Tot besluit, epiloog en feestprogramma

Gelukwens van Jan Seelen

Sportvrienden,

Bij het ter perse gaan van het gouden boek van ons BAVOS wil ik hierbij als bestuurslid en penningmeester van onze vereniging graag het mijne bijdragen.
Bijna 9 jaar heb ik van deze 50 jaar mee mogen maken, ik dacht 9 fijne jaren met vele goede kontakten. Toch wil ik hierbij graag al mijn voorgangers bedanken die voor mij de weg geëffend hebben.
Het doet mij bijzonder veel plezier dat juist in dit gouden jaar onze accommodatie in gebruik is genomen. Na vele jaren van onderhandelen met het gemeentebestuur, is het ons gelukt een accommodatie te bouwen, waarvan onze vereniging nog vele jaren zal genieten.
Mogen wij erop vertrouwen, dat deze prachtige accommodatie ook als zodanig gewaardeerd wordt. Hiervoor is door onze gemeenschap veel geld geofferd en wij moeten laten zien dat dit goed is besteed.
Niet altijd worden beslissingen van het bestuur in dank afgenomen, ik wil daarom alle leden vragen meer begrip te hebben voor het vele werk van onze bestuursleden. Zij stellen zich geheel belangeloos beschikbaar voor het welzijn van onze vereniging, uit ervaring kan ik zeggen dat veel vrije tijd hieraan opgeofferd wordt.
Ook sportief gezien had het wat beter kunnen zijn. Het is triest juist in het gouden jaar te moeten degraderen, het moet toch mogelijk zijn om nog dit jaar terug te komen in de eerste klasse.

BAVOS, van harte een lang bestaan toegewenst.

Jan Seelen,
Penningmeester,
Vice-voorzitter.

Zo ging dat toen

Toen eind 1929 de R.K.Bakelse voetbalvereniging B.V.V. werd opgericht, bracht dat allerhande teweeg. De geestelijkheid van destijds, vooral in de conservatieve dorpen, had tot dan toe ‘het onkuise blote billen-gedoe’ kunnen weren. Van ’n fatsoenlijk katholiek werd verwacht aan zo-iets niet mee te doen. Deed hij dat tóch, dan diende hij ’n broekje te dragen, dat de knieën ruimschoots bedekt hield.
Op sommige plaatsen werd het zwakke geslacht ontraden om naar dat zedeloze spel te gaan kijken. Waarschijnlijk om niet te zondigen tegen het zoveelste gebod: ‘gij zult geen onkuisheid begeren.’ Op sommige plaatsen mocht niet gevoetbald worden tijdens het Lof en de H. Familie kerkdiensten die allang ter ziele zijn.

U kunt begrijpen dat de geboorte van die dub allerlei reacties opriep. Het duurde dan ook niet lang of ze kreeg de scheldmaam: ‘De rooien'. Dat was bepaald niet afgeleid van de oorspronkelijke rood-zwarte kleding, waarin B.V.V. zich presenteerde; integendeel, het had meer ’n politiek tintje. Dat bleek ook toen bij een of andere verkiezing één stem was uitgebracht op de communisten. In het gelovige Bakel kon dat niemand anders gedaan hebben dan ’n voetballer!

Maar B.V.V. ging onverdroten door. Ook in andere dorpen begon ‘het stadse kwaad’ de kop op te steken. Daartegen viel slechts één ding te doen: bestrijden met gelijke wapens. Het had er alle schijn van, dat Kapelaan Oppers er ook zo over dacht. Er ontstond ’n club, waarbij zijn Eerwaarde een dikke vinger in de pap had: B.S.V. De spelers droegen kerkelijke kleuren geel en wit en waren verplicht lid van de H. Familie. Uiteraard wisten zij niet waarom het ging. Het wekte echter wel bevreemding, dat rond die tijd ook dames het spel mochten gade slaan.

U voelt wel aan, dat het geen koek en ei was tussen de twee clubs. Integendeel. En de aanhang van weerszijden was vaak het felst. Winkels en café’s konden, vanwege hun klandizie, geen partij kiezen. Maar neutraal zijn mocht ook al niet. Het had wat weg van ’n mini-oorlog tussen pro’s en contra’s, tussen rood- en geelgezinden. Het was, zacht uitgedrukt, ’n onhebbelijke toestand, waarbij menigeen betrokken was. Sommige spelers werd het te machtig en gingen heen; anderen liepen zelfs over naar het vijandelijke kamp, al dan niet met contributieschuld.

