Deel 2

40 jaar KVW. Wat een tijd. Ikzelf heb 25 jaar in het bestuur gezeten als penningmeester. Het was een hele mooi tijd. Vooral in het begin in het oude dorpshuis. Waar Opa Jan Verbruggen als beheerder de koffie voor ons zette. Met het kasboek moest ik naar het kantoortje in het dorpshuis waar Krien van Splunder en Mari Rooijakkers zaten voor de Stichting Samenlevingsopbouw. Na enkele jaren is Jo er bijgekomen als chauffeur. Hij heeft dit 18 jaar gedaan. Er zijn heel veel leuke herinneringen. Eén ervan is wel het indianendorp waar Martien van de Weijer een echte totempaal heeft gemaakt. Vrijdags met de afsluiting moest het opperhoofd Noud van de Ven gevangen en vastgebonden worden aan de totempaal. Maar Chrisje Bakker ging zo in het spel op dat we het opperhoofd hebben moeten bevrijden. Met het 12,5 jaar bestaan van de KVW gingen we ’s morgens met alle werkgroepleden om 7 uur ontbijten bij onze voorzitster Mien Sleegers. Omroep Brabant was hier ook aanwezig voor een rechtstreekse uitzending op de radio. Het thema circus was ook een hoogtepunt. Voor de afsluiting hadden we een circustent gemaakt van vele meters gekleurde linten. Veel werk, maar het was een prachtig gezicht. Alle groepen hadden een circusact ingestudeerd voor het publiek. Wij als werkgroep waren als clown verkleed. De boerenbruiloft met de boerenkar van Tinus Manders. ’s Middags moesten we eerst nog het koper poetsen. Dit maakte alles tot een prachtige optocht. Er zijn zo veel hoogtepunten geweest waar ik met plezier aan terug denk. Maar ook waren er dieptepunten. Zoals het overlijden van onze werkgroepleden Elly van Ansem - Swinkels en Ad van de Burght. Maar na 25 jaar vond ik het tijd om te stoppen. Onze kleinkinderen, Dante, Aron, Didi en Roos werden geboren, waar we nu samen volop van genieten.

Ik wens de KVW nog vele mooie jaren toe voor de jeugd van Milheeze.

Gerda van de Weijer

In 1977 ben ik bij het KinderVakantieWerk gekomen. Eerst heb ik groepen gedraaid, dat was pas gezellig. Vooral met de wandeltochten en de fietstochten. Als het warm weer was onder de sproeiers door bij de boeren en gauw weer doorlopen. Dan was je zo weer droog. We hadden ook eens een fietstocht naar Gemert met een hele grote omweg. Tenslotte kwamen we langs de Esperloop en wat gebeurde er, de kinderen vielen met z’n drieën tegelijk in de sloot vol groene kikkerdril. Dat was toch wel lachen. Zoiets kan gebeuren. En verkeerd fietsen, dat was maar heel gewoon als ik mee moest fietsen. In 1981 ben ik in de werkgroep gekomen. We hadden een fijne werkgroep. In al die jaren heb ik fijn samen gewerkt en met heel veel plezier. Daar ben ik altijd heel trots op geweest. En dan die sportdagen, dat was genieten. Maar je moest heel goed op je hoede zijn, want voordat je er erg in had, lag je in de modderbak of in het zwembad. Dan had iedereen de grootste lol want ze hadden je weer te pakken.

Na mijn 30e kindervakantieweek ben ik als werkgroeplid gestopt. Over deze beslissing heb ik lang na moeten denken, want het deed me toch wel pijn. Bij mijn afscheid ben ik nog gehuldigd als beschermvrouw van het KinderVakantieWerk. Dat vond ik helemaal geweldig. Toch ben ik nog steeds betrokken bij het KinderVakantieWerk gebeuren via de KAM-groep en kan ik langs die kant toch nog veel genieten van de kindervakantieweek.

