Hoe Bakel zijn voetbalvereniging kreeg!

Waarom in Bakel een voetbalclub?

Aan het einde van de 19e eeuw was voetballen in Engeland gegroeid tot een geweldig populaire sport. In ons land echter werd er weinig of niets aan gedaan, maar blijkbaar kwamen er steeds meer liefhebbers voor deze groepssport in ons land en allengs groeide het aantal beoefenaren van de sport die we heden ten dage best als volkssport nummer één mogen beschouwen in Nederland. Vooral in de steden en grote plaatsen werd steeds meer de voetbal beoefend en ontstonden er voetbalclubs.
Dat de sport uit Engeland afkomstig is, blijkt nu nog uit de namen van veel voetbalverenigingen die tot op heden de letters F.C. voor hun naam hebben staan. F.C. als afkorting van Football-club. Ook blijkt het nog steeds uit de namen van gerenommeerde oude clubs als Go-Ahead (ga hoger) Quick (vlug, snel) enz.
En tot slot en dat is nog wel het duidelijkst, is de herkomst van het spel af te leiden aan de termen, die nu nog, maar zeker 30 jaar geleden, algemeen werden gebruikt in de spelregels. Offside of Afsijt, hetgeen nu buitenspel wordt genoemd. Corner is hoekschop. Out is uit als de bal buiten de zijlijnen wordt gespeeld en het mooiste voorbeeld is de Penalty of „Pinantie” wat nu een strafschop is. En het doel is nog steeds de goal of „gool”.
Met het groeien van het aantal voetbalspelers, werd de sport ook in bredere kring steeds meer bekend, zelfs in kleine plaatsen en op het platteland. Ook de bevolking, vooral de jonge, mannelijke, van de plaatsen en dorpen in dat platteland, begon enthousiast te worden voor de nieuwe sport. Begrijpelijk, want wat is immers gezelliger en fijner voor een stel jongens dan om samen tegen een bal te trappen en jezelf te leren de richting, waarin je de bal wenst te trappen te beheersen. Goed richten noemen ze dat. Als er dan ook nog van die fanatieke voetballers uit de grotere plaatsen naar een dorp komen wonen, dan is er een ideale situatie om een voetbalclub te doen ontstaan.

Voetbal ook in  Bakel

Deze situatie deed zich hier in Bakel op een gegeven moment voor. Noud v.d.Ven, een Helmonder, die in Bakel de Helmondse Courant „Den Buil” rondbracht en zich, na zijn trouwen met een middenstandsdochter, in Bakel had gevestigd, was een verwoed voetballiefhebber, evenals zijn broer, die zelfs in het Helmondse districtsbestuur de scheidsrechters voor iedere wedstrijd van de competitie moest aanwijzen. Bij het enthousiasme van Noud bleef het natuurlijk niet. Al vrij spoedig kreeg hij op het punt van voetballen geestverwanten. Het zal wel niet in de laatste plaats aan Noud gelegen hebben dat ook die ware voetbalenthousiasten werden. En daar was dan de bodem waarop een nieuwe voetbalclub kon ontstaan. Noud en medestanders wilden dan ook zo spoedig mogelijk aan de slag met de oprichting. Op een kille dag in december 1929, precies gezegd de 14e nodigden Jan Manders, Fons Adriaans, de broers Jan, Frans en Ad Vermulst, Jan v.d.Poel en Wim van Lievenogen, Noud uit om samen met hem de mogelijkheden om tot georganiseerd voetbal in Bakel te komen bezien. Na rijp beraad werd tijdens deze bijeenkomst besloten tot het oprichten van een voetbalclub met de naam B.V.V.- Bakelse Voetbalvereniging. Noud, die op het gebied van voetballen het verst gevorderd was omdat hij al enige jaren aktief gevoetbald had bij Kolping-S.D.W. in Helmond, werd eerste voorzitter: Toon Verberkt werd de secretaris en Jan Vermulst werd penningmeester. Omdat toen ook al het competitie-seizoen in december half gespeeld was, kon de nieuw gekozen club niet meer in de competitie meespelen.

