Geschiedenis

RKVV Bavos
Bakelse Voetbal Sport viert jubileum van 75 jaar

Een terugblik

Al 75 jaar is het nu geleden, dat deze voetbalvereniging werd opgericht.
Het wel en wee van de vereniging is het beste te vergelijken met de al jaren op de Nederlandse televisie lopende soapserie Goede Tijden Slechte Tijden. Al is het wel jammer, dat wat de geleverde prestaties betreft, de slechte tijden overheersen in de achter ons liggende jaren; de resultaten, behaald in de competitie van de KNVB waren echt niet om naar huis te schrijven. Een heen en weer gaan van de vierde klasse KNVB naar de voormalige tweede klasse van de onderafdeling is het doorgaans geweest. Hier over later meer.

Voor nu, bij de gelegenheid van het te vieren jubileum, kunnen we voorop stellen, dat de jarige vereniging Bavos uit Bakel als vereniging zo gezond is als het maar kan. Een prima bestuur geeft er de leiding aan. Voorzitter Ger Peijs wordt geassisteerd door algemeen secretaresse Susan Baggermans en penningmeester Ruud van de Mortel. Daarnaast wordt het bestuur gevormd door Jan Pennings 2e secretarispenningmeester, Roel Kremer wedstrijdsecretaris senioren, Adriaan Jonkers die voor de accommodatie zorg draagt, Henk Lenssen die sponsoring en reclame verzorgt en last but not least de jeugdzaken bestuurder Jos van Schijndel.
En als dat nog niet genoeg is zijn er nog specifieke secretariaten van ledenadministratie: Jan Pennings, junioren en senioren wedstrijden: Roel Kremer, veteranen: Tiny de Gouw.
Vergeleken met het bestuur van Bavos tijdens de viering van het 60 jarig jubileum zijn de namen van Henk Lenssen en Adriaan Jonkers de enigen die zijn blijven staan tot dit 75 jarig bestaan. Henk Lenssen heeft nog steeds dezelfde functie in het bestuur en Adriaan Jonkers is van veteranen voetbal overgegaan naar de functie van beheerder van de accommodatie en velden.
Deze vergelijking geeft wel aan, dat de bestuursfuncties door diverse mensen zijn en of worden bemand. Mooi is dat het algemeen secretariaat berust bij een vrouw namelijk Susan Baggermans en er is ook een vrouwelijk redactielid van het clubblad.

Verder is er in de loop van de laatste 15 jaar niet zo erg veel veranderd en dat tekent de waarde van de vereniging voor de Bakelse gemeenschap. Wat zich nog het beste manifesteert in het aantal leden, dat aanvankelijk jarenlang schommelde tussen de 350 en 400 en wat de laatste 15 jaren opliep tot circa 500. Het vertrouwen van de Bakelse ouder in Bavos is echt wel groot te noemen als je weet, dat er op dit moment wekelijks 16 junioren teams de Bavos velden bevolken. Het is mij niet bekend hoe het op dit moment is, maar Bavos is heel wat jaren de vereniging met de meeste leden geweest. En dat wil toch wel wat zeggen over de positieve vooraanstaande plaats, die Bavos in de sportieve Bakelse bevolking inneemt. En dat is 'n feit waar Bavos best trots op mag zijn.

Ook trots mag Bavos zijn op zijn vele jubilarissen. Liefst 10 zilveren en een robijnen jubilaris worden tijdens de feestvergadering in december gehuldigd. Trouw kun je de Bavos leden dus niet ontzeggen. Voor velen is het tegenwoordig zo; "eenmaal Bavos, altijd Bavos". En dan nog dit: bestond er tijdens het gouden jubileum een dameselftal, tijdens het 60 jarig jubileum was dat er niet meer terwijl er nu weer 'n serieus elftal van vrouwen is. Ook zij spelen competitie en met redelijke resultaten. Veel succes hebben ze nog niet maar dat kan nog komen. Het belangrijkste is, dat ook meisjes aan voetballen gaan doen. Hopelijk blijft het elftal nu echt bestaan, dat zou voor de vrouwelijke jeugd van ons dorp goed zijn, dat ze naast paardrijden, tennissen, hockeyen en handballen ook nog kunnen gaan voetballen.
Twintig voetballende dames zijn ingedeeld in de Bavos DA 1 voor het seizoen 2004 - 2005.
Want het is toch zo; "Sport verbroedert en is erg goed voor zowel lichaam als geest".

