Gemert een serenade bracht, was de opkomst van de fanfareleden zo slecht, dat de leden die er wel waren zich makkelijk achter het vaandel konden verstoppen. De drumband had een extra uitgebreid optreden gepland en wist de serenade te redden. Wat volgde was een terecht boze brief van het bestuur aan alle fanfareleden. Enkele dagen later was erelid Willem Joosten 50 jaar getrouwd en kreeg een serenade waar vrijwel niemand ontbrak. Zo zie je maar weer dat een boze brief soms wonderen kan doen. De instructeur van de majorettes, Gerard Huberts, verliet Musis Sacrum en werd opgevolgd door Joke Maas. Het 10-jarig bestaansfeest van het majorettenpeleton werd in 1989 gevierd met een majoretten-showfestival. De opleiding van de fanfare begint met een leuke traditie door het opleidingsjaar net voor de vakantie af te sluiten met een ‘Limonadeconcert’, waarvoor 'sochtends flink wordt gerepeteerd, waarna 'smiddags op een groot grasveld in de Akkerroosstraat de echte uitvoering plaatsvindt onder enorme publieke belangstelling. De familie Koppens heeft Musis Sacrum altijd een warm hart toegedragen. Toen in 1989 mevrouw Koppens een Koninklijke onderscheiding ontving bracht de fanfare een klinkende serenade. Erelid Willem Joosten was in 1989 maar liefst 60 jaar lid van de fanfare, Jacques Beijers 50jaar en zijn zoon, dirigent Gerard Beijers, precies de helft: 25 jaar. De majorettes vierden bij het 10-jarig lidmaatschap al een jubileum. In 1989 waren dat Petri Habraken en Marjan Coopmans. Penningmeester Peter Busser stopt na negen jaar als penningmeester en menigeen herinnert zich nog de komische wijze waarop hij de normaliter erg droge stof van cijfertjes en centen wist te veranderen in een ‘one-man show’ tijdens de jaarvergadering. Zijn opvolger werd Frans Martens. Ook in 1989 bezocht de fanfare weer een pretpark. Dit keer ‘Ponypark Slagharen’. Marica van de Vossenberg komt in het fanfarebestuur. De drumband presteert goed onder de nieuwe instructeur en verandert langzaam van repertoire. Ook verschijnen er langzaam maar zeker vreemde instrumenten bij het korps, zoals timtoms en temple blocks. Dat het voor het fanfarebestuur een enorme klus blijft om elk lid van een goed instrument te voorzien mag duidelijk zijn. Daarom is het dubbel zo fijn om een vriendenclub en commissarissen achter de hand te hebben. In 1989 waren die enorm gul voor de vereniging en boden menig nieuw instrument aan.

1990

Omdat een goede repetitieruimte voor de drumband vaak problematisch was, verhuisde men de repetitie naar café van der Horst aan de Van de Poelstraat. In de loop der tijd had de drumband op nogal wat plaatsen in Bakel gerepeteerd, onder andere zaal Vermulst, de peuterspeelzaal, de ‘Lion d’or’ bar (een bar in café ‘De Gouden Leeuw’) en veel buitenrepetities op de diverse schoolpleinen. De jaarlijkse bindingsavond van de vereniging liep ook hard achteruit. Slechte opkomst van de leden was voor de rest ook niet gezellig. Er werd gezocht naar nieuwe ideeën en zo begon men met de zogenaamde thema-avonden. De eerste avond werd Frankrijk het thema. Het was een groot succes. De zaal van Vermulst werd ingericht op Franse wijze, compleet met een terrasje, een schilderspleintje en veel kaas en wijn (kunstschilder Janssen stelde enkele schilderijen beschikbaar met de boodschap “verkoop ze maar”). Nou dat hebben ze geweten. Spontaan ontstond er een kleine kunstveiling die voor de fanfare een leuk bedrag opbracht. Tijdens de jaarvergadering werden Ben Vereijken en Jan Reijnders als bestuurslid gekozen. De opleiding van de drumband werd al jaren verzorgd door Harrie Klaus. Die wilde daar echter mee stoppen en men zocht een geschikte opvolger. Na enig zoeken werd dit Liesbeth van der Asseldonk uit Vorstenbosch. Frans Manders nam ook een deel van de opleiding van drumbandleerlingen voor zijn rekening. De hele vereniging ging op 10 juni weer naar de ‘Efteling’. Rond die tijd maakt de gemeente bekend dat ze huizen wil gaan bouwen in het ‘Muziekhofke’. De grond was gemeente-eigendom en de kiosk was in onbruik geraakt. De fanfare voerde natuurlijk de nodige protestacties, maar helaas, er kwamen huizen. In het kader van de vooruitgang schafte de fanfare haar eerste computers aan. De fanfareleden kregen voor het vervoer van de muziekmappen en lessenaars koffertjes of hoesjes. De muziekmappen op een goede wijze meenemen was al lang een probleem dat zo werd opgelost. Zowel de fanfare als de drumband gingen op concours. De drumband eerst in oktober in de Maaspoort in 's-Hertogenbosch. Ze behaalden een eerste prijs en werden uitgenodigd op de Brabantse kampioenschappen in december. Enkele weken later was het de beurt aan de fanfare. Ze gingen op concours in de Schalm in Veldhoven. Ze behaalden eveneens een eerste prijs. De Brabantse kampioenschappen voor de drumband vielen vies tegen. De puntenwaardering bleef ver onder de maat. Men verkeerde duidelijk in een overgangsfase naar andere soorten muziek waar de zittende juryleden nog geen weg mee wisten en erg laag waardeerden. Het idee van de schilderijenveiling tijdens de bindingsavond werd aangegrepen om voor een groot publiek iets dergelijks te organiseren. Ad Janssen had wegens bouwplannen ruimtegebrek en stelde een flinke collectie schilderijen ter beschikking aan de fanfare. Op 15 december hield men een receptie wegens de behaalde successen en daarna schilderijenveiling, welke op komische wijze door kerstman Antoon Verberkt werd ondersteund. De financiële opbrengst voor de fanfare was enorm. In 1990 was fanfarelid Ad Vermulst 60 jaar lid van Musis Sacrum. Hij kreeg een enorm druk bezochte receptie aangeboden. Enkele maanden later echter moesten we afscheid nemen, want Ad overleed en hij werd met korpseer begraven. In Ad verloor de vereniging een geweldige gastheer, een trouw lid en een goede slagwerker achter de fanfare.