De eerste wedstrijd

Om toch al vast te kunnen voetballen werden er hier en daar in de omgeving wat wedstrijden gespeeld tegen andere clubs. En de eerste officiële wedstrijd speelde de club, die toen niet groter was dan iets minder dan één elftal, tegen Kolping, de club waar Noud had gespeeld.
Ze verloren deze allereerste wedstrijd met 5-2. Niet best natuurlijk, maar ervaring spreekt in de sport evengoed mee als in andere maatschappelijke bezigheden. Dus was het te begrijpen, dat de B.V.V.-mannen van het eerste uur het hoofd niet in de schoot legden, maar energiek doorgingen met voetballen. Een eigen veld hadden ze niet, maar na wat speurwerk vonden ze een redelijk geschikt veld op een braakliggend stuk grond een zogenaamde „spierbult” ongeveer op dezelfde plaats waar nu de autorijschool van Nard Thijs is gevestigd. Tot ongeveer 1935 was daar het voetbalveld. Gevoetbald kon er worden, ook in Bakel, maar vele Bakelse inwoners, vooral de geestelijkheid en de agrarische bevolking zagen de voetballerij van B.V.V. met lede ogen aan. Er werd door de geestelijkheid zelfs tijdelijk verboden om lid van B.V.V. te worden. De ouders werden verzocht hun zonen niet te laten voetballen zodat het ledental van B.V.V. maar zeer langzaam groeide. Daardoor kwam het nogal eens voor, dat de B.V.V.-spelers voor een wedstrijd tot een compleet elftal moesten worden aangevuld met gast-spelers van andere clubs.
En ook speelden B.V.V.-leden wel eens als gast-spelers bij clubs buiten Bakel. Maar ondanks de antipathie die de jonge club ondervond van de kant van de parochiële geestelijkheid bleef het enthousiasme en groeide het aantal leden toch.

Een tweede Bakelse voetbalclub

Dezelfde geestelijkheid, in de persoon van Kapelaan van Delft, inziende dat de groei niet meer te stuiten was en menende, dat de geestelijkheid toch ook de voetbalsport onder kerkelijk toezicht diende te houden, nam het initiatief tot de oprichting van een tweede voetbalclub in 1930. De nieuwe, tweede voetbalclub van Bakel werd B.S.V. genoemd en de voorzitter werd de onderwijzer W. de Natris, terwijl de overige bestuursleden evenals de meeste leden werden gerecruteerd uit de Rooms Katholieke Boerenstand. Dat deze tweede club van Kerkelijke oorsprong was, bleek o.a. uit het feit, dat de leden lid moesten zijn van de H. Familie en dat men geen wedstrijden mocht spelen op tijden dat er diensten in de kerk plaatsvonden ook zeker niet onder het „lof” en de „Familie” die in die tijd van half drie tot vier uur elke zondagmiddag duurden. Wel moeilijke voorwaarden voor een voetbalclub. Enige tijd had B.S.V. de kaarten in handen, wat de organisatie betreft. Zij hadden de steun van de heren Geestelijken, van andere notabelen in het dorp en zij hadden tenslotte ’n geestelijk adviseur. Maar ook zij hadden te weinig spelers om alle competitiewedstrijden een compleet elftal op het veld te brengen. B.V.V. had niet de steun maar de tegenwerking van de geestelijkheid en andere boven al genoemde personen. De B.V.V.-leden kwamen thuis en door toedoen van de kapelaan en natuurlijk de pastoor, vaak onder druk van hun ouders te staan en durfden vaak niet meer bij B.V.V. te blijven, werden soms gedwongen naar B.S.V. over te gaan. Ook had B.V.V. geen geestelijk adviseur en toch was dat een eis van de Rooms Katholieke Voetbalfederatie. Maar B.V.V. was er eenmaal en ondanks alles bleef B.V.V. er ook. Een geestelijk adviseur werd uiteindelijk toch gevonden in de persoon van een pater van Christus Koning. En nodig was dat ook. Geen geestelijk adviseur hebben betekende immers geen lid van de federatie zijn. Niet lid zijn van de federatie, betekende niet in de competitie mogen spelen. Dus zonder geestelijk adviseur kon zelfs B.V.V. niet, ook al hadden ze aan zo’n persoon misschien minder behoefte dan de geestelijkheid wel wilde. En de scheldnaam de Rooi-club, deerde B.V.V. niet, hun clubkleuren waren immers Rood/Zwart.