In het BavoSport mededelingenblad van juli jl. is te lezen dat er ook dit jaar 6 senioren, 1 dames, 1 veteranen en 16 junioren teams zijn. Bavos 1 speelt in de 5 e klasse G. We hopen, dat ze dit jaar echt weer promoveren naar de 4e klasse. Dat kan de populariteit van de vereniging enorm opvijzelen lijkt me.

Het bovenstaande lijkt mij voldoende stof tot nadenken over de toekomst. Er is echter ook nog 'n verleden van Bavos. Van en over dat verleden is al bij elk jubileum gesproken en ook geschreven. Het lijkt mij niet zinvol om dat alles nog eens een keer op te diepen en te beschrijven, maar even voor de herinnering zijn enkele erg belangrijke gebeurtenissen hier toch wel op hun plaats. Het verhoogt vast en zeker de feestvreugde bij de viering van het 75 jarig bestaan. Daarom wil ik nog even memoreren aan het allereerste begin , toen de ere-voorzitter, Noud van de Ven, alle zeilen bijzette om in Bakel 'n voetbalclub op te richten.

Zijn doorzettingsvermogen werd beloond met de realisatie van de eerste Bakelse Voetbalvereniging B.V.V. Dit was in december 1929. Tot zijn ongenoegen werd kort daarna een tweede dorpsclub opgericht, mede door benoemingen van de parochie geestelijkheid. Deze vereniging heette B.S.V. Maar Noud rustte niet voordat via 'n fusie de twee clubs tot een vereniging werden samengesmolten. En dat was dan wel met de naam Bavos onder toevoeging van R.K.V.V. Rooms Katholieke Voetbal Vereniging. Zo is de naam nog steeds. Het voert tot een al te uitgebreide terugblik om alle gedenkwaardige feiten uit de eerste jaren nog eens te herhalen. Zeker is wel, dat het succes van Bavos als dorpsvereniging hem zeer na aan het hart lag. En daarvan getuigde hij in 'n uitgebreid interview toen hij mocht beleven dat Bavos 50 jaar bestond. Noud van de Ven was dus de eerste voorzitter, die prima werd bijgestaan door André Goossens als secretaris.

De oorlogsjaren

In de jaren van de bezetting 1940 - 1945 waren het voor Bavos moeilijke tijden. Spelers die in militaire dienst moesten, spelers die moesten onderduiken en het verlies van 2 leden door oorlogsgeweld, dat zelfs aan Bakel niet voorbij ging. Competitievoetbal was haast niet mogelijk omdat er dan weer wel en dan weer niet genoeg spelers waren. Vooral het gebrek aan materialen speelde een rol. Kopen kon men zo goed als niets meer in de laatste 2 jaar van de oorlog, maar ruilen tegen eten leverde soms wel eens een bal op of een paar schoenen of shirtjes op zonder bon. Geloof dat het bestuur, dat toen onder leiding stond van Noud van de Ven die de touwtjes in handen had, dikwijls met de handen in het haar heeft gezeten.
Het was voor hen een hele opluchting om na de oorlog weer gewoon te kunnen aanschaffen wat nodig was.
En dat resulteerde in een grandioos seizoen 1947-1948. Onder de bezieling van Dré Crul, oud speler van de Baronie in Breda, die hier bij Bavos als nieuwkomer in Bakel de spelers van het eerste elftal, als meespelende, trainde, promoveerde Bavos 1 van de 1e klasse Brabantse Bond naar de 4e klasse KNVB. Een op dat moment torenhoog, ja bijna onbereikbaar succes.

