De clubhistorie

De voorgeschiedenis

We schrijven voorjaar 1941. Nederland in oorlogstijd. In Milheeze was het rustig, hoewel….
Op een zondagmorgen zat een drietal mannen bij elkaar in het café van smid Harrie Fransen (beter bekend als Harrie de Smet) te buurten: Karel Smetsers, Jan Verheijen en Driekske Heesmans. Zij hadden eerder al hun zinnen gezet op het opstarten van een voetbalclub en het moest er nu maar eens van komen. Daarvóór hadden langs een slootkant Jan Cornelissen, Toon van den Broek en Jan van Bommel ook al eens zitten bomen over de mogelijkheden tot oprichting van een voetbalclub. Hun ideeën kwamen bij Karel Smetsers terecht.
Nu was een voetbalclub echter niet iets unieks, want daarvóór telde Milheeze al tweemaal eerder een voetbalclub. Begin jaren dertig bestond er een voetbalclub met de naam MVC (Milheezer Voetbal Club). Daarna had men een club met de naam NAS (Na Arbeid Sport). Deze beide verenigingen konden het echter niet runnen en gingen voornamelijk door financiële problemen ter ziele.

De oprichting

De voetbalclub werd dus daar in het café opgericht. Meteen daarna werden leden gevraagd en snel kwam men tot een twintig- tot dertigtal voetballers, allen van het type ‘stoere jongens, ferme knapen’.
Een viertal Milheezenaren voetbalde toen bij Deurania (Deurne), t.w. Jan Cornelissen, Hein van den Broek, Gies Verheijen en Jan van Bommel. Om voldoende spelers voor een club bijeen te krijgen werd gevraagd bovengenoemde voetballers over te laten schrijven van Deurne naar Milheeze. Dit viel niet mee, omdat Deurania uiteraard niet spontaan afstand deed van haar spelers. Een ander feit, dat de oprichting wat tegenhield, was de ervaring van de KNVB met de financiële problemen in Milheeze: er moest eerst maar eens de contributieschuld van de eerdere clubjes vereffend worden.
Gezien trouwens het feit, dat er al enkele voetbalclubs ter ziele waren gegaan, was ook het gemeentebestuur allerminst enthousiast! Na een flink aantal gesprekken met het gemeentebestuur (Karel Smetsers hoorde in het gemeentehuis al bijna tot het interieur) en contacten met de bond bleek men toch overtuigend genoeg en is het toch gelukt: op 7 juni 1941 was R.K.V.V. Milheezer Boys een feit!

De naam

Milheezer Boys is overigens niet de eerst beoogde naam. Men had eerder gekozen voor WIK (Willen Is Kunnen), maar deze naam werd afgekeurd door de bond. Dit gebeurde echter pas na een tijdje, zodat geconstateerd mag worden, dat er rond de oprichtingsdatum eerst een poos gespeeld is onder de naam WIK. In het kasboek uit die tijd staat overigens genoteerd ‘Milheeze Boys’. Het is niet duidelijk of de ‘r’ er later is bijgekomen. Vermoedelijk is het een schrijffout.
Uit de hieronder afgebeelde (helaas beschadigde) aanvraag voor vergunning tot het oprichten van een voetbalclub is op te maken dat de eerst gekozen naam WIK was.

Het eerste dagelijkse bestuur bestond uit: Karel Smetsers (voorzitter), Jan Verheijen (secretaris) en Driekske Heesmans (penningmeester). Het bestuur werd nog verder aangevuld met: Mies Hendriks (1e commissaris), Harrie Fransen (2e commissaris) en Joost Keunen, die al meteen te boek stond als Ere-voorzitter. Financieel was de start zoals begrijpelijk moeizaam.
Men startte met 2 elftallen. De eerste trainer werd Toon Timmers uit Deurne, die voor ƒ2,50 per week met de fiets, in weer en wind, vanuit Deurne naar Milheeze kwam. Men zag snel de onredelijkheid van dit bedrag in en vanaf 1942 werd zijn salaris opgehoogd naar ƒ3,=. Het was overigens niet zoals tegenwoordig gebruikelijk, dat een trainer bij de wedstrijden aanwezig was.

Contributie

De eerste contributie werd vastgesteld op 40 cent per maand, hetgeen nauwkeurig door de penningmeester geïnd en opgetekend werd.
De inning van de contributie geschiedde als volgt. Op zondag na de hoogmis begaven de heren voetballers zich naar de bakkerij van Rongen, alwaar Driekske Heesmans klaar stond om de contributie in ontvangst te nemen. Men inde de contributie dus wekelijks. Mocht het zo zijn, dat iemand om welke reden dan ook geen dubbeltje had, dan was Driekske meestal wel bereid dat voor te schieten.