Stien van den Heuvel

Vanaf 1978 ben ik actief met het KinderVakantieWerk. Het eerste jaar heb ik een groep gedraaid, daarna werd me gevraagd in de werkgroep te komen. Ik heb dat 14 jaar met veel plezier gedaan. In die tijd is de KAM-groep opgericht. KAM staat voor Kinderactiviteiten Milheeze. De opzet daarvan was en is nog om geld bijeen te krijgen voor extra dingen om het KinderVakantieWerk te organiseren.
Vroeger hielden we elk jaar een fancy fair in zaal De Molen. De prijsuitreiking was met de fancy fair. Loten verkopen we nog steeds, maar nu staan we op de jaarlijkse jaarmarkt in Milheeze. Iedereen kent wel de beroemde marmottenrace daarvan. Vele kinderen hebben wel eens een goudvis hiermee gewonnen, niet alle ouders waren hier even blij mee. De laatste zes jaar ben ik actief als koffiezetster in de kindervakantieweek. Eerst samen met Jo Jacobs en de laatste twee jaar met Jo Kusters. Dat probeer ik nog een paar jaartjes vol te houden. Mooie herinneringen uit al die jaren zijn er. Ik zelf vond het heerlijk om vanuit de werkgroep de dagleiding te hebben over de kleuters. En dan die vele mooie thema's elk jaar zoals Miens dorp, indianen, boerenbruiloft en niet te vergeten het circus waar alle groepen van kleuter tot groep acht een fantastisch optreden verzorgden voor het publiek. Vele kostuums hebben we voor de kleuters in elkaar genaaid. Gezellige discussies gingen daar aan vooraf over wat we zouden maken, en of er één of drie knopen aan een jasje moesten komen. En niet te vergeten het vele werk dat we hadden met het schilderwerk, en het maken van attributen voor de opening en afsluiting. En dan die keer dat wij als dagleiding ook een hut bij de kleuters hadden gebouwd. Het bestuur was het daar niet zo mee eens. Toen wij weg waren voor een bosspel werd onze hut afgebroken. Daar waren wij niet blij mee, maar alles kwam toch weer goed. Zo kan ik nog lang verder gaan. Maar één ding is en was het belangrijkste, het samenwerken met klein en groot voor vijf gezellige dagen KinderVakantieWerk in Miheeze.

Stien van Dinter

Kindervakantieweek: In 1981 ben ik bij de werkgroep gekomen. Ons Rina stopte en er werd gevraagd of ik haar plaats in wou nemen. Ook heeft ons mam, samen met tante Sien, jarenlang koffie gezet tijdens de KVW. Zo ben ik er eigenlijk mee opgegroeid. Enkele anekdotes die mij bij zijn gebleven zijn: Tijdens een indianenweek dat Noud van de Ven opperhoofd was. Hij was bij de afsluiting verkleed als opperhoofd met een mooie verentooi en indianenpak. Tijdens de afsluiting ging een kind van familie Bakker zo in het spel op om het opperhoofd te vangen dat de werkgroep tussen beide moest komen. Enkele mannen van de werkgroep hadden best nog veel werk gehad om Noud te bevrijden. Verder weet ik nog dat Marcel van de Wetering boos werd toen zijn leider tegen de werkgroep had gezegd dat hij helemaal niet luisterde. Toen Martien van de Weijer hem hierop aansprak werd hij laaiend en rende weg met het gevolg dat we Marcel kwijt waren. Maar alles kwam toch weer goed. Voor enkele jaren terug heb ik ook nog koffie gezet. Het enige dat mij toen opviel was het vele en mooie materiaal dat de KVW nu bezit. Vroeger had men niks als een schop en slechte hamers met spijkers. Nu is alles elektrisch. Schroevendraaier, boor en noem maar op. Vroeger moest je voor een zwembad een dag spitten. Met strobalen en plastic kregen we het toch weer voor elkaar. Nu blazen ze een zwembad in enkele minuten op. Dit is een hele vooruitgang. Voor mij was de KVW altijd een plezier om aan mee te werken.