Met een onderbreking van één jaar, toen Bavos 1 degradeerde naar de Brabantse Bond, zijn de Bavos coryfeeën tot eind 1967 vierde klasse gebleven. De hoogst bereikbare stand behaalden ze in 1960 - 1961 en dat was de 2e plaats. Vanaf 1968 ging het niet zo goed meer met het eerste, maar juist wel met het tweede. Dit leidde er toe dat Bavos 2 in het seizoen 1979, nota bene het 50 jarig jubileumjaar, in 'n hogere klasse speelde dan Bavos 1. Wel treurig voor de spelers en trainer van het eerste. Een troost is het wel, dat het in de Bavos historie de enige keer is geweest. Niet dat het eerste beter werd, maar wel dat het tweede ook niet meer zo goed presteerde.
In het jubileumboek van het 60 jarig bestaan zijn nogal wat mooie anekdotes opgenomen. De oudere leden kunnen ze zich nog wel herinneren, maar de jongeren, die na 1989 bij de vereniging lid geworden zijn zouden dat boekje nog eens moeten lezen. Het levert zeker stof tot nadenken en terugzien op 'n ver maar rijk gevarieerd bestaan van hun voetbalclub Bavos.
Vooral de pagina's 12 tot en met 21 zijn de moeite van het lezen waard. Adriaan Vermeulen verdient deze herhaling van wat hij schrijft zeker wel omdat hij al zolang lid is van Bavos. Het is een prima overzicht van de jaren tussen 1979 en 1989.

Bavos van goud naar diamant

De jaren 1979-1989 verliepen voor Bavos zonder schokkende gebeurtenissen. Dat wil niet zeggen dat er niets gebeurde of veranderde in de afgelopen tien jaar. Niets is minder waar, een overzicht van de belangrijkste feiten.

De leden

Bij het zestig jarig jubileum in 1989 had de vereniging 369 leden. Dat waren er slechts elf meer dan tien jaar daarvoor, toen voor het eerst met zeven seniorenelftallen aan de competitie werd begonnen. Die groei zette nog een aantal jaren door, met als hoogtepunt het seizoen 1983 - 1984 toen de club negen seniorenelftallen bij de KNVB aanmeldde. Na 1985 is dat aantal langzaam minder geworden en op zeven blijven steken.
In 1979 draafden op zaterdag negen juniorenelftallen over de groene grasmat. Daarna steeg het aantal teams, omdat vanaf 1980 jongens zich al op vijfjarige leeftijd bij de club mochten aanmelden om in een pupillenteam te gaan spelen. Bij het zestig jarig jubileum hadden bestuur, leiders en trainers van de juniorenafdeling de zorg over dertien juniorenteams.
Al die jaren was er bovendien een veteranenafdeling, waarvoor ruim twintig oudere heren speelden. Bij deze cijfers moet men wel bedenken, dat nu bij de senioren meer spelers per elftal worden ingedeeld dan vroeger. Tot 1985 mocht men zich tot zaterdagmiddag 13.00 uur afmelden bij de wedstrijdsecretaris. Die maakte dan de balans op en regelde daarna de verschuivingen die nodig waren om alle elftallen op volle sterkte te laten aantreden. De laatste wedstrijdsecretaris die zo de zaterdagmiddag (en vaak ook nog de zondagmorgen) besteedde was Jos van Mierlo. Dat was eigenlijk onbegonnen werk, zeker toen er steeds meer elftallen kwamen en spelers zich steeds gemakkelijker gingen afmelden. Daarom werd de werkwijze in 1986 gewijzigd: iedere leider krijgt 15 of meer spelers toegewezen en regelt van week tot week wie speelt en wie niet. Pas als hij spelers tekort komt overlegt hij met de wedstrijdsecretaris. De lange vergaderingen met alle leiders op donderdagavond in de bestuurskamer waren daarmee verleden tijd.

De velden

In de jaren dat Bavos meer dan zeven seniorenteams op de been bracht kreeg de vereniging er eindelijk een veld bij. De hockeyclub, die eerder al onze oude kantine had overgenomen, verhuisde na enkele jaren naar een nieuw sportpark aan de andere kant van Bakel. Daardoor kreeg Bavos eindelijk de beschikking over drie speelvelden waardoor de organisatie op zondag wat soepeler kan verlopen.