1991

Omdat de Aa-länder Musikanten al een poosje geen medewerking meer verleenden aan de activiteiten rond carnaval was er een hiaat ontstaan in de muziekvoorziening rond carnaval. Enkele enthousiastelingen begonnen weer een kleine blaaskapel en groeiden door de aanvulling van enkele fanfareleden uit tot een volwaardige carnavalskapel, die de naam ‘'t Is Deeger Wa’ ging dragen. Hun dirigent was Ben Nooijen. Erelid Willem Joosten overleed in 1991 en werd met korpseer begraven. Het bestuur wisselde op enkele plaatsen. Reggie Vermulst, de actieve organisator van de onderlinge solistenconcoursen, stopte in het bestuur, net als Marica van de Vossenberg. Janny Janssen, Ben Nooijen en Franca van de Laar namen zitting. Frans Martens had het te druk en stopte als penningmeester. Frank van Wel werd de nieuwe penningmeester. Het thema van de bindingsavond van dit jaar was ‘Middeleeuwen’ en er werden die avond in zaal Vermulst heel wat pestlijders en ander gespuis waargenomen. Koninklijke harmonie ‘Oefening en Uitspanning’ uit Beek en Donk organiseerde ter gelegenheid van haar 100-jarig bestaan een muziekfeest, waaraan de complete vereniging deelnam. We hielden er een prachtig gedenkboek aan over, dat voor dit boek model stond. In het Bakelse gemeentehuis werd een wit marmeren borstbeeld van de koningin onthuld, waaraan het koperkwintet van de fanfare meewerkte.
De drumband en de majorettes gingen op festival in Maasbree. De organisatie was erg slecht en de drumband ervaarde dat tijdens buitenoptredens niet alle muziek geschikt was. De majorettes gingen op concours in Milheeze en behaalden een eerste prijs. 1991 kende enkele bijzondere jubilarissen, namelijk: Willem Raymakers: 75 jaar lid van Musis Sacrum. Frans Vermulst: 65 jaar lid, Frans Goossens: 60 jaar lid, Jan van de Mortel, Frans van de Mortel en Frans van de Laar: 40 jaar lid.
Elk jaar tegen het einde van de schoolvakantie wordt er in Bakel de zogenaamde ‘KinderVakantieWeek’ georganiseerd, wat borg staat voor een week van spel en plezier voor de jeugd. Het sluitingsgebeuren wordt al sinds jaar en dag door de fanfare verzorgd, die weliswaar wegens vakantie vaak niet op volle sterkte is, maar wie kan die komt. Pastoor Karel van Vijfeijken vierde in 1991 zijn zilveren priesterfeest, dat werd opgeluisterd door het complete opleidingsorkest. Ook de senioren brachten de pastoor een klinkende serenade. De drumband begon zich thuis te voelen in de ingeslagen richting en verzorgde een superconcert in Vorstenbosch waarbij ze in enkele tellen een rumoerige tent omtoverde tot een aandachtig publiek. Om die nieuwe muziek nog eens wat beter onder de aandacht van het publiek in het algemeen te brengen, organiseerde men in 1991 de eerste slagwerkdag waar een nieuwe leermethode, de zogenaamde ‘Percussion All In’ werd geïntroduceerd. Er was een workshop waaraan slagwerkers konden deelnemen en 's avonds gaf de slagwerkgroep ‘Da Capo’ uit Kerkrade een schitterend slagwerkconcert, waaraan ook onze eigen drumband meewerkte. Die slagwerkgroep stond onder leiding van Henk Mennens, een slagwerker van de nieuwe generatie, en dat was te horen. De Bossche Bond stopt met de organisatie van de Brabantse kampioenschappen. Om nou eens iedereen die zich inzet voor Musis Sacrum te bedanken gaf Musis Sacrum in 1991 een ‘dankjewel’-concert. Oud-fanfarelid en dirigent van koor ‘Kunst en Vermaak’, Hendrik van de Poel, overleed in 1991, net voordat hij voor zijn vele verdiensten voor de gemeenschap een Koninklijke onderscheiding zou hebben ontvangen. Het jaarlijks terugkerende kerstconcert van de fanfare kende al jaren diverse gastoptredens in de vorm van koren, zangers, organisten, enzovoorts, maar in 1991 gaf men een concert met de bekwame gitarist Arie de Vocht uit Bakel. Weer eens wat anders. Ook gaf de fanfare haar leden met de feestdagen een klein presentje, dat in de loop der jaren varieerde van een kaars tot een cassettebandje met stemmige kerstmuziek.
Het opleidingsorkest werd gevraagd om haar medewerking te verlenen aan een cursus voor assistent-dirigenten in Tilburg, wat een erg leerzame dag werd voor alle partijen. Op de laatste dag van 1991 startte de fanfare met een oliebollen-actie. Het werd een enorm succes. De oliebollen vlogen de pan uit.

1992

Burgemeester Martijn nam afscheid en kreeg een grote afscheidsreceptie in de sporthal. De fanfare bracht hem een serenade en zo kwam het gebruik van de sporthal door derden ook weer ter sprake, want eigenlijk mocht het niet van de gemeente. Er mocht alleen worden gesport. Andere activiteiten waren schadelijk voor de vloer. Het oudste (nog elders) musicerende lid van Musis Sacrum, Willem Raymakers, overleed in het harnas, namelijk op de repetitie van de seniorenharmonie. Hij was bijna 76 jaar lid van onze fanfare geweest en op één na het langste lid van de vereniging. Tijdens carnaval liep de fanfare over straat verkleed als kozakken. Een erg fraai gezicht. De majorettes liepen mee in de optocht van Someren-Eind. Het was lang geleden dat Musis Sacrum tijdens de carnaval buiten het dorp optrad. In mei kreeg Bakel en Milheeze haar nieuwe burgemeester, Henk van Beers, die een muzikaal gevoel bleek te hebben, want hij en zijn vrouw werden later lid van Musis Sacrum. De fanfare nam deel aan het zogenaamde ‘Peeltournooi’, een muzikale wedstrijd van alle peeldorpen (en dat zijn er nogal wat). In 1992 was die wedstrijd in Holthees. De uitkomst was bedroevend. Al enige tijd was er een matte sfeer binnen de fanfare te bespeuren. Het bestuur besloot om actie te ondernemen en via een extra ledenvergadering werd besloten dat de leden via groepsgesprekken hun ongenoegen konden uiten over de sfeer van de vereniging en de oorzaken! Nou, daar kwamen wat reacties los tijdens de groepsgesprekken. Men vond onder andere dat de concerten te lang en te zwaar waren. Veel punten waren voor verbetering vatbaar, zoals de marsenkeuze. De keuze van de straatdirigent was bij serenades namelijk altijd nummer 1, 2 en 3. De rest kwam nooit aan bod. Verder was de exercitie hopeloos. Ook de dirigent kreeg de nodige kritiek te verduren. Het bestuur hield de leden ook de spiegel voor en vroeg om zelfkritiek. Iemand vond dat de afwisseling tussen fanfare en drumband beter moest. Als er publiek stond, speelde de drumband en als er een pony in de wei stond blies de fanfare (hadden we dit al eens niet eerder gehoord in omgekeerde volgorde?). Na veel gepraat beloofde iedereen beterschap. De majorettes gingen op festival in het plaatsje Vierssen, als voorbereiding op het Bondsconcours later dat jaar. Dat concours vond plaats in Geldrop. Vanwege het aantal leden en de leeftijdsverschillen had men al enige tijd een A-, een B- en een C-groep. De A- en B-groep behaalden op het concours een eerste prijs met promotie. Ze werden in Bakel verwelkomd door de drumband, de fanfare en het complete opleidingsorkest. Sally van der Horst presteerde solistisch erg goed als majorette en kreeg een uitnodiging voor de landskampioenschappen in Breda. Zoals altijd was het bestuur op zoek naar nieuwe muzikale mogelijkheden en zo organiseerde men een bijzonder origineel concert in het speelhuis in Helmond, samen met ‘Operette Gezelschap Peelland’. Men noemde het concert ‘Operette met een knipoog’. De kranten waren erg lovend over dit concert. Ook het slagwerkevenement was een succes, met onder andere een optreden van de drumband uit Thorn. De drumband bezocht zo in de loop der tijd menig podiumoptreden en muziekfestival met steeds een stijgende vorm van succes. Zo bezochten ze het festival in Helmond ter gelegenheid van een jubileum van drumband Helmond West. Na afloop bleek dat de lucht van oud frituurvet in ieders uniform was gekropen. In 1992 overleed onze zeer gewaardeerde commissaris Huub Swinkels. Hij werd met korpseer begraven. Huub was altijd vol interesse als het over de fanfare ging. Huub zorgde ervoor dat eredirigent Janus van de Poel, ruim 40 jaar na zijn overlijden, eindelijk een grafmonument kreeg.