Clubkleuren

Milheezer Boys startte met groene tricots. Deze werden aangeschaft door de club, maar bleven op de man, zodat door de verschillende manieren van wassen er al snel een breed scala van verschillende kleuren groen te zien was. De keeper kreeg geen shirt, die moest daar zelf in voorzien. Men had dus weliswaar elf zo ongeveer dezelfde shirts bijeen, maar met de broeken en sokken was het een nog veel groter allegaartje. Trouwens alvorens men tot de ons zo bekende clubkleuren Groen-Wit kwam, is er eerst een periode gespeeld met de kleuren Groen-Zwart! (Naar het schijnt lag de oorzaak mede in het feit, dat het in de oorlog een probleem was witte broeken goed wit te krijgen) Verschillende foto’s uit die periode laten zien, dat er vaak met zowel witte als zwarte broeken is gespeeld..
Het tweede elftal speelde in de beginjaren met rode shirts. Het is niet helemaal duidelijk waarom, maar het geeft te meer aan, dat het met clubkleuren niet zo nauw genomen werd…
Straf: Jan Cornelissen, die in die tijd in het 1e elftal speelde stond bekend als 'wel eens gemakzuchtig'. Dat kwam hem eens op een straf te staan en hij werd voor een week teruggezet naar het tweede team. Nu had hij enkel een groen tricot en speelde daarin tussen de roodhemden van het Milheezer tweede. Het was voor zowel tegenspelers als publiek wel duidelijk: die komt van het eerste, die heeft straf!

Oorlog

In 1944 verborgen Tinus Verbruggen en Joseph Schepers ieder een van twee ondergedoken broers uit Den Haag met de naam Hutsenmaten. Deze twee jongelingen waren ook voetballer en werden opgenomen in het team van Milheezer Boys en kregen daar de Brabantse namen Gerard Rongen en Gerard Strijbosch.
Door de oorlog trouwens speelde men in Milheeze al snel een eerste interland. Dat was tegen een Engels team, dat samengesteld was uit de in de Peel gelegerde Engelse militairen.

Fusie met Bavos???

Begin jaren 60 is door een aantal bestuursleden van zowel de Bakelse als Milheezer voetbalclub gesproken over een fusie tussen beide clubs. Het initiatief kwam van de Gemeenteraadscommissie Sport en Recreatie. De accommodaties van de vier kerkdorpen van de Gemeente Bakel en Milheeze voldeden verre van de gestelde eisen en Bavos moest al helemaal naar een nieuw voetbalterrein. Een van de mogelijk locaties voor een sportpark in Bakel was  op de Hoberg, schuin tegenover de Molen (de weiden van Peter van den Heuvel). Dat zou dan een plaats zijn op de grens van beide dorpen en Milheezer Boys wierp deze optie niet meteen weg. Bavos echter wilde persé een veld in Bakel en omdat Milheeze dat zeker niet wenste is de fusie daarop in een vroegtijdig stadium afgeketst. Overigens bleek de optie om kleedgelegenheden en kantine te delen helemaal niet bespreekbaar. Al met al mooie plannen, die gezien de eigenheid van en de rivaliteit tussen beide clubs gedoemd waren te mislukken. Op een haar na was er dus geen voetbalclub in Milheeze meer geweest….

Groei

Men startte zo gezegd met 2 senioren elftallen. Later, in 1944, kwam het eerste jeugdelftal erbij. Richard van Hees, die daarvóór al vanaf de oprichting meetrainde en zijn plek binnen de vereniging had gevonden, kon nu pas officieel als lid bij de KNVB worden ingeschreven. Het ledental in deze beginjaren schommelde rond de 80 tot 100 (inclusief een vrij aardig aantal rustende leden). Rond 1950 ontstond door verdere groei een derde elftal. Het vierde elftal maakte voor de eerste keer haar opwachting in het seizoen 1963-1964.
Het ledental van de club bleef gestaag stijgen en bereikte met het zilveren jubileum in 1966 130 leden, waarvan zo’n 40 junioren en vertaald naar 3 senioren- en 3 juniorenelftallen. In 1985 telde men 250 leden en nu in 2001 heeft Milheezer Boys zo’n 350 leden.

Het 25-jarig jubileum

In 1966 gedacht Milheeze het zilveren jubileum van haar voetbalclub. Het feest is weliswaar gevierd, maar het werd vrij sober gehouden. Dit had twee redenen. Ten eerste gaven de sportieve prestaties weinig aanleiding tot feest: het vaandelteam was net gedegradeerd uit de 4e klasse. En, wat minstens zo erg was, de financiële positie was allerminst florissant.
Foutje: Tijdens de receptie van het 25-jarig bestaansfeest hield burgemeester Muijser een toespraak, waarin hij o.m. aangaf, dat de bloei van Milheezer Boys mede te danken was aan de subsidies die de club gekregen had. Bij insiders riep dit zowel verbazing als irritatie op, want ondanks herhaalde aanvragen had de club nog nooit enige subsidie van de gemeente ontvangen.....

Koninklijk

Het 40-jarig jubileum werd uitgebreid gevierd in Milheeze. Uiteraard was er de gebruikelijke receptie (in Zaal van Berlo), die zeer druk werd bezocht. Namens de Bossche afdeling van de KNVB overhandigde de heer van Laarhoven uit Deurne de KNVB-vlag, waarmee zoals hij aangaf: ‘Milheezer Boys uiting kan geven koninklijk gewaardeerd te zijn’.