In 1980 werd ook het huidige trainingsveld en de parkeerplaats opnieuw aangelegd. In dat jaar trainde Mart Crul en zijn opvolger Jan Verbakel tussen de bottelrozen veldjes aan de Hendrikstraat. Onvoorstelbaar nu, maar waar.

De uitbreiding van de trainingsmogelijkheden was nodig omdat steeds meer spelers steeds meer gingen trainen. Zo wilden de spelers van de B-selectie niet onderdoen voor de jongens die in de A-selectie staan en ook zij gingen twee keer in de week trainen. Bovendien konden de hoogste juniorenteams de concurrentie alleen nog aan als Sjef van Lieshout ze twee keer in de week onderhanden mocht nemen.

De sportieve prestaties

Die aanpak heeft bij de junioren veel vruchten afgeworpen. Zowel de A- als de B en C-junioren hebben toen enkele keren promotie gemaakt en speelden toen enkele seizoenen op een zeer hoog niveau. Bij de senioren was dat, althans wat de A-selectie betreft, doorgaans anders, maar de B-selectie leverde ieder jaar een of meerdere kampioenen op. Het waren de jaren waarin legendarische voetballers als Harry van Lierop en Thomas Rovers op zeer hoge leeftijd met grote inzet speelden en nog zeer succesvol waren. Voor het standaardelftal waren de jaren tachtig de slechtste uit de geschiedenis van de vereniging. Vanaf de degradatie uit de vierde klasse in 1967, toen inmiddels 22 jaar geleden, was de hoop op een terugkeer naar de K.N.V.B. blijven leven. Ieder jaar in september bij de aanvang van de competitie zeiden supporters elkaar na: "Dit jaar moet het er maar eens van komen". Zo ook in 1979: het was het gouden jubileumjaar en wie wist een beter cadeau voor de club dan een promotie? Maar het zou anders uitpakken. Bavos degradeerde naar de tweede klasse van de onderafdeling van de Brabantse Bond. Het gevolg was dat voor het eerst sinds jaren weer de derby tegen Milheezer Boys op het programma stond. Dat werd een groot succes voor de penningmeesters van beide verenigingen. Mensen die in jaren niet meer op het sportpark waren geweest omzoomden het veld. In sportief opzicht waren de wedstrijden niet zo'n hoogtepunt. Vooral de wedstrijd in Milheeze kende vele dieptepunten: de verslaggever van omroep Brabant sprak over een oorlog tussen twee kerkdorpen. In 1981 keerde Bavos weer terug in de eerste klasse, maar twee jaar later was het weer mis. Weer daalde de club af naar de tweede klasse, nu voor een jaar. Halverwege de competitie zette Bavos een eindsprint in die in Uden bij FC Uden eindigde. Bij winst zou Bavos nog periodekampioen kunnen worden. De wedstrijd werd inderdaad met 2-0 gewonnen, de spelers gingen tevreden naar de douche, de supporters verheugden zich al op een beslissingswedstrijd en keerden huiswaarts.

Toen kwam het ongelooflijke bericht dat de concurrent ver in blessuretijd nog had verloren, waardoor Bavos ineens kampioen was geworden. Good-old Ger Peijs, door trainer Gerry van Berlo van het derde elftal naar het eerste gehaald, zei het treffend: "Bloemen zijn er pas op de eindstreep". Daarna is Bavos in de jaren tachtig nog een keer dicht bij het vierde klasse-schap geweest. Dat was in 1988. Bavos was periodekampioen en moest in Stiphout tegen Rood-Wit 62 spelen om de promotie. De eerste wedstrijd speelde Bavos voortreffelijk, was ook de betere ploeg maar de strijd eindigde in een gelijkspel. De 2e beslissingswedstrijd werd jammerlijk met 2-1 verloren.

In 1990 na 22 jaar lukte het Bavos 1 dan toch om, via een kampioenschap in de 1 ste klasse, na 22 jaar weer terug te keren naar de 4e klasse van de KNVB. In 1996 degradeerde Bavos 1 weer uit de 4e klasse. Daarna heeft ons vaandelteam regelmatig dan weer 4e en dan weer 5e klasse gespeeld.