1993

De drumband had haar zaken prima in orde en besloot in de toekomst op concours te gaan in de sectie AB wat betekent dat men muziek speelt met grote tempowisselingen, maatsoortwisseling en uitgevoerd op meerstemmig slagwerk. Ook werd er vanwege de moeilijkheden in de bezetting besloten te degraderen naar de 2e divisie. Dit bleek later een gouden zet. 1993 kende vijf zilveren jubilarissen, te weten: Reggie Vermulst, Jan Nooijen, Ben Nooijen, Ine van Dijk-Nooijen en Ad Janssen. Op hun huldiging tijdens de jaarlijkse bindingsavond voerden de jubilarissen een komische voordracht uit die bij het publiek goed in de smaak viel. De fanfare bracht die dag ook een serenade tijdens de opening van de nieuwe accommodatie van de Bakelse hockeyclub. Loek Kouwenhoven, al jarenlang de tamboer-maître, kon vanwege lichamelijke problemen zijn taak voorlopig niet vervullen. Als nieuwe tamboer-maître verscheen de ex-miss majorette Marjan Coopmans-van Dijk voor het korps. In 1993 overleden erelid Dré Crul en vaandeldrager Jan Thijssen. Dré Crul had enkele maanden eerder nog zijn 50-jarig huwelijksfeest gevierd en ontving daarbij een serenade van de fanfare. De A-groep van de majorettes werd uitgenodigd voor deelname aan de landskampioenschappen in Rucphen. Ze werden uiteindelijk vierde. Het solistenconcours van Musis Sacrum werd al jaren druk bezocht door de eigen leden. Het kraken van de chipszakjes werd als erg storend ervaren, dus besloot men om tijdens het solistenconcours geen chips te laten verkopen! De gemeentelijke herindeling hing als een dreigende wolk boven onze gemeente en kende haar krachtige protesten. In 1993 werd er een grote manifestatie gehouden in sporthal ‘De Beek’, waaraan de ‘Aa-länder Musikanten’ en de drie fanfares hun medewerking verleenden. Een andere protestactie tegen de gemeentelijke herindeling was het uitbrengen van een protest-CD, waarop een groot aantal plaatselijke verenigingen op muzikale wijze van zich laten horen. De fanfare en de drumband namen deel aan de opnames. In het volgende jaar (1994) zou de fanfare haar 120-jarig bestaansfeest vieren en nieuwe uniformering was dringend gewenst maar kostte veel geld. Er werd besloten om een grote jubileumloterij te houden die tijdens het jaarlijkse pleinconcert van start ging. Een lot kostte 125 gulden en er moesten er 600 worden verkocht. Een hele klus. Burgemeester Van Beers dirigeerde een mars bij de fanfare en kocht symbolisch het eerste lot. Frans van Ekert werd geïnstalleerd als nieuwe commissaris. Hij schonk, als duw in de goede richting, tien nieuwe uniformen. In het Belgische Brasschaat overleed Bakelnaar Wim Koppens. Voor de fanfare een persoon die geweldige steun verleende aan de club. Zijn uitvaartdienst werd mede verzorgd door een ensemble van de fanfare. De Bakelse supermarkt C1000 heropende en omdat de eigenaar, Martien Habraken, commissaris was van de fanfare, werd er natuurlijk een serenade gebracht, waar als komisch detail van valt te vermelden dat elke keer als de straatdirigent zijn arm omhoog deed om de fanfare te dirigeren, achter hem de winkeldeur spontaan open ging, wat natuurlijk op de lachspieren werkte. De fanfare ging weer op concours in Veldhoven en behaalde een eerste prijs. De tweede versie van de schilderijenveiling werd een flop. Er waren enorm veel kijkers, maar geen kopers. De majorettes waren op solistenconcours zo succesvol dat het viertal Renate Akkers, Marieke Nooijen, Loes Verberkt en Lieke Verbaarschot naar de voorrondes mochten van de Nederlandse kampioenschappen in Uithoorn. Alleen Renate Akkers mocht verder naar de eindronde in Arnhem en werd daar negende. In 1993 vond de eerste kerstmarkt plaats in Bakel waar een ensemble van de fanfare kerstmuziek ten gehore bracht onder leiding van Gerard Beijers.

1994

In januari waren alle loten voor de superloterij verkocht. De eerste trekking vond plaats tijdens het ‘nieuwjaarsconcert’ wat werd verzorgd door het complete opleidingsorkest. Inmiddels werden de maten genomen voor de nieuwe uniformen. Een commissie bestaande uit enkele vertegenwoordigers van alle drie de geledingen had een keuze gemaakt. De drumband ging voor de eerste keer op concours in de sectie AB en nam deel aan de podiumwedstrijden in Vorstenbosch. Die podiumwedstrijden waren een heel ander soort wedstrijd dan men voorheen gewend was. Vroeger was een drumbandconcours meestal buiten, waarbij het gebruikelijk was dat een korps op marcheerde met of zonder muziek, tot recht voor de jury. Dan nam men een rusthouding aan en na het "belletje" van de jury voerde men eerst het stilstaande werk uit, waarna de jury het optreden beoordeelde in haar rapport. Vervolgens gaf de jury weer een teken en werd het "marcherende" werk uitgevoerd, waarbij het de bedoeling was dat men na de laatste tel allemaal tegelijk stilstond (wat vaak voor veel tamboers erg moeilijk bleek). Het podiumconcours was anders. Men stelde het instrumentarium op, kreeg een teken van de jury en voerde twee stilstaande werken uit die qua moeilijkheidsgraad totaal anders waren dan de marcherende werken. Zo'n podiumconcours bevat vrijwel alleen maar muziek die het luisteren waard is met veel verrassende tempo- en instrumentwisselingen. De eerste keer dat de drumband van Musis Sacrum op podiumconcours ging viel de uitslag eigenlijk wat tegen. Men voerde twee werken uit. Het korte maar pittige ‘Concorde’ en ‘Latin Suite’, een monsterachtig groot werk vol Latijns-Amerikaanse muziek, geschreven door de in Bakel erg bekende Henk Mennens. De juryleden echter, gaven een groot verschil in waardering te zien, waardoor de uitslag dus eigenlijk wel tegenviel. Dit zou echter later ruimschoots worden goedgemaakt. Begin 1994 werd in de strijd tegen de gemeentelijke herindeling weer een grote manifestatie gehouden in de Bakelse sporthal, waar de drie fanfares uit de gemeente hun medewerking verleenden. De nieuwe uniformering zou een totaal nieuw gezicht voor Musis Sacrum gaan betekenen. Om dat nieuwe gezicht compleet te maken werden ook het logo, de affiches en de huisstijl van het briefpapier vernieuwd. In de loop der tijd waren er diverse logo's gehanteerd (het oudst bekende logo was zomaar overgenomen omdat het een leuk plaatje was). Het nieuwe logo was een gestileerde versie van het ontwerp uit 1979 en werd, evenals het nieuwe affiche, gemaakt door commissaris Frans van Ekert. Carnaval 1994 verliep erg kleurrijk. De fanfare was tijdens de optocht Amerikaans uitgedost met hun ‘Stars and Stripes’. Trombonist Cees Vergouwen was de boerenbruidegom en kreeg natuurlijk een serenade op zijn carnavalsbruiloft. Rond carnaval vond ook het eerste ‘Concert Carnavaleske’ plaats waar de vereniging op komische wijze haar muziek zou vertolken. Het werd een prachtige avond vol grappen en komische muziek. Zeker voor herhaling vatbaar. Het 120-jarig bestaansfeest naderde met rasse schreden en het bestuur hield menige extra vergadering om de zaak rond te krijgen. De bindingsavond kreeg het toepasselijke thema ‘Verjaardag’. Eén van de activiteiten die om de zo veel jaar terugkeert is de voetbalwedstrijd van de fanfare tegen de schut. Altijd gezellig en lomp. De voorbereiding van het feestweekend was een hele toer. De sporthal werd "verbouwd" om ze geschikt te maken voor de komende activiteiten. Op zaterdag, 25 juni, was er een eigen internationaal podiumfestival voor drumbands onder auspiciën van de Bossche Bond. Het avondprogramma werd verzorgd door de top van de Nederlandse drumbandwereld, namelijk ‘Soli Deo Gloria’ uit Ommen en ‘Kunst na Arbeid’ uit Houten. Voor men aan dit concert kon beginnen keek men eerst naar de voetbalwedstrijd ‘Nederland-België’ wat op een groot videoscherm in de sporthal werd vertoond.
De publieke belangstelling viel 's avonds erg tegen. Dit kwam zeker mede door het goede weer. De temperaturen bereikten tropische waarden waardoor mensen toch andere dingen gaan doen dan in een hete sporthal naar een concert gaan luisteren. De zondag, 26 juni, stond in het teken van de jubilea van de vereniging, de behaalde prestaties van de fanfare en drumband gedurende het afgelopen jaar en niet te vergeten de jubilarissen, te weten: Jan van der Horst, 60 jaar lid; Jan Koppens, 40 jaar lid en Nathalie ter Veer, 10 jaar lid (majorettes). Men begon de dag met een verenigingsontbijt in zaal Vermulst. Men maakte nog een laatste groepsfoto van elk onderdeel in de oude uniformen en trok gezamenlijk naar de sporthal voor de jubileummis. Die mis werd begeleid door de fanfare en was een erg sfeervol gebeuren. Toen verdween het hele gezelschap achter de coulissen om van uniform te wisselen en kwam tevoorschijn in een prachtig nieuwe outfit. Een donkerrode jas en donkerblauwe broek met rode bies. Ook de majorettes droegen een prachtig nieuwe outfit in een combinatie van rood met wit. De voorzitter bedankte iedereen voor de financiële steun die de nieuwe uniformering mogelijk had gemaakt. De complete vereniging speelde haar jubileumconcert. De laatste trekking van de superloterij, met als hoofdprijs een auto, trok de nodige publieke belangstelling. De oude uniformen werden opgeslagen in de kelder van het gemeentehuis (waar ze nog lang zouden hangen). Na de feestelijkheden begon de vakantie. In september vierde Bakel het feit dat men 50 jaar geleden werd bevrijd. Langs de rotonde tegenover de pastorie werd een monument onthuld, waarbij het koperkwintet van de fanfare de muziek verzorgde. Zoals beloofd zou er onder de fanfareleden een enquête plaatsvinden om de oorzaak vast te stellen van zaken die tot ontevredenheid leidden. Er waren ook enkele opties die voor de fanfare denkbaar waren vermeld onder andere de splitsing in een A- en een B-orkest of de omvorming naar een harmonie. Op 18 oktober overleed erelid Frans Vermulst na bijna 70 jaar lidmaatschap. Hij was vele jaren actief bestuurslid, muzikant en toneelspeler geweest. Voor Frans een ijzersterke combinatie. Hij werd met korpseer begraven. Op 30 oktober gaf de fanfare een concert samen met harmonie ‘Gaudete in Domino’ in de schouwburg van Cuyk. Beide korpsen stonden onder leiding van Gerard Beijers. De drumband oogstte bijzonder veel succes. Op 24 december overleed Marinus Manders. Hij was een erg veelzijdig lid geweest. Zo was hij onder meer tamboer, mede-oprichter van de drumband, tamboer-maître, instructeur en bekkenist. Hij werd met korpseer begraven.

