De boeren van Baokel

Wè waren die boeren van Baokel toch dom!
Zo dom waren nergens de boere!
Ik heurde d'r zetten en 'k laagde me krom;
naa slao ik van rommeldebom op de trom
en ik zing van die Baokelsche toeren!

Ge weet wel waor Baokel in Brabant lee:
et lee aon den uitersten kaant, en
't bestao mar uit enkelde boerestee,
wè haai en wè waaie, - de weerelt, o jé,
is er toegestesseld mee kraante!

Ons taante Keeke, - dè weete gij wel,
die wier geobren in Baokel;
z'is laoter getrouwd mee 'nen Tilburgsche kel;
d'r harses die werkte nie als te fel,
mar vertelle, dè kos ze miraokel!

Al wè'k van d'r weet over Baokels verlee,
dè zal ik van boven toe onder
aon öllie vertellen in 't lang en in 't bree,
lijjk taante Keeke 't me veurverteld hee:
hoe lomper en plomper, hoe schoonder!