Bavos van groen naar goud

Tijdvak Noud van de Ven

Zo er één persoon is, wiens naam ten nauwste verbonden is met Bavos, dan is het Noud van de Ven. In elk historisch overzicht zal men hem tegenkomen als dè grote figuur uit de aanvangstijd. Terecht mag men de eerste 25 jaar voetbal in Bakel typeren met het 'Tijdvak Noud van de Ven".

• Hij was het, die het hier nog ongekende voetbalspel introduceerde, propageerde en doceerde.
• Hij was de initiatiefnemer tot oprichting van de eerste Bakelse voetbalverenigng B.V.V. op 14 december 1929. Hij was degene, die in 1933 een rol speelde bij de geslaagde fusie met de inmiddels opgerichte tweede dorpsclub B.S.V., waarvoor de onderhandelingen niet in de eigen clubhuizen Vermulst (B.V.V.) en Manders (B.S.V.), maar op strikt neutraal terrein, namelijk de oude meisjesschool gevoerd werden.
• Noud was het ook, die ongeveer 15 jaar lang als actief speler-aanvoerder het voortouw nam op het voetbalveld, aanvankelijk als de gevreesde goalgetter met een perfecte koptechniek of als de stoere back en later als betrouwbare doelverdediger.
• Hij was het, die gedurende ruim 25 jaar het meest zijn stempel op de vereniging drukte als de serieuze voorzitter, onder wiens leiding Bavos uitgroeide tot een hechte voetbalgemeenschap, niet meer weg te denken in eigen dorp en in de regio.
• Hij was het verder, die als erevoorzitter nog eens 25 jaar lang van de vruchten van zijn pionierswerk mocht genieten en de verrichtingen van Bavos in rustiger omstandigheden op de voet kon blijven volgen.
• Hij was het tenslotte, die erg gelukkig was op hoge leeftijd nog het gouden jubileum van zijn Bavos in 1979 te mogen meemaken.

Moeilijke tijden

Ook in voetbalkringen ondervond men de weerslag van mobilisatie, oorlog, bezetting en bevrijding (1939-1945). Het waren moeilijke tijden.

Spelers, die als dienstplichtigen waren opgeroepen, moesten dikwijls bij wedstrijden verstek laten gaan, omdat ze slechts zo nu en dan verlof kregen. Anderen verdwenen voor lange tijd helemaal uit het gezichtsveld, omdat ze om een of andere reden zich schuil moesten houden voor de bezetters: de "onderduikers".

De bezettingstijd eiste ook onder de Bavosfamilie slachtoffers:

Jantje Nooijen (39 jaar):
Een bijzonder actief Bavoslid; de "manusje-van-alles" (speler, grens- en scheidsrechter, contributie-ophaler, terreinverzorger) ook bekend als gildebroeder, die in z'n eentje jaarlijks op zaterdagmiddag met diep tromgeroffel de kermis aanzegde.

Toon Voesten (38 jaar):
Uit het Limburgse als slager naar Bakel gekomen; meteen enthousiast Bavosaanhanger; vanaf 19 september 1942 veelbelovend bestuurslid.

Beiden werden getroffen door scherven bij een bominslag in het centrum van Bakel, ze overleden op 25 september 1943 in het ziekenhuis te Helmond.

De competitie had geen normaal verloop. Kortere en langere onderbrekingen waren heel gewoon. Het kwam zelfs tot een noodcompetitie. Er was groot materiaalgebrek. Vooral de ballensituatie was schrijnend: geruime tijd moest men het stellen met slechts één bal!

Meerdere malen kwamen er eieren aan te pas om aan een nieuwe bal te komen, zoals blijkt uit de notulen van de ledenvergadering op zaterdag 3 oktober 1942, waarin vermeld staat, dat de voorzitter aan de leden verzocht "nog eens" 100 eieren in te zamelen voor aanschaf van een nieuwe bal! Voetbalschoenen en -shirtjes waren alleen te koop bij inlevering van respectievelijk schoenenbonnen en textielpunten. En die waren al even schaars. Nog in september 1946 moest het Bavosbestuur een tiental van de K.N.V.B. ontvangen schoenenbonnen onder de spelers, met geen of slechte schoenen, verloten! Onvoorstelbaar in deze tijd van luxe!!

Seizoen 1947 - 1948 grandioos

De sportieve prestaties van een voetbalvereniging en wel heel speciaal de verrichtingen van het standaardelftal zijn voor het reilen en zeilen binnen de club en zelfs daarbuiten erg belangrijk. Presteert het eerste team niet, dan loopt het in de hele vereniging niet. Hoge prestaties daarentegen gaan samen met een gunstig totaalbeeld.
Dit laatste ondervond Bavos heel sterk in het seizoen 1947-1948, dat met het begeerde kampioenschap van de eerste klasse Brabantse Voetbalbond en promotie naar de vierde klas K.N.V.B. werd afgesloten.