1995

Het jaar 1995 begon zowel goed als slecht voor Musis Sacrum. Het goede nieuws was dat fanfarelid Pieter Reijnders zich ‘Prins Carnaval’ mocht noemen in 1995. Hij kreeg van de fanfare uiteraard een serenade. Het slechte nieuws was het plotseling overlijden van fanfare- en drumbandlid Frans Manders. Hij zou aanstonds zijn 40-jarig lidmaatschap gevierd hebben. Hij kreeg een indrukwekkende begrafenis van Musis Sacrum, samen met de drumband uit Odiliapeel waar Frans instructeur was. Drumbandinstructeur Harrie Klaus vierde bij fanfare ‘Concordia’ in de Rips zijn 40-jarig lidmaatschap. Onze drumband gaf hem een serenade en een oude trom (om thuis op te oefenen). De complete vereniging moest nog in de nieuwe uniformen op een groepsfoto worden vereeuwigd. Dit werd in maart 1995 gerealiseerd. Het bleek een hele klus om zo'n groot gezelschap op de gevoelige plaat te zetten. De foto werd dit keer binnen in een fotostudio gemaakt. Dat was weer eens wat anders. In een aantal sessies werden ook alle onderdelen apart gefotografeerd, te weten: de fanfare, de drumband en de majorettes. Ondanks verwoede pogingen lukte het niet om de oude uniformen aan een nieuwe eigenaar te helpen. Joke Maas was gestopt als instructrice bij de majorettes en Ingrid Verblakt nam die taak over. Op 1 april gaf fanfare Jubilate Deo uit Groesbeek (Bredeweg) een uitwisselingsconcert in Bakel. Hun dirigent was een fors persoon en gaf tijdens het concert een uitgebreide demonstratie rek- en strekoefeningen. De drumband had tot hun eigen verbazing (en ondanks de tegenvallende resultaten tijdens het podiumconcours in Vorstenbosch) een uitnodiging ontvangen voor deelname aan de Nederlandse kampioenschapswedstrijden van de F.K.M. in Amsterdam. Die uitnodiging kwam eigenlijk vrij laat. Zo'n week of zes voor de wedstrijd. Inmiddels had de drumband zich aangemeld in Tessenderlo in België voor deelname aan de podiumwedstrijden, die een week voor het concours in Amsterdam plaatsvonden, dus een perfecte try-out. Natuurlijk was er nog wat bij te schaven, maar een week later ging men, op 22 april, vol goede moed naar Amsterdam. In het immense complex van sporthal Zuid langs het Olympisch stadion was Bakel het allereerste aan de beurt. Drie juryleden en anderhalve man en een paardenkop publiek zat er op de tribune. De uitslag was nauwelijks te geloven. De drumband kon na een poging in de AB-sectie naar huis met de felbegeerde landstitel met 86 punten. De werken die in Amsterdam werden uitgevoerd waren ‘A concert for Naomi’ (een werk wat geschonken was door de vijf jubilarissen in 1993) en de eerder gespeelde ‘Latin Suite’ van Henk Mennens. De fanfare bracht het gezelschap, ondanks het late uur, een serenade. Harrie Klaus kon zijn geluk niet op en was door het dolle heen met zijn eerste landstitel. Ingrid Verblakt, de instructrice van de majorettes behaalde in Amsterdam met haar eigen majorettenpeleton uit Maasbree eveneens de landstitel. Dat de podiumconcoursen voor drumbands nog lang niet ingeburgerd waren, bleek wel uit het feit dat in 1995 alle podiumwedstrijden wegens gebrek aan deelname werden afgelast. Veel drumbands durfden de grote stap naar de AB-sectie nog niet aan. Op 5 mei vierde Bakel het 50-ste bevrijdingsfeest. Het bevrijdingsvuur werd ontstoken bij de plaats waar 50 jaar eerder de vrede werd getekend (hotel ‘De Wereld’ in Wageningen) en werd door een lopersgroep naar Bakel gebracht en op haar tocht door de dorpen begeleid door de drie fanfares. Maarten Manders, de zoon van Frans, had op de bondssolistenwedstrijden dusdanig goed gepresteerd dat hij een uitnodiging voor de Nederlandse F.K.M. solistenkampioenschappen ontving, die op 7 mei in Tegelen werden gehouden en Maarten wón. Enkele weken eerder tijdens de Nederlandse kampioenswedstrijden had Maarten niet mee kunnen trommen vanwege een armblessure, dus dit was een mooie goedmaker. De leerlingen van het opleidingsorkest stroomden langzaam door naar het seniorenorkest. Het opleidingsorkest zelf kreeg echter maar weinig nieuwe aanvoer van leerlingen, zodat het bestuur besloot om het opleidingsorkest voorlopig te stoppen. Na veel onderling overleg werd besloten dat Gerard Beijers zou stoppen als dirigent van Musis Sacrum. Zowel de fanfare als de dirigent waren aan een nieuwe uitdaging toe. Het pleinconcert van 1995 werd Gerard z’n laatste concert met Musis Sacrum. Tijdens dat pleinconcert was er nog het plechtige moment waarop de vader van Gerard werd benoemd tot erelid. Jacques Beijers heeft enorm veel betekend voor de fanfare. Vooral voor wat betreft het opleiden van muzikanten, alsook voor zijn jarenlange carrière als bestuurslid en muzikant. Tevens werd Piet van Lamoen gehuldigd met zijn 40-jarig lidmaatschap. Na de huldiging vond de receptie plaats van de drumband en Maarten Manders. Beiden landskampioenen werden uitgebreid in de bloemetjes gezet. De drumband kreeg een prachtige nieuwe basdrum. De componist van één van de concourswerken, Henk Mennens, bood een speciaal voor de drumband gecomponeerd werk aan getiteld ‘Legend of Sacrum’. Maar liefst vijf serenades werden er tijdens de receptie gebracht. In 1995 overleed fanfarelid Jan van der Horst na een lidmaatschap van bijna 61 jaar. Hij werd met korpseer begraven. Vrijdag voor Pinksteren werd de kiosk gesloopt. Het bouwwerk was al jaren niet meer in gebruik en stond feitelijk op instorten. Het getouwtrek over het eigenaarschap met de gemeente had niets opgeleverd. Het door de gemeente beloofde onderhoud was ook nooit uitgevoerd, zodat het verval zijn gang had kunnen gaan. De kiosk heeft er precies 41 jaar gestaan. Meteen na de sloop werd er een kioskcomité opgericht om weer tot een nieuwe kiosk te komen op een betere plaats en gedragen door een breder draagvlak onder de verenigingen, dus niet alleen voor de fanfare. De bol die boven op de kiosk stond wisten we te redden, maar de windvaan bleek te zijn ontvreemd. Het bestuur vond een nieuwe dirigent. En nog wel in Bakel. Emile Troisfontaine was zijn naam. Een klein schuchter mannetje die, eenmaal op het dirigeerpodium, veranderde in een zelfverzekerde furieuze dirigent met goede grip op het orkest. In het Limburgse had hij met zijn korpsen al de nodige triomfen gevierd. De drumband beschikte sinds 1995 over een concertmeester die in de persoon van ex-tamboer-maître Loek Kouwenhoven ervoor zorgde, dat het instrumentarium van de drumband (en dat was nogal wat) op de juiste plaats stond tijdens de vele concerten. In de zomer van 1995 overleed commissaris Hendrik Cornelissen. De fanfare verloor in hem een aandachtig liefhebber van de blaasmuziek die vrijwel bij geen enkele uitvoering ontbrak. Hij werd dan ook met korpseer begraven. Omdat Bakel geen theater of grote concertzaal bezit werd het uitwisselingsconcert met de harmonie van Cuyk gespeeld in het Gemertse theater ‘De Eendracht’. Tijdens dit eerste door Emile gedirigeerde concert nam Gerard Beijers officieel afscheid als dirigent maar bleef wel gewoon lid en tevens muzikaal leider van de ‘Aa-länder Musikanten’. Op straat liep Musis Sacrum voortaan in vier rijen. Vooral uit veiligheidsoverwegingen (omdat er nog altijd automobilisten denken dat ze er nog wel langs kunnen). Het zilveren huwelijksfeest van burgemeester Van Beers en zijn echtgenote werd door de fanfare opgeluisterd. Ze waren immers beiden lid. Het ‘Tiroler Festijn’ was nog steeds een waar volksfeest, waarbij het soms wel eens te druk was, zodat aan diverse gasten de toegang werd geweigerd. Op 5 november vond ter gelegenheid van het 100-jarig bestaansfeest van zustervereniging fanfare ‘St. Cecilia’ uit Milheeze een gezamenlijk concert plaats door Milheeze, Rips en Bakel. De drumband speelde diezelfde dag een prachtig concert in Wouw (West-Brabant). 1996 Het jaar 1996 zou een mijlpaal worden voor Musis Sacrum. De fanfare zat duidelijk in een dal. Muzikaal kwam men slecht uit de verf, ondanks alle energie die de dirigent erin stak. Vooral de bugelsectie was een zwakke schakel in het orkest, terwijl die, vanwege het feit dat men bijna altijd de melodielijn vertolkt, juist heel sterk zou moeten zijn. De aanvoer van nieuwe muzikanten in die hoek was al lang geleden gestaakt. Onder de jeugd was geen animo voor dit instrument. Men koos massaal voor bijvoorbeeld saxofoon. Het muzikale peil daalde in rap tempo. De drumband zat juist in de lift. Een pas verworven landstitel motiveerde natuurlijk enorm. Maarten Manders nam deel aan de nationale S.M.N. kampioenswedstrijden (Samenwerkende Muziekbonden Nederland) en werd voor de tweede keer Nederlands kampioen. Ook de drumband ontving vanwege de behaalde landstitel een uitnodiging om deel te nemen aan de S.M.N. kampioenschappen op 30 maart in Drunen. Dit betekent het volgende. In Nederland zijn vier grote muziekbonden actief, overkoepeld door de S.M.N. Die vier muziekbonden organiseren elk jaar ieder apart hun kampioenswedstrijden om de landstitel per bond. Eén keer per jaar organiseerd daarop de S.M.N. een kampioenswedstrijd om de enige nationale titel, waarbij de landskampioenen van de vier bonden onderling strijden om de titel. Zo ging Bakel op 30 maart naar Drunen. In het oude ‘Autotron’ bevond zich een theater waar de optredens plaatsvonden. Soms gebeuren er rare dingen. Zo had de Bakelse drumband toen ze de uitnodiging voor de kampioenschappen kregen, net een nummer op de lessenaar liggen wat men in enkele weken had ingestudeerd, getiteld ‘d'Afrique’ en wat zo goed klonk en zat dat men besloot om het tijdens de kampioenschappen uit te voeren. In tegenstelling tot de F.K.M. kampioenschappen in Amsterdam hadden de drumbandleden dit keer een tegenstander, die met een dusdanig puntenverschil werd losgespeeld, dat ze kansloos waren. Bakel won voor de tweede keer in één jaar de landstitel! De jury beoordeelde erg streng en enkele korpsen gingen met erg weinig punten naar huis. Tijdens de receptie op 10 mei was het enorm druk. Er werden vijf serenades gebracht en veel lovende woorden gesproken. Commissaris Frans van Ekert bood maar liefst drie nieuwe instrumenten aan, wat natuurlijk enorm werd gewaardeerd. De drumbandleden kregen voor hun concerten elk een nieuw concertvestje aangeboden van het bestuur. Maarten Manders werd, vanwege zijn persoonlijk behaalde landstitel, apart in het zonnetje gezet. In het bestuur was Jan de Natris verkozen tot nieuw lid. Hij was erg enthousiast.