B.V.V. plus B.S.V. is BAVOS

Men kan begrijpen, dat er wel een enorme rivaliteit ontstond tussen ded twee clubs, maar toch was dat wel wat veel in een dorpke als Bakel. Er waren eenvoudigweg te weinig voetballers. Er moest dan ook wel iets gebeuren waardoor aan die vreemde situatie een einde zou komen. Al in 1932 werd er een poging gewaagd om te komen tot samengaan. Maar door de harde voorwaarden, die van de kant van B.S.V. op tafel werden gelegd, kwam het toen niet tot een fusie. Maar het volhouden, wat B.V.V. toonde bij het voortbestaan, toonde het bestuur van B.V.V. ook bij het onderhandelen. Een jaar later in 1933 werd het gedenkwaardige besluit genomen om verder in de toekomst samen te gaan. Met die fusie veranderde ook nog al wat in de Bakelse voetballerij. De twee clubhuizen „de Zwaan” (Vermulst) van B.V.V. en ,,de Linden” (v.d.Heuvel) van B.S.V. werden ingeruild voor één clubhuis, het café van Reijnders aan de Helmondsestraat. De nieuwe club koos als voetbalveld voor de „spierbult van B.V.V., want B.S.V. had maar een slechte „zandbult” bij de Zandse bossen. De kleuren van de nieuwe club werden Rood/Zwart, zoals eerder gezegd, de clubkleuren van B.V.V. De Clubnaam werd R.K.V.V. BAVOS, wat voluit zeggen wilde; Rooms Katholieke Voetbalvereniging BAVOS. De letters Bavos waren een afkorting van Bakelse Voetbal Sport, maar zoals Noud van de Ven uitlegde, kon je er ook van maken: „Blijf Altijd Vrienden onder de Sport”. De nieuwe voorzitter werd Noud van de Ven (B.V.V.-er), de secretaris werd Wim de Natris (B.S.V.-er) en Ad Vermulst (B.V.V.-er) werd penningmeester. Toegevoegde bestuursleden waren A.Wijnen en S.Gielen, beiden van B.S.V. afkomstig. De grootste tegenwerker van B.V.V., kapelaan H. Oppers, werd geestelijk adviseur. De rivaliteit en strijd was definitief voorbij. Samen sta je sterk moet men gedacht hebben en dus kon BAVOS er voor de toekomst iets van proberen te gaan maken. En dat gebeurde ook. Op 6 oktober 1934 werd het definitieve reglement goedgekeurd en in gebruik genomen. In 1935 werd „de Bult” aan de Nieuwe Uitleg als voetbalveld verruild tegen een veld tussen de huidige Hendrikstraat en de bossen van het sanatorium waarop men ruim 30 jaar heeft gevoetbald omdat het het enige sportterrein van heel Bakel was. Kleedlokalen waren er niet zodat de spelers, na zich bij Vermulst omgekleed te hebben, zich in sporttenue met blote knieën dus, en in looppas naar het veld moesten begeven. Wat een aanstoot gaf dat in de Dorpsstraat!
In 1943 speelden voor het eerst Bavos-junioren mee in de officiële competitie. Het Brabants voetbal ging een nieuwe periode in haar bestaan in.
De voetbalsport werd ook voor de jeugd bereikbaar en de voetbalvereniging kreeg er een taak bij, namelijk jeugdwerk.
Dit is Bavos trouwens zeer goed afgegaan sindsdien. Het ene elftal van toen zijn er nu 10 geworden en enthousiast zijn ze hoor, die junioren!