Jo Jacobs

Als chauffeurs van het KinderVakantieWerk Milheeze door de jaren heen willen wij ook graag even mee terugkijken. Samen aan de koffie bij Tjeu en Jeanne komen de verhalen los. We zijn eens drie paarden met huifkar gaan halen in Mierlo, vertelt Tjeu. Maar had al gelijk pech. Toen ik op de wagen wilde springen viel ik op mijn stuitje en heb daar de hele resterende kindervakantieweek ongemakkelijk van gezeten. De tijd van de rit hadden we ook verkeerd ingeschat want met paard en wagen is Mierlo toch ver weg. Zodoende waren we ’s avonds om 23.00 uur pas weer terug in Millus. De koetsiers Sjef, Toon en Tjeu waren behoorlijk uitgeput maar een borrel maakte weer veel goed. In de beginjaren kregen we een draaiboek, zegt Sjef. We moesten vervolgens zelf uitzoeken op welke plek de limonade en koffie moest zijn. Dat was wel mooi, want zo leerde je ieder binnenweggetje in de omgeving kennen. Toch was het vaak zoeken en veel verkeerd rijden, de Tom Tom van toen was meestal ons richtingsgevoel. Ook met de jaarlijkse sportdag moest er nog al wat materiaal bij elkaar gereden worden vervolgd Sjef zijn verhaal, van strobalen tot oude vloerbedekking, van steigermaterialen tot de aanvoer van warm water voor de waterbassins. Schitterend zegt Sjef want chauffeuren is nog steeds mijn hobby.

Tjeu: Met fotograaf Bertie van Gog op de aanhanger omdat er in de auto geen plaats was. Je doet wel voorzichtig aan zei Bertie. Maak je geen zorgen zei Tjeu en reed vervolgens met tachtig kilometer per uur door de bossen. Dit leverde toch nog mooie foto’s op maar ook een hoop blauwe plekken. Cor: In de jaren dat wij actief waren werd tijdens de afsluitingen altijd de barbecue aangestookt om frikandellen op te bakken. Alles bij elkaar hebben we in die jaren zo’n dertien kilometer frikandellen klaar gemaakt. Daarbij werden ook nog eens vele blikken knakworst warm gemaakt. Wij genoten altijd erg van de kinderen die na een vermoeiende week smakelijk aan het eten waren, de een alleen, de andere in de groep. Zo werden door de jaren heen vele speurtochten uitgezet. De mooiste was volgens Tjeu de foto-tocht naar de klompenmakerij in Sint Oedenrode. Deze tocht was ook voor de chauffeurs mooi want wij moesten ook aan de hand van alleen foto’s op de klompenmakerij terecht zien te komen, met een wat verlate koffie en limonadetijd kwam alles toch weer goed. De grootste komiek achter het stuur is toch wel Jo van de Weijer geweest vertelt Cor. Er waren in Millus verschillende mensen die voorzichtig van achter hun huishoek naar ons zwaaide want ze wisten als Jo ze zag, kwam er over de luidsprekers van het busje altijd een vrolijke goedemorgen wens voor hen, of een andere goedbedoelde opmerking. De muziek was vaak luid en duidelijk maar Jo wou dan ook iedereen in het dorp (en vaak ook daarbuiten) laten weten dat het Kindervakantieweek!!!!!! was. Er is veel werk te verzetten tijdens zo'n week maar er was zeker ook plaats voor ontspanning, 's Avonds nog wat voorbereidingen voor de volgende dag en dan de derde helft. Je kon s'morgens vroeg (06.30 uur) precies zien wie er het langst in de derde helft had meegespeeld. Tot slot zijn we het over een ding alle vier eens, het was mooi om te doen want wij volwassenen waren voor een week ook weer een beetje kind. En we hopen dat de kindervakantieweek voor Millus nog lang behouden blijft, zodat er in de toekomst nog vele kinderen plezier aan kunnen beleven.

Tjeu van Ansem, Sjef van den Heuvel, Jo van de Weijer en Cor Aldenzee

Mij werd gevraagd om ook een stukje te schrijven in dit jubileumboekje. Dat wil ik dan ook graag doen. In 1990 werd ik gevraagd om in de werkgroep van de kindervakantieweek te komen. Omdat ik al enkele jaren als leiding had mee gedaan in die vakantieweek wist ik wat het was, en heb ik ja gezegd. Zo heb ik dus enkele jaren in die werkgroep meegedraaid, wat heel gezellig was. Na weer enkele jaren werd mij gevraagd om in het bestuur te komen. Dit heb ik een jaar of vier gedaan. In 1997 stopte Mien Sleegers als voorzitster. Die taak heb ik toen overgenomen. Tot 2002 ben ik voorzitter geweest. Toen vond ik het genoeg geweest. De hamer heb ik doorgegeven aan Willemien Relou. Daarna heb ik nog een jaar meegereden met de chauffeurs om alles rond te brengen. Koffie, thee en ranja en alle andere spullen voor die week.
Alle onderdelen van deze vereniging heb ik dus doorlopen. Al die jaren heb ik heel fijn samengewerkt met deze mensen. En na 12 jaren werkgroep en bestuur ben ik gestopt.
Ik hoop dat deze vereniging nog lang mag bestaan en alle kinderen in Milheeze een hele mooie vakantieweek zullen hebben.