1996

In 1996 overleed commissaris Jo Aldenzee. In Jo verloor de vereniging een liefhebber van de fanfare, die zich enorm bij de vereniging betrokken voelde. Hij werd met korpseer begraven. Eveneens in 1996 overleed erelid Jan Koppens. Hij was het eerste niet-musicerende bestuurslid van Musis Sacrum. Verder was hij vice-voorzitter en enkele jaren voorzitter. Binnen een paar jaar kreeg Musis Sacrum een golf van begrafenissen te verwerken. Tijdens het pleinconcert werden de jubilarissen van 1996 gehuldigd, te weten: Frans Goossens, 65 jaar lid; Piet van de Heuvel, 60 jaar lid en Piet Nooijen, 50 jaar lid. Zo blijkt maar weer dat Musis Sacrum een vereniging is waar je ook oud kunt worden. De majorettes gingen op concours in Goirle en wonnen een eerste prijs in de derde divisie. In Bakel werd het eerste Bondssolistenconcours voor majorettes georganiseerd, waarbij Musis Sacrum voor een perfecte organisatie tekende in de sporthal. De majorettes hadden nog meer in hun mars in 1996. Ze namen deel aan het ‘Maasland Festival’ in Roermond en behaalden het hoogst aantal punten. Hiermee wonnen zij een gouden medaille. Ook op solistisch vlak presteerden ze goed. Zo mochten Ellen Leenders, Maike Manders, Marieke Nooijen en Loes Verberkt naar de F.K.M. kampioenswedstrijden. Ze werden geen kampioen, maar mochten wel deelnemen aan de S.M.N. kampioenswedstrijden. In 1996 vierde het Bakelse St.Willibrordusgilde haar 700-jarig bestaansfeest. Vanwege het feit dat de Tour de France op de dag van het geplande gildefeest door Bakel zou rijden, werd het feest een dag eerder gehouden. Het werd een enorm kleurrijk schouwspel, waaraan de drie gemeentelijke fanfares hun medewerking verleenden. Het gilde ontving uit handen van burgemeester Van Beers een onderscheiding, namelijk de eremedaille van verdienste van de koningin. Dezelfde onderscheiding die de fanfare in 1974 tijdens haar 100-jarig bestaan had ontvangen. Ook de traditionele voetbalwedstrijd tussen de fanfare en het gilde ontbrak niet. De fanfare ging voor een uitwisselingsconcert naar Bredeweg bij Groesbeek. Op de convocatie had het bestuur voor het gemak een routebeschrijving gezet, compleet met landkaartje en de “gerichtste weg" naar Bredeweg. Het werd "langeweg". Diverse leden hadden half Brabant gezien en moesten onderweg nog een keer tanken om weer thuis te kunnen komen. De gerichtste weg bleek nogal om te zijn. Ook was er een uitwisselingsconcert met harmonie ‘Cecilia’ uit Lieshout. Daar bleek weer eens hoe goed een dorpsharmonie kon klinken. Midden in de vakantieperiode bereikte ons het droeve bericht dat het kersverse bestuurslid, Jan de Natris, tijdens zijn vakantie in Italië was overleden. Hij werd met militaire- (hij was beroepsmilitair) en met korpseer begraven. In de loop van 1996 gaf de instructrice van de majorettes, Ingrid Verblakt, te kennen te willen stoppen in 1997, zodat het bestuur op zoek ging naar een opvolgster. Hoe verder het jaar vorderde, hoe meer het duidelijk werd dat er bij de fanfare iets moest gebeuren. De opties om de fanfare nieuw leven in te blazen bleken onmogelijk te realiseren. Daarom besloot het bestuur eens te onderzoeken wat de mogelijkheden waren om de fanfare om te vormen naar een harmonie! Een gedegen onderzoek leerde dat het best mogelijk was, maar dat er ook zeker risico's aan verbonden waren. Na uitvoerig beraad hakte het bestuur op 17 december de knoop door en besloot de fanfare om te vormen tot harmonie. Best een moedig besluit. Bakel was in 1874 het eerste van de vier korpsen die in dat jaar werden opgericht. Met haar 123 jaar heeft ze het het langste als fanfare uitgehouden. De andere drie waren al jaren geleden tot een harmonie omgevormd. Na het besluit tot omvorming stelde het bestuur een stappenplan op wat op 2 januari 1997 aan de leden werd gepresenteerd. Inmiddels had de drumband ook enige problemen te verwerken. Het plan om in de herfst van 1996 op concours te gaan werd wegens te veel incomplete repetities afgeblazen. De studerende jeugd was om studieredenen te veel afwezig, dus besloot men om het volgende jaar een kans te wagen.