Welke sterke man zou opstaan om de vrede te herstellen? Dat was de toenmalige voorzitter en oprichter van B.V.V.: Noud van de Ven.
Op ’n goeie dag komt hij bij mij en vroeg: ‘zou jij naar de Bisschop in den Bosch durven (!) schrijven?’ ??? ‘Kijk’, zei Noud en hij vertelde mij zijn grandioos idee. Ik moest beleefd en met verschuldigde eerbied, de Bisschop verzoeken om aan de R.K. B.V.V. een Geestelijk Adviseur te willen toewijzen. ,Maar hou je mond hoor!’ Omdat de toenmalige Katholieke Federatie zo’n adviseur gewenst achtte, kon Monseigneur dat moeilijk weigeren. Als mijnheer Pastoor het werd, dan zat er wel wat scheef op de pastorie; werd het mijnheer kapelaan, dan werd het helemaal mooi! Inderdaad, ’n grandioze strijdlist!!
Enkele weken later was de mentor van de tegenpartij officieel benoemd tot Geestelijk Adviseur van de ,Rooien’.
In die week werd er ineens voor 3 maanden bier vertapt! Onlangs heb ik nog smakelijk gelachen, toen ik onder het Parochie-nieuws in ,Rond onze Toren’ las, dat kapelaan Oppers er toen geen goeie raad mee wist. Ons Noud en mij was wel duidelijk, waar ’m de schoen wrong. Na een paar vriendschappelijke wedstrijden werd de vrede getekend en kwam er een fusie tot stand tussen beide B.V.’s. Nouds voorspelling werd bewaarheid en het werd weer rustig in ons mooie Bakel.

Toen moest er een nieuwe naam gekozen worden voor de combinatie, zodanig geformuleerd, dat geen van beiden bevoor- nog benadeeld werd. Het doet me nog steeds genoegen, de naam te hebben mogen vinden, die aan alle eisen voldeed en die bovendien makkelijk op de tong lag: BAVOS. Met aller instemming werd de club aldus gedoopt.

Of ikzelf óók voetbalde? Nou, hè en hoe! Ik stond in het tweede als rechtshalf, zodat ik vóór niks bederven kon en achter niet hinderen. Wat later werd ik zelfs tot ‘kieper’ gebombardeerd. Met enig geluk hield ik wel eens een bal. Op ’n keer, we stonden weer achter, wou ik de bal keihard uittrappen naar de voorhoede. Op dat moment liep er een back voor me langs, krijgt de bal op het achterhoofd en valt flauw. De bal komt met ’n sierlijke boog over mij heen terug en zweeft in onze goal. Klassiek voorbeeld van effektief samenspel!

Het tweede was een gezellige troep, waarbij de leut voorop stond. Meerdere namen zijn me ontschoten. Wel weet ik nog, dat Hannes Lensz op de linkerbackplaats stond en meer presteerde met zijn armen dan met zijn benen. Dik Jantje Monk speelde ‘half’, omdat hij niet helemaal of helemaal niet kon voetballen. En Piet Meul speelde beter harmonica dan rechtsbinnen.
Eens moest het tweede aantreden tegen het zoveelste van G.V.V. in Gemert. Het ging nog slechter dan anders. Véél slechter! Vóór wou er geen bal in; achter des te meer. Zeven had ik erdoor gelaten. Van iedereen kreeg ik het gemeten. Toen werd ik nijdig en beet hem toe: „Die het beter kan, moet het maar doen”. Jan Heesakkers kon ’t beter. Na de rust stond ie onder de lat en kwam tot negen. En omdat de doelman geen tijd kreeg om vóór te gaan helpen, werd het 16-0 voor hullie.

Het eerste was ’n geweldig elftal. Met weemoed denk ik terug aan het fenomenale backstel, de gebroeders Noud en Cor van de Ven. Aan Wimke de Klumper als klasse-doelman. Aan Kareltje Nooijen, Fons de Mölder en Nick Nannings. And last but not least: Jan Ketelaars, de man met ’n schot a la de legendarische Lagendaal. Graag zou ik alle namen willen noemen, maar op dat punt faalt mijn geheugen. Sorry.

Mij werd gevraagd ’n stukske te schrijven over de begintijd van Bavos. Hopelijk heb ik een zuiver beeld geschilderd, zonder iemand te stoten of te krenken. Heb ik dat, onbewust tóch gedaan, dan gaarne mijn oprecht excuus.

Bavos-mensen. Van harte gefeliciteerd met Uw gouden bestaan. Als U de geboorte en de weeën van Uw club, zoals boven geschetst, goed in U hebt opgenomen, dan kunt U begrijpen hoe degenen met U meeleven, die aan de wieg hebben gestaan van deze Gouden Club. Zorg er voor dat de naam BAVOS altijd prettig in hun oren blijft klinken, vooral bij hem, die ik hogelijk waardeer en ’n warm hart toedraag: Noud van de Ven. Hem en U allen een heerlijk feest toewensend, groet U:

A.J.H.Verberkt
oud-secretaris.
Bakel, oktober 1979.

FEESTEND BAVOS

Goud staat thans geschreven, in Uwe annalen.
Wat zou men van die vijftig jaar, veel kunnen verhalen.

