De deur van de kerk van Baokel
Dus Baokel had 'n kerk,
dè waar een heel gebeure!
Mar 't waar me 't kerkske wel:
een kerkske zonder deure!
Van deuren ha'n ze in 't dörp
nog nooit nie heure zinge,
want deuren, goed beschouwd,
zijn nog mar vremde dinge!
Zo'n houtere stop-in-'t-gat,
zo'n plaanke gaoten-stopper
mee hengels, klink en slot
en nog 'nen houteren klopper.....
Den börgemeester waar
eens ver op reis getogen,
naor Deurne, in de buurt:
daor had ie, ongelogen,
zo'n stop-in-'t-gat gezien,
en, pas teruggekomen,
stuurde-n-ie den timmerman
hij hiette Jantje Doomen,
naor Deurne om die deur
goed te bezien, - in Deurne
bekeek Jan goed dè ding
van aachteren en van veurne.
"Ik maok ze nao", zee Jan,
"mar hoe d're náóm onthaawe!?
Zo'n deur 'n deur gao'k deur!"
Jao, Jantje waar 'ne gaawe!
"En deur 'n deur gao'k deur!
Wel honderdduuzend keere
bleef Jantjen onderweg
dè zinneke rippeteere:
"dus deur 'n deur gao'k deur!
Toen is dè Jantje Doomen
herhaolend "deur 'n deur
deur" veur 'ne sloot gekomen;
hij naam 'ne raomscheut, sprong,
hij waar no' nie verslete!
en kwaam aon den overkaant
mar waar z'n "deur" vergete.....
"Verdorie-nog-aon-toe,
hoe kan 't oe overkomen
dè gij zoo iet vergeet,
gij, slimmerik Jan Doomen!"
Mar hoe-t-ie daocht en daocht
en deger prakkezeerde,
't waar boter aon de galg;
en hoe-t-ie et ok probeerde,
et woordje waar ie kwijt,
hij waar et verlore gespronge,
en ie mopperde in z'nen baord:
"Jè, Jan, wè náá gezongen?"
Hij semmelde dubbend deur
en 't wier al zuutjes döster,
toen 't woordje "deur" 'm weer
te binnen schoot, zóó, löster:
Jan Doomen liep verdraaid
in 't donker rats verloren
en kwaam daor veur 'n heg
van brem en scherpe doren;
hij vrong vreukte vreed
om deur die heg te komen,
en toen 't 'm lukte, riep
ie: "'k Ben er deur, Jan Doomen!
Er deur! Er deur! Dè-d-is 't!
Naa moe'k et nie meer vergeten!
Er deur! Er deur! Er deur!
Naa za'k et vort wel weten!"
En Jantje Doomen liep
en riep zo hard ie kos:
"Ik ben er deur! er deur!"
liep dwars deur waai en bos,
deur slooten en deur heggen,
terwijl ie toepartoe
"ik ben er deur" bleef zegge.....
Zoo kreeg dan Baokels kerk
zo'n stop-in-'t-gat van plaanke,
en ze hee dè-d-aon zjenie
van Jantje Doomen te daanke!