Een groot aandeel in dit ongeëvenaarde succes had oud-Baroniespeler Dré Crul, die als trainer-speler de Bavosgelederen was komen versterken. Na zijn komst volgde een reeks overwinningen en toen tenslotte naaste concurrent A.S.V. in Aarle-Rixtel was verslagen, kon de kampioenstitel Bavos niet meer ontgaan.

De promotiewedstrijden tegen twee andere afdelingskampioenen Nuenen en Budel-Dorplein laaiden het voetbalenthousiasme in Bakel nog hoger op. Bavos behaalde het maximale aantal van 8 punten en.... promoveerde naar de vierde klas K.N.V.B.

De eindstand van de promotiecompetitie luidde:

Bavos               4  4  0  0  8    12-4
Nuenen             4  1  1  2  3    4-9
Budel-Dorplein   4  0  1  3  1    5-8

Een grandioos seizoen 1947-1948:

• kampioenschap en promotie;
• goede organisatie en prima clubgeest;
• allerwegen medewerking en medeleven;
• enthousiaste, groeiende supporterschare en oprichting van een supportersclub;
• ten besluite een fijn huldigingsfeest van één grote Bavosfamilie.

18 Jaar vierdeklasser

Moeizame entree

De overgang naar de vierde klas K.N.V.B. had nogal wat voeten in de aarde. Het eerste verzoek om toelating tot de competitie van de K.N.V.B. kon niet worden ingewilligd, aangezien het kleedlokaal deel uitmaakte van een café, het terrein aan de toenmalige Zandseweg te klein van afmeting was en het huishoudelijk reglement gewijzigd diende te worden. Na verbeteringen aan het veld en reglementswijziiging verleende de K.N.V.B. alsnog toestemming. Voor de bouw van een eigen kleedgelegenheid kreeg men voorlopig dispensatie.

Hoewel het competitieresultaat aan het einde van het eerste K.N.V.B.-jaar - een verdienstelijke vijfde plaats - anders zou doen vermoeden was de hoera-stemming van een jaar eerder lelijk omgeslagen. Het jaarverslag 1948-1949 liegt er wat dit betreft niet om. Secretaris André Goossens spreekt in zijn jeremiade van:
"Laat-maar-waaien-stemming",
"Malaise op gebied van clubgeest, training en activiteiten" en...
"Verderfelijke Jan-Dutjes-geest."
Krasse taal, die geen commentaar behoeft!

Kleine misstap

In 1952 werd Bavos, amper geacclimatiseerd in de "hogere regionen", na vier jaar K.N.V.B., terugverwezen naar de onderafdeling. Gelukkig bleek het maar een kleine misstap, die het opvolgende jaar al werd gecorrigeerd.
Bakels vaandelteam heroverde het verloren terrein na een zwaar voetbalseizoen 1952-1953, waarin het afdelingskampioenschap in een nek-aan-nek-race met Someren werd behaald en de promotie na een spannende competitie met Gestelse Boys, Z.S.C. (Westerhoven) en Stiphout. Opnieuw dus vierdeklasser!

'n Tweede plaats, hoogst bereikte

De daaropvolgende 14 jaren wist Bavos zich met wisselend succes te handhaven in de vierde klas K.N.V.B. Een kampioenstitel zat er nimmer in. Daar stond tegenover, dat in een enkel geval, waarin het degradatiespook opdoemde, dit nog tijdig kon worden bezworen. Wat dit laatste betreft was de competitie 1958-1959 ontegenzeglijk het spannendst.
Op de voorlaatste wedstrijddag waren er nog zeven gegadigden voor de onderste plaats, waartoe ook Bavos behoorde. Door toen de zenuwslopende uitwedstrijd op tweede Paasdag tegen Kraanvogels (Soerendonk), dat nog maar één punt nodig had om vrij te zijn van degradatie, met 0-1 (doelpunt Wim v.d. Laar) te winnen, kon men de dans op het nippertje ontspringen! Mede door overige uitslagen eindigde Bavos toch nog als 6e.

Het toppunt van zijn kunnen bereikte Bavos in het seizoen 1960-1961. Een eervolle tweede plaats achter kampioen Blauw-Geel (Veghel) mocht er zijn. Van de 20 wedstrijden eindigden er 10 in winst, 7 in een gelijkspel en slechts 3 in verlies.

Geheel anders pakte de competitie 1966-1967 uit. Een beslissingswedstrijd tussen Bavos en Stiphout Vooruit moest uitmaken wie van de twee naar de afdeling Noord-Brabant moest degraderen. Ruim tweeduizend toeschouwers trotseerden op die 8ste mei 1967 regen en wind om op het A.S.V.-terrein in Aarle-Rixtel getuige te zijn van deze belangrijke tweekamp.
De fatale 1-3 nederlaag betekende voor Bavos het roemloos einde van het vierde klasseschap K.N.V.B.

Een belangrijk Bavostijdvak, waaraan velen met weemoed terugdenken, was voorbij. De vele spannende, aantrekkelijke, dikwijls op het scherpst van de snede "uitgevochten" duels met gerenommeerde tegenstanders als Deurne, Mulo, Sparta en Gemert, Budel Schoot en Best Vooruit, Rhode en Blauwe Geel, A.S.V. en Mierlo-Hout zou men voortaan missen. Voor hoelang?

