1791 - De rode koorts
Het barre najaar van 1779. Herinnert u het zich nog? Niet zozeer het weer, nee, een besmettelijke ziekte speelde ons toen parten.
Voor drossaard Van Moorsel en schepenen Corstens en Van den Crommenacker herroept Dirk Jan Tielemans, inwoner alhier, de eerdere wilsbeschikkingen die hij op 26 oktober 1779 ten tijde van de toenmalige besmetting voor pastoor Ecrevisse heeft gemaakt, samen met zijn zuster Anna, alhier overleden.
De toenmalige besmetting. De hele streek had er last van, maar in Bakel sloeg de ziekte ongenadig hard toe. Lees maar mee, u heeft vast wel tijd, op pagina twee van het begraafregister van Bakel en Milheeze. Op die bladzijde schreef koster Gerard van Ravensteijn destijds ...
‛... dat er alhier een zeer Droevige ziekte is geweest waarop men een Doktoir hadde versogt, die alhier de ziekte heeft gevisiteert.’
Zodra iemand besmet of ziek werd, moest dit binnen 24 uur aangegeven worden. Personen uit besmette huizen mochten absoluut niet op openbare plaatsen komen, niet in de kerk en niet op school. De doden moesten 24 uur na het overlijden begraven worden, bij zonsop- of ondergang, zonder statie of mantels en ten minste 5 voet onder de aarde. De ziekte bleek de gevreesde rode loop te zijn. Toen dat duidelijk werd, bepaalde het dorpsbestuur dat de afgang, de ontlasting, direct buitenshuis in een diepe kuil moest worden begraven met telkens twee scheppen aarde erop. Dat is de manier om de rode loop te bestrijden. Of het geholpen heeft het aantal doden te beperken? Normaal gesproken overlijden er in Bakel en Milheeze zo tussen de 35 en 40 mensen per jaar. In 1779, het jaar van de epidemie, werden alleen al in de maand oktober 51 personen begraven. Over de familietragedies die zich toen voltrokken, werd in de hele streek met een rilling van bezorgdheid gesproken. Die rode loop zou toch niet ook hier ...? Het grootste drama voltrok zich in het huis van Peter van Asten. Tussen 7 en 26 oktober 1779 zijn niet alleen hijzelf maar ook zes van zijn kinderen begraven. Het leven is hard. En vaak kort.