Feestend Bavos veel geluk, met Uw gouden feest.
Gij zijn nu vijftig jaren lang, flink in touw geweest.

Gij deed des Bakels burger, immer veel plezier.
En gaf haast ieder weekend, veel mensen vertier.

Promovatie, degradatie, volgden elkander op.
De ene keer een knalwedstrijd, de andere keer een flop.

Maar héél Bakel leefde mee, met het vóór en tegen.
Ze stonden allen langs de lijn, ook in wind en regen.

Nu gij vijftig jaren oud zijt, maar not niet versleten.
Zij wij allen trots op U, dat mag U best wel weten.

Hulde dus de voetbalclub, en alle Bavos-lieden.
Die wij met dit jubilé, de beste wensen bieden.

Voor alle medewerkers, van de vijftig-jarige club.
Roepen wij vanaf de lijn, hub Bavos hup.

Mia Meulendijks.

EPILOOG

Met dit hoofdstuk wil ik als schrijver van dit boek mijn spitwerk besluiten.

Ik hoop, namens het feestcomité, dat u het met genoegen heb gelezen en bekeken.

Ondanks zijn onvolledigheid geeft het toch een aardig beeld van wat er zich in de 50 jaren van het bestaan van Bavos heeft afgespeeld. Hoe Bavos heeft moeten worstelen om te kunnen blijven bestaan en hoe mensen in een gemeenschap in staat zijn om, ondanks de klippen die her en der verspreid in het vaarwater verschenen zijn, het schip van hun vereniging boven water te houden.

Nogmaals, namens allen die het goed met Bavos menen, wil ik hulde brengen aan alle kapiteins, stuurlui, koksmaatjes enz. van het Bavos-schip, die allemaal samen hun schouders eronder hebben gezet om onze Bakelse voetbalvereniging te doen worden, wat ze nu op 14 december 1979 is.

Bovendien, eveneens namens ons allen, die Bavos een goed hart toedragen, wens ik onze feestvierende vereniging een behouden vaart, gedurende de volgende halve eeuw toe en een behouden thuis komst zonder al te veel strubbelingen aan het einde van die in de toekomst liggende periode.

Jan Cremers

Feestprogramma:

bij gelegenheid van het gouden jubileum van R.K.V.V. BAVOS op zaterdag 15 december 1979.

• 11.00 uur H. Mis
• 12.00 uur Koffietafel
• 13.30 uur Feestvergadering
• 16.00 uur/18.00 uur Receptie
• 20.30 uur Feestavond voor alle leden van 16 jaar en ouder. Ceremoniemeesters voor deze avond zijn: Jack Sleegers en Leo van Lamoen.

Het Feestcomité 50 jaar Bavos:
heer J. van Mierlo, heer M. van Dooren, mevr. A. v.d. Broek, mevr. M. v. Dooren, Mevr. J. Manders, mevr. A. v.d. Waardenburg, heer P. van Ansem, heer J. Cremers, heer H. van Erp, heer L. van Lamoen, heer G. Schink, heer W. van Schijndel, heer J. Seelen, heer J. Sleegers, heer C. v.d. Ven, heer M. Vereijken en heer J. Vermulst.

Festiviteiten
ter gelegenheid van 50 jaar Bavos, 1979.

• 26 mei: opening jubileumjaar op sportpark 'Geneneind'. 13.30 uur: Optreden fanfare Musis Sacrum, daarna ballonnenwedstrijd. 14.00 uur: Voetbalwedstrijd tussen een team van oud-bestuursleden en het omroepvoetbalteam 'Nederland'.
• 2 juni: A en C juniorentoernooi.
• 4 juni: B juniorentoernooi.
• 9 juni: E juniorentoernooi.
• 10 juni: D juniorentoernooi.
• 17 juni: 50 Plus toernooi met deelname van verenigingen die eveneens 50 jaar bestaan. Voor eerste- en tweede elftallen.
• 12 aug: Seniorentoernooi met Bavos 5 en Bavos 6.
• 19 aug: Seniorentoernooi met Bavos 3 en Bavos 4.
• Herfstvak: Maandag 15 oktober: Wandeloriëntatietocht voor 3e en 4e klas. Dinsdag 16 oktober: Fietstocht voor 5e en 6e klas. Woensdag 17 oktober: Poppenkastvoorstelling in het parochiehuis voor de kleuters en 1ste en 2e klas. Filmvoorstelling in zaal Vermulst voor 3e, 4e, 5e en 6e klas. Woensdagavond: Orkest Frency voor de jeugd vanaf de lagere school. Zaterdag 20 oktober: Optreden van  The Tumbleweeds en Jimmy Lawton in drankenhal Icomo.
• 24 nov: Bejaarden en invalidenmiddag met o.a. 'De Twee Pinten'.
• 15 dec: Jubileumdag met: H. Mis, Koffietafel, Feestvergadering, Receptie, Feestavond voor alle leden vanaf 16 jaar.