Eindstanden vierde klas:

• 1954-1955 / 5e  22-8-6-8-22   38-38
• 1955-1956 / 6e  22-10-1-10-21   55-61
• 1956-1957 / 9e  20-4-5-11-13   31-56
• 1957-1958 / 4e  20-9-3-8-21   40-40
• 1958-1959 / 6e  18-6-4-8-16   30-37
• 1959-1960 / 5e  18-6-6-6-18   42-39
• 1960-1961 / 2e  20-10-7-3-27   52-36
• 1961-1962 / 4e  22-12-4-6-28   45-31
• 1962-1963 / 9e  22-7-5-10-19   42-40
• 1963-1964 / 3e  22-11-8-3-30   44-24
• 1964-1965 / 6e  22-8-5-9-21  33-39
• 1965-1966 / 8e  22-8-4-10-20  36-39
• 1966-1967 / 12e 22-6-5-11-17   35-51

Tweemaal stap terug 

Herstel op korte termijn, waarop alle hoop was gevestigd, zat er deze keer niet in. De stap terug naar de eerste klas afdeling Noord-Brabant leek erg gevoelig. Prestaties bleven uit. Erger nog, men moest zich meer toeleggen op handhaving van de status-quo dan ook maar te denken aan terugkeer naar de K.N.V.B.
Dat was al het geval in het tweede competitiejaar (1968-1969) toen Bavos ternauwernood ontsnapte aan de afgang naar de tweede klasse. Alle in dezelfde groep ingedeelde ploegen waren volkomen aan elkaar gewaagd. Met nog drie wedstrijden te spelen kwamen maar liefst negen van de elf teams in aanmerking voor degradatie. Ondanks drie keer gelijk in die laatste wedstrijden tegen Boekel Sport (0-0), Braakhuizen (1-1) en Nijnsel (1-1), moest Bavos het opnemen tegen R.K.Z.S.V. (Zeilberg) in een beslissingswedstrijd.

Op het Rood-Wit terrein (Helmond), waar ondanks slecht weer en een T.V. uitzending van de interland Duitsland-Oostenrijk een duizendtal bezoekers aanwezig was, stelde Bavos zich na een enerverende strijd veilig met een 1-0 zege. Midvoor Michel Buitenweg, ex-Z.S.V.-speler, scoorde met een sublieme kopbal het enige doelpunt.

Tien jaar later in 1979, nog wel in het jaar van het gouden jubileum, ontkwamen de roodzwarten niet aan de tweede stap terug: degradatie naar de tweede klas onderafdeling, een dieptepunt in de Bavoshistorie. Nu geen barrage, de elfde plaats betekende automatisch degraderen.

Bavos 2 in de lift

Bavos 2 kwam pas nadrukkelijk in beeld tijdens de na-oorlogse jaren. In hetzelfde jaar 1953, waarin hun "gotere" broers lauweren oogstten met hun herintrede in de K.N.V.B., triomfeerden de reserves in de derde klas onderafdeling en klommen op naar klasse twee via twee fikse overwinningen op Sparta 3 (3-6 en 3-0) in de promotiestrijd.

Maar... wat wil je na een seizoen (1959-1960) met slechts 1 zege, 3 remises, 14 verliespartijen, 5 punten en een score van 23-72? Alleen maar degraderen!

En dàn zien we plots een Bavos 2 in de lift. In drie jaar tijds doorstoten van de derde naar de eerste klas was een prestatie van formaat, waarop men terecht trots mocht zijn. Eerstens brachten de kampioenstitel in klas drie en de volle winst op Milheezer Boys 2 in de promotiewedstrijden in het jaar 1961 de Bavosreserves terug naar de tweede klas.
Vervolgens prijkte Bavos 2 twee jaar later (1963) glansrijk aan de kop van de ranglijst met slechts één verliespunt in 18 ontmoetingen, 121 goals vóór en 28 tegen. Voeg daarbij nog eens het succes van de beide promotieduels tegen het sterke Sambeek vaandelteam (uit 2-4, thuis 1-1) en daarmee was de hoogste top, de eerste klasse onderafdeling, bereikt. Een geweldige bekroning van een hechte goep onder de trotse leider Sjef Manders.

Vele jaren handhaafde de ploeg zich in de hoogste afdelingsklasse en kwam zelfs in 1967 langszij het toen gedegradeerde Bavos 1. Deze opvallende situatie had tot gevolg, dat het kampioenschap van de reserves in 1968 geen verder resultaat opleverde. Omdat het vaandelteam in de afdeling Noord Brabant huisde, werd Bavos 2 al bij voorbaat van promotiewedstrijden en mogelijke overgang naar de K.N.V.B. uitgesloten. Echt geen prettige ervaring.
Bavos 1 en 2 dus op gelijke hoogte, maar daar zou het niet bij blijven. Zoals eerder gemeld zakte het eerste in het jubileumjaar 1979 af naar de tweede klas. Toch wel een erg scheve verhouding: Bavos 2 hoger geklasseerd dan Bavos 1!!