Emile van de Weijer

Ook ik heb verschillende jaren de taak van leiding mogen vervullen. Vaak had ik de kinderen uit groep 7 of 8 onder mijn hoede. Het mooie van deze week is de variatie tussen de dagen, regelmatig vlogen de maïskolven over de weg, dat waren nog eens tijden! Nu de tijden zijn veranderd, doen onze jongens dat niet meer. Ook hebben we een keer ’n mooie streek uitgehaald. Op een warme dinsdagmorgen wandelden we naar Bakel. De hele groep was al loom voordat we de molen gepasseerd waren. Mijn maat Tonny Freriks vroeg wie er dan wel een ijsje zou lusten. Nou daar hadden ze wel oren naar. Maar ze hadden natuurlijk geen geld bij zich en wij natuurlijk ook niet. Ik weet wel iets, zei Tonny. We gaan naar Van Lierop en daar staat de ijscobak binnen naast de deur van de ingang, ik leid de verkoopster af en jullie komen van achter de muur en sluipen naar binnen. Een paar minuten later was het al geschied, iedereen liep met een ijsje de deur uit. Geen van de kinderen wist of ze betaald waren, ze hadden alleen oog voor de ijscobak. Zo zijn er nog veel meer leuke verhalen te vertellen, die gaan over pruimen, koeken, konijnenpootjes en over een restaurant in Overloon niet te vergeten!
Maar ik ga er een eind aan maken want anderen weten weer wat anders.

Sjaak Mens

Mij werd gevraagd om een stukje te schrijven voor het jubileumboekje van het veertigjarig bestaan van kindervakantieweek. Dit doe ik graag, zeker omdat ik ook met veel plezier jaren leider ben geweest. Maar dat is al een hele poos geleden. Dit was in de vorige eeuw, rond de jaren tachtig/negentig. De meeste keren was ik leider samen met nog een Frans, namelijk Frans van Hout. Dit was elk jaar zeer vermakelijk want bijna iedere groep wilde bij de twee Fransen zijn. En ging het dan niet altijd om te winnen, wij probeerden de kinderen te motiveren zodat ze hun best deden. En meerdere keren volgde dan uiteindelijk de eindoverwinning voor onze groep en dat was natuurlijk heel leuk. Je mocht dan op vrijdag bij de afsluiting pal achter de fanfare lopen en de kinderen werden nog eens extra vernoemd. Voor veel kinderen van Millus was deze week een waar feest. Frans van Hout en ik hebben dan ook nooit een moment spijt gehad van het meehelpen aan zo’n week voor de Milluse jeugd. Maar het is niet die week alleen. Het bestuur en werkgroep zijn daar al een hele tijd vooraf mee bezig om de jeugd van Millus een hele week lang op een gezonde manier bezig te houden. Wat daar allemaal voor nodig is hoef ik u niet te vertellen. Iedereen die ooit ergens in een organisatie gezeten heeft, weet daar alles van. Heel veel vrije uren van voorbereiding zijn er nodig om de kinderen van Millus een week te vermaken. Hulde aan al die mensen die zich daarvoor ingezet hebben. Wat je terug krijgt na een week leiding te zijn geweest is prachtig. De blijheid en spontaniteit van de kinderen waar je de hele week mee opgetrokken hebt is geweldig. Daarom raad ik iedereen aan om één keer je eigen op te geven als leider/leidster. Als alle ouders zich eenmaal in de tijd dat de kinderen op de basisschool zitten als leiding opgeven, heeft het KinderVakantieWerk altijd genoeg leiding. Want de kindervakantieweek is niet weg te denken in ons zo gezellige “Millus”. Ik wil mede namens Frans van Hout het bestuur en werkgroep en allen die zich ooit ingezet hebben voor dit geweldige werk dan ook van harte feliciteren met dit jubileum. Ik hoop dan ook dat dit prachtige werk zich nog jaren voortzet. Want het is in het belang van onze kinderen en wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.

Frans van den Berkmortel