1997

1997 was een bewogen jaar.
Na het bestuursbesluit van 17 december 1996 om Musis Sacrum om te vormen tot een harmonie, kon begin 1997 het traject in werking worden gezet. Op 2 en 9 januari vond er voor de leden een informatieavond plaats in zaal Vermulst en maakte het bestuur het stappenplan van drie maanden bekend. De leden waren van mening dat de omvorming tot harmonie zo snel mogelijk moest beginnen. Elk lid kreeg een persoonlijk gesprek over welk instrument men in de toekomst zou gaan bespelen. Het streven van het bestuur was erop gericht dat de omvorming geen leden mocht kosten. Uit die persoonlijke gesprekken werd duidelijk dat er voor iedereen wel een plaats was. Ofwel in de basisbezetting van de nieuwe harmonie, ofwel in de omscholingsmogelijkheden. Ook werd duidelijk dat er een heel stel zogenaamde verscholen klarinettisten aanwezig waren onder de fanfareleden. En dat je voor muziek maken nooit te oud bent, bewees Piet Nooijen, want hij kreeg als oudst spelend muzikant met zijn trompet een plaats in de basisbezetting. Uiteindelijk bleek het bestuur geslaagd in haar voornemen. Het kostte geen enkel lid. Het volgende punt was een voorlichtingsavond voor iedereen die in het verleden wel eens klarinet, hoorn of dwarsfluit had geblazen en weer in verenigingsverband muziek wilde gaan maken en voor iedereen die met een opleiding in voornoemde instrumenten wilde gaan beginnen. Hierna werd duidelijk hoeveel animo er was en kon men inventariseren hoeveel instrumenten er aangeschaft dienden te worden, alsmede de financiële consequenties. Want dat de omvorming veel geld zou kosten was duidelijk. Spoedig werd helder welk instrumentarium er bij de fanfare overbodig zou worden en wat hiervan kon worden ingeruild of verkocht. Offertes werden aangevraagd en uiteindelijk werd met de firma Adams in Thorn zaken gedaan, waarmee een bedrag van circa Fl.68.000,- was gemoeid. Niet niks voor een vereniging in een relatief klein dorp. Dat Musis Sacrum aanzien en draagkracht genoot in Bakel werd duidelijk via de spontane schenkingen van lokale ondernemers en onze commissaris. Ook de Eindhovense harmonie ‘Phileutonia’ maakte het een en ander mogelijk. De ‘Vrienden van Musis Sacrum’ droegen ook bij aan de totstandkoming van een stuk veranderend instrumentarium. Die ‘Vrienden van Musis Sacrum’ zijn bij elkaar gebracht door een klein comité, bestaande uit Annie Cremers, Gerry Kisters, Johan van de Berg, Pieter Reijnders en Antoon Verberkt. Vooral de laatste twee droegen flink bij aan het aantal leden van de vriendenclub. Door hun actieve werving steeg het aantal leden in 1997 naar 65. De omvorming naar een harmonie kende ook nog andere gevolgen. Sinds jaren heeft Musis Sacrum haar eigen muziekopleiding die nu flink moest worden herzien. Dit kwam voor rekening van de werkgroep "herziening opleiding". De muzikanten die geen plaats kregen in de basisbezetting van de harmonie kregen allemaal een omscholing en in de loop van het jaar werden er reeds 37 klarinetten bespeeld. De carnavalsoptocht van 1997 werd het laatste optreden van fanfare Musis Sacrum. Na bijna 123 jaar was de fanfare overleden en werd de harmonie geboren. Gekscherend werd er verteld dat de lokale bevolking het nu voortaan bij het rechte eind zou hebben als ze het over de ‘Herremenie’ hebben. Op 20 februari hield de harmonie haar eerste repetitie en was daarmee op dat moment zowel het jongste als het oudste gezelschap in de blaasmuziek in de inmiddels ontstane gemeente Gemert-Bakel. De mensen die al ervaring hadden in het bespelen van een klarinet en de inmiddels begonnen ervaren fluitistes zorgden er voor dat de harmonie al meteen als zodanig klonk. De klankverhouding was door hun kleine aantal nog niet optimaal, maar om te starten was het goed. De voorzitter zei dat hij dit drie maanden geleden niet had durven dromen. Via de voorlichtingsavond groeide het aantal leden van Musis Sacrum met 40 personen. De mensen die in het omscholingstraject zaten, hadden vooral door de overstap naar een rietinstrument een moeilijke tijd. Het is ook niet niks als je jarenlang bugel hebt geblazen en je krijgt van de ene op de andere dag een klarinet in je vingers (waarvan je er altijd maar een stuk of drie hebt hoeven gebruiken). Ook de nieuwe leden die aan de opleiding begonnen waren, vorderden gestaag. Elke week een nieuwe noot leren blazen is een hele prestatie! Ook de verse harmonie klonk elke week iets beter. Na maandenlang elke week een stukje vooruitgang besloot het bestuur in overleg met de dirigent dat het tijd was voor het eerste concert. Op 14 juni blies de harmonie haar eerste concert in zaal Vermulst onder leiding van Emile Troisfontaine en kreeg een lovende recensie in de krant met de mededeling dat "Musis Sacrum zeker toekomst heeft als harmonie". Tijdens het eerste concert werd ook het geschonken instrumentarium officieel aangeboden in de vorm van een nieuwe klarinet aan de dirigent. Enkele weken later volgde het pleinconcert waar afscheid werd genomen van Ingrid Verblakt als instructrice van de majorettes en kennis werd gemaakt met haar opvolgster Lisette van Rooij uit Meijel. Ook waren er in 1997 jubilarissen bij Musis Sacrum;
Piet van de Ven 50 jaar lid, Hans Vermulst 40 jaar lid, Suzan Baggermans 10 jaar lid (van de majorettes) Tijdens een muzikale wandeling wordt menige fanfare of harmonie geplaagd door nog net inhalende auto's, gevaarlijke chauffeurs, enzovoorts. Bij Musis Sacrum zit een grote dosis politie onder de leden die altijd wel op één of andere manier het verkeer regelen. Toch presteerde ergens in 1997 een automobilist het om langs de bestuursblokkade te glippen en zowat de halve harmonie te overrijden, tenminste als ze waren blijven staan. Hierop trakteerde een harmonielid de bestuurder op een gewijzigde uitvoering van zijn model auto. Hij reed gewoon door. Het onderling solistenconcours op 2 maart leverde Mark Kouwenhoven zijn derde overwinning op. Zodoende mocht hij de wisselbeker houden. Ondertussen zat de rest van Musis Sacrum ook niet stil. Op 23 maart tekende men wederom voor een vlekkeloze organisatie van het bondsconcours voor solisten en kleine ensembles voor majorettes in sporthal ‘De Beek’. Tijdens de jaarvergadering vonden er enkele bestuurswisselingen plaats. Benny Nooijen, Gerry Kisters en Geert-Jan van der Pol verlieten het bestuur. Arno van der Horst volgde Gerry Kisters op als secretaris. Het bestuur besloot de leden nauwer bij veel zaken te betrekken in de vorm van werkgroepen en het aantal bestuursleden te verminderen van elf naar acht personen. Hiermee kwam er ook een nieuwe taakverdeling. Ook werd besloten dat Musis Sacrum officieel een harmonie werd. In die periode werden er nog enkele typische fanfarezaken afgewerkt, zoals het laatste examen op bugel. Op koninginnedag ontving harmonielid Frans van de Laar een Koninklijke onderscheiding voor zijn vele werk op ontelbaar veel gebieden, wat hem een onmisbare schakel maakt in de Bakelse gemeenschap! De drumband organiseerde in mei een uitwisselingsconcert, samen met de drumband van de Boxtelse harmonie (onder leiding van Bakels drumbandlid Maikel van de Meer) en het bijzondere slagwerkorkest van de harmonie uit Son en Breugel (onder leiding van Jan Toonen), die op melodisch slagwerk, zoals xylofoon en marimba een heel nieuw licht wierpen op de slagwerkmuziek. Op 24 juli bereikte ons het bericht dat drumbandlid Jos Jansen op 51-jarige leeftijd was overleden. De verslagenheid binnen het korps was enorm. Samen met zijn vrouw, Janny, was Jos enorm actief binnen Musis Sacrum. Hij had enkele jaren eerder zijn oude hobby, het muziek maken bij een drumband, weer opgenomen. Hij was een mens, waar niemand ooit vergeefs een beroep op deed. Op 29 juli werd Jos met korpseer begraven. Na de kermis werd in Bakel een nieuwe pastoor geïnstalleerd. Natuurlijk met medewerking van de harmonie. Camiel van Lamoen was met zijn 33 jaar een redelijk jonge dorpspastoor, die zich verbazend snel in het Bakelse leven nestelde. Na de vakantie waren de omscholers en de mensen in opleiding bij de harmonie reeds zover gevorderd, dat een opleidingsorkest binnen het bereik kwam. Emile Troisfontaine werd ook de dirigent van het opleidingsorkest. Omdat je met muziek niet vroeg genoeg kunt beginnen, startte de harmonie eind september met een eigen blokfluitopleiding. Het archief van Musis Sacrum werd in 1997 uitgebreid met een opmerkelijke vondst. In het ‘Weekblad van Deurne’ stond een piepklein berichtje dat in de Bakelse supermarkt een film te koop was op video met daarop historische beelden uit de jaren dertig over molens uit de omgeving. Voor wat de Bakelse molen betreft, ging de film over de rol die de molen in Bakel speelde tijdens het haanschieten van het St.Willibrordusgilde op kermisdinsdag. Zo werd de link gelegd naar de fanfare die, zoals beschreven, sinds 1921 haar medewerking verleent aan die gildentraditie. De film toont een erg compleet verslag van het haanschieten in vroeger tijd, waarbij de wieken van de molen als schutsboom werden gebruikt. De kwaliteit van de film bleek opmerkelijk goed en de traditie bleek nauwelijks veranderd. Het werd de oudste historische film van Musis Sacrum. Op 11 oktober overleed op 70-jarige leeftijd harmonielid Piet van Lamoen. Hij was al enkele maanden ernstig ziek, maar toch kwam zijn overlijden onverwacht. Piet liet bij Musis Sacrum een moeilijk te omschrijven leegte achter, want hij was er altijd en droeg op velerlei gebied zijn steentje bij. Ook in de Bakelse gemeenschap. Zo was Piet onder andere koster in de kerk. Helaas liet zijn gezondheid hem te vroeg in de steek. Op 16 oktober werd met korpseer van Piet afscheid genomen. Inmiddels zat de drumband niet bepaald