Uit de notulen d.d. 6 mei 1950

In 1950 kon men via een ‘royale gift’ beslag leggen op een tweedehands keet, die vanaf toen als kleedlokaal dienst deed en dat heeft volgehouden totdat Bavos de beschikking kreeg over het nieuwe sportpark aan het Geneneind.
Het voetbalspel van Bavos ging in de loop der jaren, na de definitieve start als één Bakelse club, precies zoals de bal waarmee gespeeld werd. Als supporter kon men er niet zoveel van op aan. Het ene jaar ging he beter dan het andere en het andere weer slechter dan het volgende.
De eerste klas K.N.V.B. afd. Noord Brabant bleef het wel, maar daar was het dan ook mee gezegd. Enthousiasme was er echter genoeg en zelfs kwam het eerste elftal in de competitie van 1937 tot een aantal doelpunten dat boven de 150 uitkwam. Ware goalzetters zaten er toen in het eerste elftal voor het eerst kampioen in zijn afdeling werd. Deze feiten gaven natuurlijk wel reden tot feesten en me dunkt was dat ook wel nodig on het nodige enthousiasme te kunnen blijven opbrengen.

Naar de echte K.N.V.B.

Deze situatie heeft geduurd totdat het eerste van de eerste klas, afdeling Noord Brabant, naar de vierde klas K.N.V.B. promoveerde in 1948.
Waar dit grootse succes vandaan gekomen is, is natuurlijk nooit te achterhalen maar een feit is, dat de in 1947 in Bakel gekomen Dré Crul in dat jaar de leiding en de training van Bavos op zich genomen had. Een groot succes voorwaar voor een kleine dorpsvoetbalclub. En „un fist da’t war” in het dorp. Van groot tot klein en van jong tot oud vierden deze grootse prestatie mee. Velen van onze huidige inwoners kunnen zich dit heugelijke feit nog herinneren als was het gisteren gebeurd. Je begrijpt, dat de competitie het jaar daarna met evenveel enthousiasme werd begonnen.
Ook de supportersschare van Bavos groeide zienderogen. Er werd zelfs een supportersclub opgericht, die busreizen organiseerde en bekostigde naar de plaatsen waar het eerste moest voetballen. Het aantal supporters was nimmer zo hoog geweest en het moet gezegd, het waren prima supporters, die hun club niet in de steek lieten, zelfs niet toen via een ongelukkig competitieverloop het eerste in 1952 wederom degradeerde. Aan hen heeft het wellicht ook gelegen, dat weer kampioen worden en promoveren, al in het jaar daarop een feit werden. Het was tevens een blijk van de klasse die Bavos in die tijd, nog geen twintig jaar na het realiseren van die fusie, in huis had. Voetballen was in Bakel in die tijd dan ook helemaal „in”. Bavos was een club, die zijn bestaansrecht in de dorpsgemeenschap had bewezen en volledig waard was. In die periode had de club rond 100 leden en 5 elftallen, waarvan 3 senioren-en 2 junioren-elftallen. Voorwaar een héél deel van de Bakelse mannelijke bevolking van die tijd en dat is altijd wel ongeveer zo gebleven, ongeacht het feit, dat na een 14-jarig 4e klasserschap, de degradatie naar de afdeling Noord Brabant weer een feit werd. Dit droevige voorval gebeurde in 1967. Op de onderste plaats staande, samen met Stiphout, werd de beslissingswedstrijd op het A.S.V.-terrein door Bavos verloren. Jammer wel, maar zoals B.V.V. in het eerste jaar van zijn bestaan, na de eerste wedstrijd die men verloor, het hoofd niet liet hangen, zo ging Bavos ook nú verder.