De ruggengraat

Maar de ruggengraat van de vereniging werd ook in deze jaren gevormd door al die mensen die op trainingsavonden of in het weekend als leider, scheidsrechter of trainer van een elftal optraden. Zonder deze mensen kan de vereniging niet. Het zou te ver voeren om alle mensen hier met naam te noemen.
Niet alles is opgeschreven, dat zou ondoenlijk zijn. Velen hebben kortere of langere tijd voor Bavos klaar gestaan. Steeds weer waren mensen bereid als leider op te treden, zitting te nemen in de verschillende besturen of een andere commissie die een taak op zich neemt. Dat is eigenlijk nog mooier dan de prestaties op het veld.

Nog enkele wetenswaardigheden

In de algemene ledenvergadering van 5 november 2002 had Bavos 'n bijzondere jubilaris in zijn midden. Adriaan Vermeulen, erelid van de vereniging, was 70 jaren lid. Hij was erbij in de eerste jaren van het bestaan. Hij werd uitgebreid gehuldigd met zijn platina lidmaatschap. Mooi was, dat een kleinzoon van hem 25 jaar lid was en toch pas 27 jaar oud ! De Heer Vermeulen sprak 'n erg mooi dankwoord en stelde aan het eind daarvan: Jullie mogen trots zijn op o.a.:

• de fraaie sportaccommodatie hier op 't Geneneind het grote ledental, bijna 500, waaruit 6 senioren elftallen, 1 dames elftal, 1 veteranen elftal en liefst 20 juniorenteams zijn geformeerd. op een goed financieel beheer met positief resultaat.
• 'n uitstekend jeugdbeleid.
• 'n ijverige activiteitencommissie.
• 'n club van 100, die al 78 leden telt.
• en ook een prima verzorgd clubblad.

Het laatste jaar waarvan ik gegevens heb is 2003. Het eerste bericht van de bestuurstafel is dat Adriaan Jonkers vanwege zijn leeftijd geen Consul KNVB meer kan zijn. Jammer voor hem maar Leo van Gerwen wordt officieel consul en heeft daarmee een belangrijke functie, omdat hij voor Bavos de velden op bespeelbaarheid moet keuren en moet beslissen of er wel dan niet op gespeeld kan worden.

Op 16 juli 2003 werd de laatste hand gelegd aan de vernieuwde fietsenstalling welk werk door vrijwilligers was uitgevoerd.
Nog een vermeldenswaardig feit is, dat de Bavos minioren hun eerste echte wedstrijd speelden en wel tegen de Gemertse Duveltjes. En tot slot, de dames voetbalsters kregen nieuwe trainingspakken geschonken door de Fa. Freriks uit Milheeze. Er waren in 2003 veel kampioensteams, te weten C1- E5 - F2 en F5 en Bavos 1 promoveerde weer naar de 4e klas KNVB.
Een prachtige afsluiting van 'n stuk geschiedenis van RKVV Bavos vanaf 1989.

Tot zo ver is mij de geschiedenis van Bavos bekend, ik heb getracht om er een doorlopend, niet te lang verhaal van te maken, maar er zijn toch altijd meer zaken dan je denkt die het vermelden meer dan waard zijn. Terugziend op de laatste 15 jaren, na 1989, moeten we concluderen dat er, ondanks een spectaculaire groei van het aantal leden namelijk van 370 in 1989 tot 500 nu en het renoveren en verbeteren van de accommodatie niet veel merkwaardigs is gebeurd bij Bavos. Ups en downs van zowel de voetbalresultaten als de soms noodzakelijke bestuurderswisselingen kenmerken het wel en wee van Bavos.
Echter zeker is, dat deze grote sportvereniging nog altijd, of misschien wel weer opnieuw tot de grootste verenigingen uit Bakel behoort.
Dat was wat oprichter Noud van de Ven voor ogen stond en allen die hem opvolgden hebben dat begrepen, nagestreefd en zijn daar grandioos in geslaagd.
Proficiat Bavos bestuur en leden, jullie allemaal samen verdienen dit mooie resultaat.