stil. Men was druk bezig met de voorbereiding voor het concours te Oud-Gastel. Tijdens zo'n voorbereiding is het altijd een drukke tijd met extra repetities op veel verschillende plaatsen en enorm veel gesjouw met het instrumentarium. Er gebeuren zo wel eens dingen, die het vermelden waard zijn. Tijdens zo'n drukke voorbereiding zijn er altijd leden die het niet kunnen opbrengen om naast zo'n drukte ook nog een serie serenades af te werken. Harmonielid Janet Bellemakers trouwde en kreeg een serenade in de prachtige historische ‘Mispelhoef’ in Acht, ergens tussen Eindhoven en Oirschot. Drumbandlid Patrick Egelmeers zei geen tijd te hebben. Enkele drumbandleden vonden dat een slechte mentaliteit. Patrick hield voet bij stuk en had geen tijd. Toch kwam hij net voor het vertrek naar de serenade binnen en had dus wel tijd. Hoe vreemd het lot ooit met iets speelt bleek later, want Patrick zat in de auto van Toon Coopmans, die ondanks dat hij urenlang had gereden, helaas de plek van de serenade niet kon vinden. Zo zie je maar: waar een wil is, is een weg. Alleen jammer wanneer je die niet kunt vinden. Een week later had de drumband een uitwisselingsconcert met de drumband van harmonie ‘Euterpe’ uit Venray onder leiding van ons oud-drumbandlid Peter Bergmans. Omdat er van te voren een repetitie was en het tijdstip van optreden enkele uren later was, vond Ad Janssen dat er tijd genoeg was om in die tussentijd op zijn gemak te eten en het uniform aan te trekken. Mede-drumbandlid Eric van de Laar, besloot hetzelfde te doen en met Ad mee te rijden. Hij stond na vijf minuten al op de stoep en hoorde dat Ad nog lang niet klaar was. “We hebben immers tijd genoeg”. Twee drumbandleden uit De Rips wilden ook meerijden. Toen het gezelschap na een poos vertrok werd er in de auto over vanalles gesproken, behalve over het concert. Eenmaal in Venray viel het Ad buiten op dat de drumband die speelde, dezelfde werken speelde als Bakel. Wat bleek? Omdat het korps uit Venray wegens ziekte gebruik maakte van twee invallers van de Ripse drumband, die er nog niet waren, was het programma omgedraaid. Bakel speelde eerst. Die miste ook twee man, maar dat zou wel lukken, vond Harrie Klaus. U begrijpt de hilariteit toen bleek dat de vier ontbrekende personen in één auto bleken te zitten. Op 1 november speelde Musis Sacrum een uitwisselingsconcert met de Gemertse harmonie ‘Excelsior’, waar ook twee muzikanten van Musis Sacrum bij musiceren, namelijk Peter Kisters en Gerben Roefs. Het werd een erg luisterrijke avond met veel publiek. Dat de drumband vlak voor het concours stond was ook te horen. Op 9 november was het dan zover. In Oud-Gastel speelde de drumband voor een jury die erom bekend stond niet met punten te smijten. Als je dan met 88,63 punten promoveert naar de eerstedivisie heb je dat ook echt verdiend. De drumband droeg haar overwinning op aan haar onlangs overleden lid, Jos Jansen. Bij thuiskomst was er een klinkende serenade. Het slagwerkevenement op 29 november was inmiddels uitgegroeid tot een bekend evenement met onder andere de zeer leerzame workshop onder leiding van slagwerkcoryfee Henk Mennens, die uitleg gaf over hoe, welk instrument te bespelen. Het avondprogramma werd verzorgd door theaterpercussiegroep ‘Adowa’. Dat leverde al snel het bordje “uitverkocht" op. Rob Snijders en zijn leerlingen Bart Bisseling en John Klaus, beiden drumbandlid, gaven tijdens deze avond een onvoorstelbare demonstratie op drumstel ten gehore! Het blazersensemble onder leiding van Benny Nooijen voorzag de kerstmarkt in Bakel van warme stemmige klanken. Als muzikale afsluiting van 1997 verzorgde de harmonie een prachtig kerstconcert, samen met Bakels jongerenkoor ‘La Vivacité’, tevens voorzien van prachtige gedichten door Peter Busser. Altijd een mooie gelegenheid om zo enkele dagen voor kerst al een beetje in de stemming te raken. Het oliebollenverhaal van Musis Sacrum rees dit jaar wel heel erg de pan uit (wat ooit begon met een klein kraampje op het St.Wilbertsplein). Zo werd 1997 een bewogen jaar. 1998 De drumband hield op 9 januari 1998 een receptie omdat ze op het concours in Oud-Gastel waren gepromoveerd naar de eerste divisie. Het was er erg druk en er werden diverse serenades gebracht. Het leek wel een soort gewoonte te worden. Net zo’n gewoonte was het optreden van de drumband in de sporthal van het Belgische Veerle met een zeer talrijk aandachtig publiek. Op de winterse terugreis zorgde de drang naar echte Belgische frieten voor een extra pauze. De drumband ontving een uitnodiging voor de Nederlandse kampioenschappen op 18 april in Nederweert en besloot deel te nemen. Het onderling solistenconcours is voor elk Musis Sacrum lid met lef altijd weer een uitdaging om aan te gaan. Dit jaar vond het plaats op 8 maart. Op 22 maart vond in de Bakelse sporthal wederom het Bondssolistenconcours plaats voor majorettes, georganiseerd door Musis Sacrum. Het ‘Ceciliablad’ was zeer positief met de meestal niet zuinige kritiek. Yvonne en Jolanda Habraken verlieten de redactie van ‘De Triangel’, het clubblad van de vereniging, waarvan ze jarenlang de motor waren. Thijs Poels werd de nieuwe vormgever. Op 4 april speelden de harmonie en de drumband een mooi uitwisselingsconcert met zustervereniging ‘Cecilia’ uit Lieshout. In Lieshout was men erg enthousiast, want bij de eerste uitwisseling in 1996 was Musis Sacrum nog een fanfare en na ruim een jaar al zo’n resultaat met de harmonie! De drumband was inmiddels druk bezig met de voorbereiding van de Nederlandse kampioenschappen. Die voorbereiding was anders dan normaal. De tegenstander namelijk, de slagwerkgroep uit Lierop, stond ook onder leiding van Harrie Klaus en van de twee werken die ieder uitvoerde, was er ook nog één hetzelfde als wat Musis Sacrum uitvoerde. De voorbereidingen waren echter zeer gezellig en we gingen met onze tegenstander samen repeteren op locatie. Eigenlijk best een uniek gebeuren, omdat bij alle twee de wetenschap bestond dat er slechts één kon winnen. Om een week voor de kampioenschappen duidelijk te hebben hoe ze er voor stonden, namen de drumbands van zowel Bakel als tegenstander Lierop deel aan een wedstrijd in het Belgische Tessenderlo. Lierop scoorde één punt meer en vierde de hele nacht feest. Een week later, op de kampioenschappen was Lierop eerder aan de beurt dan Bakel en speelde hun werken voortreffelijk. Even later was Bakel aan de beurt. Alles ging goed en zoals gebruikelijk ontstond er na het optreden het wikken en wegen over wie er zou winnen. Gelukkig mocht de jury dit uitmaken. Tijdens de uitslag is het toch altijd weer een vreemde gewaarwording om daar met alle deelnemers in een rij te staan. De één juicht van vreugde om de overwinning en de ander ziet alle investering in repetities in teleurstelling ontaarden. Zo ook tijdens de uitslag tussen Lierop en Bakel. De jury wist dit tot het laatste getal toe spannend te houden en Bakel won met één punt meer. Harrie Klaus kreeg een prachtige recensie in het ‘Ceciliablad’, want een dirigent met twee korpsen in dezelfde divisie op de kampioenswedstrijden is zeer uniek. Lierop gedroeg zich als een waardig verliezer. Dit maakte op de Bakelse drumband zoveel indruk, dat die besloot om aan Lierop een muziekstuk cadeau te doen, wat men in Lierop erg waardeerde! Op 19 april opende de Rabobank in Bakel haar nieuwe filiaal, gevestigd in het oude gemeentehuis. Alle koren van Bakel, Milheeze en Rips zongen het door de Rabo-organisatie landelijk gebruikte ‘You’ll never walk alone’. De twee fanfares en de Bakelse harmonie speelden er de muziek bij. Op de jaarvergadering van 22 april vonden er enkele bestuurswisselingen plaats. Penningmeester Frank van Wel werd opgevolgd door Gea Mulder. Ad van Grootel werd de nieuwe vice-voorzitter en volgde zo dus Hein van Dijk op, die al heel wat jaartjes zijn krachten aan Musis Sacrum had gespendeerd. Arno van der Horst stopte als secretaris en Thijs Poels volgde hem op! De veelzijdigheid van de drumband bleek op 16 mei, toen ze samen met het Bakelse jongerenkoor ‘La Vivacité’ een prachtig concert gaven in een bomvol en bloedheet parochiehuis. Op 7 juni presenteerde Musis Sacrum zich aan de bevolking met al haar onderdelen, zodat iedereen eens kon kijken of dit (het maken van muziek) iets voor hem of haar zou zijn. Op 19 juli vond het traditionele pleinconcert plaats door de complete vereniging. Omdat de drumband geen receptie wilde, werd er tijdens het pleinconcert een officieel moment gewijd aan de behaalde derde landstitel en ontving een prachtige nieuwe pauk, die voor de uitvoering van diverse AB-werken goed van pas zou komen. Op 4 september werd traditioneel de Kindervakantieweek afgesloten met de harmonie en het gilde. Op de terugweg kreeg pastoor Van Lamoen een klinkende serenade en een vendelgroet van de twee gezelschappen, want hij was jarig. De kermis verliep als vanouds en dan is het altijd vrij snel herfst en tijd voor het ‘Tiroler Festijn’, voor de 23e keer. Naast de aloude publiekstrekker de ‘Tiroler Spatzen’ liet een voor onze regio nieuw Tsjechisch orkest genaamd ‘Túfaranka’, een volle hal genieten van hun muziek. De majorettes gingen op 18 oktober in Goirle op concours met een A- en een B-groep, waarvan de laatstgenoemde nog nooit aan een concours had deelgenomen. De B-groep behaalde een tweede prijs en de A-groep kreeg maar liefst een eerste prijs met promotie. Een geweldige prestatie, want de kenners van het majorettengebeuren weten hoe moeilijk het is om resultaten te boeken. Omdat de solisten van de majorettes goed hadden gepresteerd mochten maar liefst zes van hen deelnemen aan de Nederlandse kampioenschappen van de F.K.M.! Helaas slaagde niemand er in om de titel te verwerven.