Van het 40-jarig bestaan naar het 50-jarig bestaan

In 1968 werd het nieuwe sportterrein aan Geneneind in gebruik genomen. Men had er nogal wat moeite met wateroverlast waardoor nogal wat wedstrijden afgelast werden. Het 1e en 2e elftal mochten op dit nieuwe terrein spelen en de overige elftallen moesten het nog met het Vlinkert-terrein doen. Men had echter ook moeite met voetballen. In een speciale leidersvergadering wordt het eerste elftal een ernstig gemis aan inzet en mentaliteit verweten en dat kwam trouwens in de geschriften over Bavos meer voor. Vooral het 3e elftal senioren heeft dat verwijt vaak gekregen.
In een vergadering van 10 juli 1969 verklaart de dan geestelijk adviseur zijnde Pastoor Wassenberg, dat hij het belang van een aktief geestelijk adviseur voor voetbalvereniging Bavos niet meer zo nodig vindt en dat hij dus verder van aktiviteiten afziet. In naam blijft hij echter nog geestelijk adviseur. Vanaf dat moment verdwijnt uit de geschiedenis van Bavos een aktieve figuur, die in de allereerste periode van haar bestaan de reden voor wel of niet voortbestaan van de vereniging kon vormen. Hij zegt echter wel een jaarlijkse gift van fl. 100,— toe. Lijkt wel een afkoopsom. Zou Bavos die nu nog elk jaar krijgen? Pastoor Wassenberg kennende denk ik van wel.
Wel wat veranderingen in die moderne tijden! Het veertig-jarig bestaansfeest werd een prachtig feest. Nú nog heeft bijna iedereen het bij gelegenheid van dit jubileum uitgegeven boekje. Ook opmerkelijk is, dat dezelfde persoon die bij het zilveren jubileum van het bestaan van Bavos als jubilarissen werden gehuldigd ook bij het veertig-jarig bestaan in de bloemetjes werden gezet.

Jammerlijk voor het feestcomité was, dat het voor deze gelegenheid opgezette buiten-programma door de slechte weersomstandigheden moest worden afgelast. In die periode speelde Bavos met 4 senioren-en 5 junioren-elftallen in de competitie. En ook in dit jaar 1969 speelden voor het eerst alle elftallen op het sportcomplex Geneneind. Hier was inmiddels ook een perfecte lichtinstallatie in gebruik genomen zodat avondtrainingen mogelijk waren geworden. In deze periode groeit Bakel bijna uit zijn voegen. Steeds meer huizen en inwoners krijgt het. Dat heeft natuurlijk tot gevolg, dat ook het ledental van Bavos steeds meer groeit. Het hieronder staande lijstje kan daar een illustratie voor zijn. De rij vormt het aantal nieuwe leden van Bavos dat werd aangenomen tussen 1 juni 1970 en 1 juni 1971 dus in één jaar.

Ballotage nieuwe leden (ingeschreven na 1 juni 1970)

