De gemeenteraod van Baokel

1.
Dom Baokel had ok
'ne gemeenteraod;
de lejen die waren
wel dom, mar nie kwaod.
Eens hielden ze raod
in 't midden van Mert
en zaten te zaomen
rondom eenen herd;
mar 't vuur van den herd
wier ontzaggelijk heet
en al die lejen
die raokten in 't zweet.....
er moes iet gebeuren
of 't waar al te laot,
den raod zu verschroeie!.....
Jan Voets wies weer raod:
" We staopelen kaawe
klot op et vuur!"

Zoo gezeed, zoo gedaon,
en, is goeie raod duur,
hij is góéd; inderdaod
et wier minder heet
veur den Baokelschen raod!
Mar de kaawe klot viet
weer vuur onderhaand
en den raod, ocherrem,
verbraandde pekaant;
de lejen die kregen 't
verschrikkelijk benauwd
en vroeger mekaar al: 
"Waor zit toch de fout?
Hoe zulleme naaw aon
den vuurdood ontgaon?!"

Toen zagen ze 't hundje
van Jannen opstaon; 
den beest lee z'n eigen
wè wijer van 't vuur,
en heel den raod riep:
"Zóó moet et sekuur!
En ze schoven de stoelen
'n end terug-huup;
en waar d'r concluzie
nie zuiver en stuup?
"Hoe wijer van 't vuur,
hoe minder stik-heet,
et is mar de kwestie
dè ge dè wéét!

2.
'n Jaor daorop waar
de raod weer bijeen;
en den herd wier weer werm:
ze verschroeiden d'r been;
mar ze waren de list
van den hond weer vergeten
en zaten miraokels
te braoien, te zweeten.....
Goddaank zijn de boeren
van Baokel nie dom, en
ze zochten 'n afdoend
goei middeltjen, om
't gevaor van et gloeiige
vuur te bezweeren
en daormee den braand van
d'r pooten te weeren.
Toen nam den börger
'n kloek besluit:
hij stuurde den booi om
de metseleer uit.
Frie Oomen die kwaam
al daolijk geloopen
en kreeg bevel om
den herd gaaw te sloopen
en in een-twee-drie-vier
eene nuuwen herd
te bouwen, 'nen herd
die zo werrem nie werd,
'ne nuuwen herd die
wè wijer af stond.....
Frie Oomen die daocht
aon 't verhaol van dieën hond;
hij ha-g-et gespeld uit
den Helmondsche kraant.....
Frie daocht: ze zijn hier
nie slim naovenaant!
Toen trok ie de stoelen
van al de lejen
'n end aachteruit,
zoo enkelede schrejen!
En 't holp, verdulleme,
de road waar gered;
hij waar weer buiten
't gevaor gezet!
En 't jaor daorop is
dieën slimmen Frie Oomen,
as wijze man in
den raod gekomen!
Zoo groeide de wijsheid
van Baokel mee 't jaor,
veural wè betreft
dè braandgevaor!

3.
Mar nog 'n jaor laoter,
daor zaat weer de raod
in d'eigenste kaomer
mee wijze praot,
om over 'n kwestie
geducht te beraoje;
mar 't vuur van den herd
begos weer te braoien
en enkelde lejen
verbraandden d'r pooi'.....
Den börger wies raod:
hij stuurde den booi
om 'n groote kuip
en die liet ie gieten
vol mölk, zooas zij daor
de karnemelk hieten.
"Steek daor oe verbraande
pooten mar in!
'n Beter middeltje
kenneme geen!"
En 't holp as de foeter,
mar nao dè baoje,
toen kossen die boere
verduld niet meer raojen
aon wie al die voeten
beheurden! De pooi'
ha'n allemaol eendere
teene! Den booi
is toen bij den buurman
'ne riek gaon vraogen,
en kwaam er al gaa mee
zo'n ding aondraogen; 
hij staak dieën riek
in de kuip, en verdraaid,
et middeltje waar weer
heel slim en gehaaid:
de boere die vúulden
d'r eige pooi,
zo leelijk prikte
de riep van den booi;
ze trokken d'r eigenste
voeten weer vlug
uit de witte mölk
van de kuip terug!

En zeg naa dan nog mar:
" Dom Baokel! Dom Baokel!"
Ik zeg: 't is gelogen,
't is dom gekaokel!