1998

De intocht van St.Nicolaas was in 1998 een slopend karwei met een Sint die om de haverklap te voet door zowat alle straten van Bakel moest lopen. Op die leeftijd blijf je toch lekker in je rijtuig zitten zou je zeggen. Een pauze van een uur in de kerk, waar de harmonie een polonaise van St.Nicolaasliedjes speelde om daarna weer in optocht de goedheiligman naar de sporthal te begeleiden en dan weer terug naar Vermulst. Kortom, een dagtaak. De drumband werd uitgenodigd om in Lierop een concert te verzorgen, samen met hun eigen slagwerkgroep. Daar mocht de regerend landskampioen laten zien wat ze in hun mars had en de recensie in de krant loog er niet om, want die vergeleek de drumband van Musis Sacrum met de bekende slagwerkgroep ‘Slagerij Verkampen’ die al jaren in het land bomvolle zalen trok. Omdat het jubileumjaar in aantocht was en zou worden geopend met een nieuwjaarsconcert op 3 januari 1999, besloot de harmonie geen kerstconcert te spelen in de Bakelse kerk. De tijd om twee concerten binnen een week uit te voeren met een verschillend programma was gewoon te kort. Om in 1998 toch een sfeervol kerstconcert in de kerk te hebben, nam jongerenkoor ‘La Vivacité’ dit keer de taak op zich, waarbij een klein ensemble van de harmonie enkele werkjes in kerstsfeer uitvoerde. Het jaarlijkse kerstconcert op de ‘Jan de Witkliniek’ werd verzorgd door het opleidingsorkest van de harmonie, waaruit bleek dat de nieuwe muzikanten en de omscholers al een behoorlijk niveau hadden. De oliebollenactie was in enkele jaren uitgegroeid tot een onmisbaar evenement op oudejaarsdag, met de klanten rijen dik voor de kraam en dat de hele dag door. In 1998 werden er nog meer zaken voor het feestjaar voorbereidt, namelijk het opzetten van een permanente tentoonstellingsruimte aan het Gildepad. Bij toeval werd ooit ontdekt dat één van de lokalen van de oude openbare school aan het Gildepad vroeger diende als repetitielokaal van de fanfare en rond 1998 in gebruik was als magazijn van de kerk. Dit was een prachtige kans voor een permanente tentoonstellingsruimte voor de archiefstukken van de harmonie. Het kerkbestuur zei haar medewerking toe en de gemeente, de eigenaar van het gebouw, stemde in met de bestemming en gaf een subsidie voor de verbouwing. Even een stukje historie over het gebouw zelf. Rond 1827 stond er tegenover café Vermulst een gebouw dat diende als school en voor een deel schuur was. De staat van het gebouw was zo slecht dat het in hetzelfde jaar instortte en het onderwijs werd enkele jaren ondergebracht in een kamer van café ‘De Gouden Leeuw’. Rond 1830 werd er achter de kerk een nieuwe openbare school gebouwd met twee lokalen. Bakel was een zuinig dorp en gebruikte slechts één lokaal, om energie en het salaris van een tweede leerkracht te besparen. Dus de fanfare kon er repeteren zo rond 1896, want één lokaal stond leeg. Zoals uit dit boek blijkt zijn ze in totaal drie keer teruggegaan naar dit gebouw dat, toen Bakel begin 20e eeuw Katholiek onderwijs kreeg, diverse bestemmingen had zoals naaischool, kookschool, huishoudschool, brandweergarage, gevangenis, kunstenaarsatelier, repetitielokaal en later opslagruimte. Het St.Willibrordusgilde opende in 1996 ter gelegenheid van hun 700-jarig bestaan in het ene lokaal hun ‘Gildenkamer’ en in juni 1999 zou het andere lokaal door de harmonie in gebruik worden genomen als ‘Muziekhofke’, waarvan de naam refereert aan de eens prachtige muziektuin in Bakel.

Bron: Musis Sacrum Bakel