De köster van Baokel

De köster van Baokel,
Jan Voets, waar vergimme
den domste nie, nee,
et waar eenen slimme!
Eens moes dieë köster
in 't kerkske wè werken
en haolde in de buurt zoo
een leer, waor ze 't verken
op uithalden; 't houtje
leek Jan om te klimmen
bezunder geschikt toe,
want Jan waar 'nen slimme.
Hij kwaam over 't kerkplein
mee 't leerken aonstappen,
zóó, dwars veur 'm uit, en
naa kunde wel snappen:
die leer kos de veurdeur
nie deur, ochot neeë,
mar wie nie te slim is
mot sterk zijn: drie treje
gong Jan aachteruit en
toen rende-n-ie, mee 't leerke
dwars veur 'm, op 't gat toe.....
Te breed!.... Nóg 'n keerke!
Hij liep nóg wè wuuster
en 't wo' mar nie lukke,
hy kos er die leer nie
de veurdeur deur drukke.....
Daor zaag Jan 'n kraai
naor den tooren toe vliege,
'nen pijl in den bek, en
ze vloog, zonder liege,
ineens deur et galmgat.....
"Wel gatjevergimme,
die kraai krijgt et verrig"
riep Jan, "'t is 'n slimme!"
Toen viet ie z'n leerke
zóó, tusschen z'n beene
en ie slofte veuruit naor
de deur...... en 'r deurheene!

Zó slim waar dieë köster!
Hoe dom is 't gekaokel
wanneer ge heurt zeggen:
"De dommen van Baokel!"