Adriaans, P.J. / 13- 7-59   Bakel
Akker, H.J. v.d. / 16- 3-45   Bakel
Baggersmans, H.A. / 7- 5-47   Helmond
Berg, J.P. v.d. / 4- 2-45   Bakel
Berlo, J.C. v. / 22- 6-54   Bakel
Biggelaar, A.J. v.d. / 19- 3-50   Mortel
Bouwmans, P / 8- 9-61   Bakel
Dinter, C. v. / 25- 5-49   Puiflijk
Dommelen, J. v. / 1- 2-45   Bakel
Goossens, J. / 22- 9-56   Bakel
Hoeymakers, L.H. / 27- 1-44   Helmond
Horyon, J. / 6- 3-47   Bakel
Jacobs, H.W. / 14- 12-56   Bakel
Kerkhof, C.H. v.d. / 2- 7-52   Mortel
Kusters, J.J. / 23- 4-41   Bakel
Laar, H. v.d. / 28- 12-61   Bakel
Louwers, A / 24- 9-43   Valkenswaard
Neerven, G. v. / 16- 12-60   Bakel
Neerven, H.H. v. / 26- 5-48   Bakel
Opsteen, M.J. / 17- 4-56   Bakel
Reemers, G.P. / 30- 8-37   Bakel
Rautenberger, E.C. / 7- 2-56   Bakel
Seelen, J.L. / 24- 8-36   Bakel
Somers, H.A. / 27- 11-47   Bakel
Tiel, J. v. / 22- 2-61   Bakel
Veldpaus, G.J. / 18- 1-39   Bakel
Ven, W.E. v.d. / 30- 5-57   Bakel
Verberkt, J. / 30- 4-46   Bakel
Verhees, J. / 11- 2-36   Handel
Vogels, H.W. / 19- 11-56   Bakel

Op bovenstaande lijst kunt u zien hoe hard het ledenaantal groeide van BAVOS in de laatste 60er en begin 70er jaren.

In 1971, nét voor de competitie werd een nieuwe (let wel, de eerste nieuwe) sportakkommodatie van Bavos in gebruik gesteld na de opening door de heer Opheij, burgemeester. Tevens werd het sportcomplex Geneneind aan Bavos in beheer en eigendom overgedragen. Bavos werd door de overheid gesubsidieerd en eindelijk kregen de jarenlange onderhandelingen met het gemeentebestuur over dit onderwerp het beoogde resultaat.

Ook gedenkwaardig is, dat er in de competitie 1971/1972 voor het eersi een damesvoetbal-elftal meespeelde in de competitie. De damesvoetballers werden getraind door Henk Lenssen. De dames werden het eerste jaar dan ook maar meteen kampioen en werden 1e in de nacompetitie.
Van zo’n resultaat zullen de dames zelf wel hebben staan kijken. Zij dankten dit succes voor een groot deel aan het enthousiasme, wat vooral de dames Verberkt op konden brengen voor de aktieve damesvoetbalsport. In dit jaar verleenden de dames trouwens ook gastvrijheid aan de Engels „Eagles Girls”. Via de gastgezinnen, waar de Engelsen werden ondergebracht, bezorgden de Bavos-dames deze gasten een onvergetelijk verblijf in Nederland. Ook deed zich het opmerkelijke feit voor, dat 2 dames van het dameselftal werden geselecteerd voor het nationale team. Deze voetbalsters waren H. v.d. Bungelaar en J. van Hoof. Jammer genoeg moestde damesafdeling zich aan het einde van dat glorierijke seizoen 1976 opheffen wegens een te klein overgebleven aantal leden. In de komende jaren groeit bij Bavos het ledental tot boven de 300. Er ontstaat tevens een zogenaamd Bavos-comité, wat voor aktiviteiten zorgt, die geld opleveren voor de kas en die niet door vaste bestuursleden kunnen worden georganiseerd.
Via onderhandelingen met de gemeente over het bouwen van een nieuw bij de tijd aangepaste akkommodatie, waarvoor men na jaren toestemming kreeg, is dan in het huidige jubileumjaar een mooie, goede en funktionele akkommodatie gereed gekomen. Een tastbaar blijk van de waarde, die ons gemeentebestuur toekent aan de Bakelse voetbalvereniging Bavos.
Het openen daarvan op 22 september 1979 was een groots feest, met een receptie, die door tal van verenigingen uit de omgeving en uit Bakel werd bezocht.

Slot

Vallen en opstaan, verouderen en verjongen van het eerste elftal, wisselingen van trainers enz. enz. heeft BAVOS meegemaakt. Moeilijkheden met bestuurs- en andere leden, problemen rond sportvelden en dergelijke kwamen voor. Financiële beslommeringen, die de bekwame penningmeesters met de grootste moeite konden oplossen, hebben zich voorgedaan. Maar toch! Al met al is het BAVOS redelijk goed gegaan. Als club viert het nu zijn 50-jarig bestaan. We weten, dat zo goed als alle Bakelse inwoners hun BAVOS een goed hart toedragen en daarom menen wij ook, dat het voor héél Bakel een feest is, dat BAVOS het gouden bestaansjubileum viert.

Waarschijnlijk mogen anderen dan wij, die dit gouden jubileum van de R.K.V.V. BAVOS meemaken, het 100-jarig bestaansfeest eens beleven. Dat zal BAVOS, maar ook Bakel veel trots bezorgen.

Laten we hopen, dat die wens ook realiteit mag worden!

"OORKONDE" die in het nieuwe clubhuis van BAVOS is ingemetseld achter de gedenksteen van de oprichter Noud van de Ven.

Bakel, 11 mei 1979

Lector Salutti,

In het gouden jubileumjaar bouwde voetbalvereniging ”BAVOS” op het gemeentelijk sportpark deze akkommodatie, waarvan „GIJ” nu meent deze, als niet dienstig genoeg meer, te moeten amouveren.
Voor het bestuur, toen verheugd met dit nieuw onderkomen, was de bouw een mooie gelegenheid om ere-voorzitter Noud van de Ven deze gedenksteen te laten plaatsen.
Daarmee in hem een verdienstelijk lid voor de voetbalsport in Bakel te eren.
Arnoldus Johannes Theodorus van de Ven, geboren 23 december 1902 te Helmond bracht voetballend zijn jeugd door bij S.D.W. (samenspel doet winnen), waarvan hij als straatvoetballer mede oprichter was. In 1928 trouwde hij in Bakel en kwam daar wonen.
Hij bleef bij S.D.W. voetballen, totdat hij zich in 1929 mede inzette om in Bakel ”het voetbal” van de grond te krijgen.
Bij de oprichting van de eerste Bakelse voetbalclub B.V.V. op 14 december 1929 benoemden de mede-oprichters hem tot voorzitter. 25 Jaar bleef hij die funktie vervullen. Bij de overgave van de funktie op de zilveren feestvergadering in 1954 benoemde de vergadering hem tot ere-voorzitter. Ook in deze 25-jarige periode bleef hij Bavos op de voet volgen en met raad en daad bijstaan.
Al pionierend is veel strijd geleverd moeten worden. Het voetbal in Bakel moest zich, in letterlijke zin, een plaats veroveren. Zelfs met de oprichting op kerkelijk initiatief van een tegen-club in 1930 kreeg men zijn B.V.V. niet ter ziele.
Opgegroeid bij de club, die in "samenspel het winnen zag”, verenigde hij in 1934 de tegenclub B.S.V. met B.V.V. tot BAVOS.
Als aktief speler verdedigde Noud de rood en zwarte kleuren van B.V.V. en BAVOS op vele posten tot 1941, toen een ziekte hem uitschakelde voor verder voetbal. Zowel in verdedigend als aanvallend opzicht was Noud een begrip op de voetbalvelden. Met overtuiging en enthousiasme bleef hij de club leiden.
In 1948 bereikte Bavos het hoogtepunt met promotie naar de 4e klasse van de K.N.V.B.
De hoogste trede op de voetballadder, die Bavos in sportief opzicht tot het gouden jaar bereikte. Belangrijker dan dat, is de grote bijdrage, die door deze sport is geleverd aan de geestelijke en lichamelijke ontwikkeling van de Bakelse jeugd.

Voor zijn inzet daarvoor betoonden wij onze waardering.

Deze steen is daar het bewijs van.

wethouder sportzaken Cor van de Ven.